Η «Mare Nostrum» (δική μας θάλασσα) των Ρωμαίων, η «πράσινη θάλασσα» των Αιγυπτίων, η «Mar Medi Terraneum» (θάλασσα ανάμεσα στις ξηρές) στα λατινικά, η «μεσαία θάλασσα» στα αραβικά, η «λευκή θάλασσα» στα τουρκικά, η «Μεσόγειος» στα ελληνικά… Δεκάδες ονομασίες για μία θάλασσα που διαμόρφωσε την ιστορία των λαών που έζησαν στις ακτές της εδώ και χιλιάδες χρόνια. «Είναι η ίδια θάλασσα που βρέχει τα πόδια μας. Είμαστε παιδιά του ίδιου πατέρα, με ταξιδιάρικη και ζωντανή ψυχή, καλοφαγάδες και με όρεξη να απορροφήσουμε την ουσία της ζωής. Έτσι είμαστε, έτσι νιώθουμε: κάτοικοι της Μεσογείου».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο φιλόσοφο ή ποιητή αλλά σε ένα ζευγάρι από τη Σεβίλλη που αποφάσισε να κάνει το γύρο της Μεσογείου με ένα… τάντεμ, με σκοπό να μεταφέρει το μήνυμα της ενότητας ανάμεσα στους λαούς της Μεσογείου που σήμερα διχάζονται από πολέμους, προκαταλήψεις και κλειστά σύνορα. Ο κ. Λουίς Γκαρθία Κουάντρι και η κυρία Μερσέδες Βαγιέχο Μάρκες αποφάσισαν να αφήσουν τις δουλειές τους εν μέσω κρίσης (αρχιτέκτων και γιατρός αντίστοιχα) και να ανέβουν σε ένα διπλό ποδήλατο για μία περιπέτεια στις όχθες της Μεσογείου!
«Μαμά, κοίτα μία ποδηλατάρα!»
Η πρώτη ερώτηση που δέχονται οι δύο ποδηλάτες είναι σχεδόν πάντα πρακτικής φύσεως. Από όλα τα οχήματα που θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει, γιατί κατέληξαν στο τάντεμ; «Γιατί είναι διασκεδαστικό και τραβάει την προσοχή! Οι περισσότεροι λαοί της Μεσογείου δε γνωρίζουν καν τη λέξη «τάντεμ». Στο δρόμο τα παιδιά σταματούν και με ενθουσιασμό φωνάζουν «ένα ποδήλατο για δύο» ή πολύ απλά «μαμά, κοίτα μια… ποδηλατάρα». Οι ηλικιωμένοι, από την άλλη, μας διηγούνται ιστορίες από τις βόλτες τους σε διπλό ποδήλατο με την «πρώτη τους αγάπη». Ακριβώς επειδή εξ ορισμού ένα ταξίδι με ποδήλατο γίνεται αργά, έχουμε την ευκαιρία να σταματούμε για να θαυμάσουμε το τοπίο και να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Το τάντεμ εν προκειμένω βοηθά στο να σπάσει ο πάγος», λέει γελώντας στο «Βήμα» ο κ. Κουάντρι.
Αμέσως, ωστόσο, σοβαρεύει και διευκρινίζει ότι «το τάντεμ έχει μια επιπλέον προέκταση. Συμβολίζει την ισότητα και τη συνεργασία. Την ισότητα ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα, ανάμεσα στους συμπολίτες, ανάμεσα στα διαφορετικά πάρτι. Σε ένα τάντεμ, πρέπει να συνεννοηθούμε και να συντονιστούμε, είτε το θέλουμε είτε όχι – ειδάλλως θα φάμε τα μούτρα μας. Αντίστοιχη στάση θα έπρεπε να είχαμε και σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής στο χώρο της Μεσογείου» τονίζει.
Η θάλασσα που (θα έπρεπε να) μας ενώνει
Για τους δύο ποδηλάτες, η περιπέτεια στις ακτές της Μεσογείου είναι πολύ περισσότερο από ένα παραθαλάσσιο ταξίδι. «Αυτό το ταξίδι για μας συμβολίζει την εξερεύνηση μιας γεωγραφικής περιοχής που ένωνε τους λαούς της εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όλοι μεγαλώσαμε με τις ιστορίες από την Αρχαιότητα που φανερώνουν ότι η Μεσόγειος ήταν πηγή ζωής, εμπορικών σχέσεων και εξερεύνησης για τους λαούς της. Σήμερα ισχύει το αντίθετο. Κλειστά σύνορα, πόλεμοι, εθνικισμός, προκαταλήψεις», αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Μάρκες.
