Τυχοδιώκτες

Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις. Ανεξάρτητα από δηλώσεις, παραιτήσεις και αποστάσεις. Ας βγούμε λιγουλάκι έξω από το απέραντο φρενοκομείο. Μπορούμε; Ας το προσπαθήσουμε. Εχουμε και λέμε, αγαπητέ συνάδελφε της φρενοβλαβούς δημοσιογραφίας. Γιατί σε άκουγα και σε έβλεπα χθες και στον εαυτό μου έλεγα: «Οχι μόνο έχουμε πολιτικούς που μας ταιριάζουν αλλά και δημοσιογράφους που μας αξίζουν». Λοιπόν. Πρώτο κρατούμενο. Για να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη πρέπει να κόψει τον λαιμό της και να υπογράψει τη δανειακή σύμβαση. Το ένα πάει μαζί με το άλλο. Δύο μαζί στη συσκευασία του ενός. Δεύτερο κρατούμενο. Είναι αδιανόητο ένα κόμμα από μόνο του να αναλάβει μια τόσο κολοσσιαία ευθύνη και για τα επόμενα δέκα, είκοσι χρόνια να δέσει χειροπόδαρα τον έλληνα πολίτη. Που πάει να πει, σκληρή, ανελέητη λιτότητα, στο μισό μισθοί και συντάξεις και απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Κατανοητό; Σαν να λέμε στον Γιώργο Παπανδρέου και στους βουλευτές του να κάνουν ομαδικό χαρακίρι στην πλατεία Συντάγματος. Τρίτο κρατούμενο. Επομένως πρέπει να βάλει την τζίφρα της και η Νέα Δημοκρατία. Ομως ένα τεράστιο Οχι έλεγε εκείνη. Γιατί; Μα φυσικά για μικροκομματικές σκοπιμότητες και εκλογικά οφέλη. Σου λέει, άσε τον μαλάκα τον Γιώργο να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ετσι να του ‘ρθει κατακέφαλα όλο το γιαούρτι. Και αν χρειαστεί – γιατί παίζει και αυτό – να τον στείλουμε στο Γουδί. Και ύστερα εμείς ως πατριώτες της δυστυχισμένης ελληνικής γης, να έρθουμε στην εξουσία λέγοντας στον λαό, αφού το ΠαΣοΚ ψήφισε αυτή την προδοτική συμφωνία, τώρα εμείς πρέπει να τιμήσουμε την υπογραφή της χώρας. Τέταρτο κρατούμενο. Αρα η πρόταση για Δημοψήφισμα προέκυψε ακριβώς απ’ αυτή τη μικροκομματική και τυχοδιωκτική λογική. Αν η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούσε με τη δανειακή σύμβαση τότε ουδείς λόγος για Δημοψήφισμα. Γιατί κι εσύ, αγαπητέ της ακαταπόνητης οργής, το ίδιο πράγμα στη θέση του Παπανδρέου θα έκανες. Και πέμπτο κρατούμενο. Το οποίο προέκυψε από τις εξελίξεις και τις γερμανικές και γαλλικές απαιτήσεις. Οτι διά ροπάλου απαγορεύεται ίχνος επαναδιαπραγμάτευσης για τη δανειακή σύμβαση. Δεν τη θέλεις; Φεύγεις. Γι’ αυτό η Μέρκελ – και πολύ σωστά το σκέφτεται – απαιτεί το δίλημμα του Δημοψηφίσματος να είναι Ναι ή Οχι στην ευρωζώνη. Επειδή το δάνειο και το κούρεμα πορεύονται αγκαλιά με την παραμονή μας στην ευρωζώνη. Εγώ, λέει η Γερμανία, το αφεντικό. Πάει τέλειωσε. Αντωνάκη, άσε τα σάπια. Το δίλημμα απλό. Μένεις; Τρως σφαλιάρες και χάνεις την κυριαρχία σου. Φεύγεις; Επιστρέφεις στη Δραχμή. Τόσο απλό. Αποφάσισε επιτέλους. Πού τέτοιο πράγμα. Ακόμα και τώρα ο παλιμπαιδισμός πολιτικοδημοσιογραφικού μουρλοκομείου πάει σύννεφο. Εμείς και η ευρωζώνη σε διαζύγιο οριστικό. Good night and Good Luck. Με την εξής παρηγοριά: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!