Με βασικούς διεκδικητές τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Αλφρέδρο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα και τον επικεφαλής του Λαϊκού κόμματος Μαριάνο Ραχόι η Ισπανία εκλέγει αύριο νέο πρωθυπουργό. Όμως στην πραγματικότητα οι Ισπανοί καλούνται να επιλέξουν τον ηγέτη που θα επιχειρήσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Και επ΄αυτού οι προτάσεις των δύο κομμάτων μοιάζουν με συνταγή για το ίδιο φαγητό με διαφορά μόνο στα… μυρωδικά.
Κανείς από τους δύο δεν έχει μαγικές λύσεις για να περιορίσει τις εκρηκτικές διαστάσεις της ανεργίας, κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί ότι θα μειώσει με ανώδυνο τρόπο το έλλειμμα, κανείς δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι η χώρα δεν θα δεχθεί μια «εποπτεία» στα δημοσιονομικά της είτε με τη χειρότερη μορφή (της Πορτογαλίας) είτε σε μια πιο «λάιτ» εκδοχή (όπως της Ιταλίας).
Ανάμεσα σε δυο πανομοιότυπες λοιπόν συνταγές λιτότητας το εκλογικό σώμα καλείται να επιλέξει τον καταλληλότερο. Οι δημοσκοπήσεις θέλουν τον υποψήφιο του Λαϊκού κόμματος να παραλαμβάνει τα ηνία της χώρας από τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο ο οποίος έχει προαναγγείλει από καιρό την αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή. Τουλάχιστον επί του παρόντος.
Και οι «κάτοικοι» της Πουέρτα δελ Σολ; Οι «Αγανακτισμένοι» δεν έχουν εγκαταλείψει τις ιδέες τους για «Αμεση δημοκρατία τώρα» κι ας κατατάσσονται πλέον στη γενική κατηγορία των «αναποφάσιστων» στις δημοσκοπήσεις. Άλλωστε αμφιταλαντεύονται μεταξύ της αποχής και της ψήφου σε μικρότερα ή κατά παράδοση εξωκοινοβουλευτικά κόμματα. Παραμένουν ωστόσο μια καθόλα υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Ενδεικτικό είναι ότι οι υποψήφιοι τους έκλεισαν με τρόπο το μάτι στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Μόνο ο εκλεκτός της δεξιάς Μαριάνο Ραχόι δεν αναφέρθηκε σε αυτούς όμως και ο ίδιος απέφυγε εντέχνως να τους ασκήσει ιδιαίτερη κριτική. Πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς όταν η δημοσκόπηση της El Pais τον περασμένο μήνα έδειξε ότι το 73% των Ισπανών ασπάζονται (ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων) τις θέσεις τους.
Με την πλάτη στον τοίχο
Αν οι προβολές εκλογικής συμπεριφοράς επιβεβαιωθούν τότε η επόμενη Δευτέρα θα βρει τον αρχηγό του κεντροδεξιού κόμματος πρωθυπουργό της χώρας. Όμως τι θα βρει μπροστά του ο 56χρονος πολιτικός από τη Γαλικία;
Η τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης ακολουθεί την πτωτική πορεία των γειτόνων της λιμνάζοντας στα νερά της στασιμότητας. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι το τρίτο τρίμηνο ο ρυθμός ανάπτυξης περιορίστηκε σε μηδενικά επίπεδα. Ταυτόχρονα το ποσοστό της ανεργίας διογκώνεται αγγίζοντας το 22%.
Με την οργή του κόσμου να εκδηλώνεται διαρκώς στους δρόμους (τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη) η νέα κυβέρνηση θα αντιληφθεί τάχιστα την τριπλή διπλή πίεση: στο εσωτερικό από την αγανάκτηση των φορολογουμένων λόγω λιτότητας και στο εξωτερικό από τις Βρυξέλλες και τις αγορές.
Τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, τα ίδια που θα έφερναν νηνεμία στις αγορές και εξισορρόπηση στα οικονομικά της κεντρικής διοίκησης των 17 περιφερειών της χώρας θα βρεθούν και πάλι στην ημερήσια διάταξη.
Όμως το κόστος δανεισμού της χώρας γίνεται καθημερινά όλο και λιγότερο «βιώσιμο». Η τελευταία έκδοση ομολόγων εκτίναξε το επιτόκιο δανεισμού στο 7% και τη διαφορά με τους αντίστοιχους γερμανικούς τίτλους λίγο πριν το ιστορικό ρεκόρ των 500 μονάδων.
Κι όσο θα λείπει μια συνενωτική αντιμετώπιση της κρίσης από την Ευρώπη οι κερδοσκοπικές επιθέσεις θα γίνονται πιο σκληρές.
Οι πρώτες 100 μέρες του Ραχόι στην εξουσία δεν προοιωνίζονται τίποτε πιο ελπιδοφόρο από τις 100 τελευταίες του Θαπατέρο. Ο προαλειφόμενος για πρωθυπουργός απέφυγε μέχρι σήμερα να εκθέσει με λεπτομέρειες το οικονομικό του πρόγραμμα. Περιέγραψε όμως ένα πλαίσιο μέτρων στην κατεύθυνση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων που εντέλλονται οι Βρυξέλλες το οποίο θα (ήθελε να) κατευνάσει τις αγορές.
Οι εκτιμήσεις της Wall Street Journal είναι μάλλον περισσότερο διαφωτιστικές των προθέσεων της νέας κυβέρνησης. «Το κλειδί για την ανάκτηση της αξιοπιστίας των αγορών είναι ο διπλασιασμός των προσπαθειών περικοπής του ελλείμματος (…) και μια σειρά από έκτακτα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα θα είναι απαραίτητα το 2012 θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης» ανέφερε χθεσινό δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας.
Σε κάθε περίπτωση οι Ισπανοί δικαιούνται να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Ομως οι οιωνοί της οικονομίας άλλα δείχνουν
.