Με άλλα λόγια, το ταξίδι των δύο Σεβιλιάνων αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία να διερευνήσουν αν αυτά που ενώνουν τους λαούς της Μεσογείου είναι περισσότερα από αυτά που (υποτίθεται ότι) τους χωρίζουν. Το ταξίδι τους ξεκίνησε από την Ανδαλουσία, συνέχισε στη Γαλλία, στις ακτές της Ιταλίας ως τη Σικελία και ξανά προς το Βορρά, στις ακτές της Αδριατικής. Οδεύοντας εκ νέου προς το Νότο πέρασαν από τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και έφτασαν στην Ελλάδα, από όπου σε λίγες ημέρες θα αναχωρήσουν για την Κωνσταντινούπολη. «Σε όλες αυτές τις τόσο διαφορετικές χώρες εμείς νιώθαμε πολύ περισσότερο «σαν στο σπίτι μας» απ’ ό,τι έχουμε νιώσει σε ταξίδια στη Γερμανία, στην Αγγλία ή στις σκανδιναβικές χώρες. Εν τέλει, παρά τις υποτιθέμενες διαφορές μας, οι λαοί της Μεσογείου συνδεόμαστε από την κοινή ιστορία και την όμοια ιδιοσυγκρασία μας», τονίζει ο κ. Κουάντρι.
Προσθέτει, άλλωστε, ότι σε μια εποχή όπου οι λαοί του Νότου λοιδορούνται ως «ευρωπαϊκά P.I.G.S.», οι χώρες της Μεσογείου ίσως θα έπρεπε να απευθύνονται για στρατηγικές συνεργασίες η μία στην άλλη, αντί να ικετεύουν τις χώρες του Βορρά για ελεημοσύνη. «Ίσως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε προς το Νότο, αντί να έχουμε διαρκώς το βλέμμα στο Βορρά. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, οι λαοί της Μεσογείου αρνούμαστε να αντιληφθούμε πόσα πολλά μας ενώνουν και επιμένουμε σε διαχωρισμούς που κρύβουν τη γενική εικόνα», καταλήγει.
Ταξιδεύοντας στην Αραβική άνοιξη
Το αρχικό πλάνο των δύο ποδηλατών ήταν να ταξιδέψουν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, συνεχίζοντας μετά την Τουρκία στη Συρία, στο Λίβανο, στις ακτές του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Στη συνέχεια, σκόπευαν να περάσουν από την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία, την Αλγερία και το Μαρόκο, καταλήγοντας στο Γιβραλτάρ και στην πατρίδα τους. Δε μπορούσαν, ωστόσο, να προβλέψουν όταν ξεκινούσαν το ταξίδι τους στις αρχές του 2011, ότι σύντομα θα ακολουθούσαν οι επαναστάσεις της Αραβικής Άνοιξης και ο καταστροφικός πόλεμος στη Λιβύη! «Μας προβληματίζουν τόσο τα ζητήματα ασφαλείας όσο και η άρνηση πολλών πρεσβειών να εκδώσουν βίζα. Το σημαντικότερο πρόβλημα στην πορεία μας θα είναι το δίχως άλλο η Συρία, που έχει πλέον αποκλεισθεί από τη διεθνή κοινότητα και έχει κλειστά σύνορα. Επίσης, τα σύνορα μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ είναι κλειστά, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως αναγκαστούμε να περάσουμε από την Ιορδανία», εξηγεί η κυρία Μάρκες.
«Όλα αυτά τα κλειστά σύνορα και τα προβλήματα ασφαλείας είναι ενδεικτικά της πολυδιάσπασης στο χώρο της Μεσογείου, της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού. Κι όμως, αυτή η θάλασσα είχε κάποτε λαούς που κινούνταν ελεύθερα και ζούσαν σε κλίμα αδελφοσύνης. Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι επαναστάσεις και η γέννηση δημοκρατικών καθεστώτων στις αραβικές χώρες της Μεσογείου είναι χωρίς αμφιβολία ένδειξη μιας νέας πορείας για την γεωγραφική αυτή περιοχή, κάτι που μας γεμίζει ελπίδα», τονίζει ο κ. Κουάντρι, προσθέτοντας ότι οι δύο ταξιδευτές δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν την πορεία τους ακόμη και αν χρειαστεί να παρεκκλίνουν λίγο από το αρχικό πλάνο ή να παρακάμψουν μέσω πλοίου μία αφιλόξενη χώρα.
Info
Αν κι εσείς θέλετε να παρακολουθήσετε την πορεία του διάσημου τάντεμ στις ακτές της Μεσογείου, συνδεθείτε στην ιστοσελίδα tandrem-nostrum.org. Ενώσεις ποδηλατών και εκατοντάδες φίλοι (διαδικτυακοί και μη) επικοινωνούν με το ζευγάρι μέσω της ιστοσελίδας και τους παρέχουν ένα πιάτο φαγητό, ένα κατάλυμα ή απλώς την παρέα τους για μια ποδηλατική ξενάγηση στους τόπους που επισκέπτονται.
