Εδώ και μήνες η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου πάλευε, σύμφωνα πάντα με τις διακηρύξεις της, να επιτύχει μια συμφωνία ρύθμισης των χρεών μας, ώστε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίσει το ευρύτερο ελληνικό οικονομικό πρόβλημα και να θέσει τις προϋποθέσεις ανόρθωσης και ανάπτυξης. Στη Σύνοδο της 21ης Ιουλίου πέτυχε μια πρώτη ρύθμιση, για την οποία πανηγύρισε δεόντως, αλλά η συνέχεια υπήρξε αποκαρδιωτική. Ο Αύγουστος παρήλθε και ο Σεπτέμβριος επίσης, χωρίς να προωθηθούν τα δέοντα ώστε εκείνη η συμφωνία να εφαρμοσθεί.
Και αφού αυτό κατεδείχθη, η ελληνική πλευρά πήγε ατυχώς να θέσει ζήτημα πολιτικής διαπραγμάτευσης, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να λάβει ακόμη σκληρότερα μέτρα, για να καταλήξει σε ένα μεγαλύτερο κούρεμα και να έλθει πιο κοντά στην χρεοκοπία. Κάπως έτσι, στις 26 Οκτωβρίου φθάσαμε σε μια νέα, σωτήρια κατά την κυβέρνηση, συμφωνία, την οποία λογικώς θα ανέμενε κανείς ότι ο κ. Παπανδρέου θα προσπαθούσε να εφαρμόσει με τη δέουσα ταχύτητα, ώστε να αποκλείσει τυχόν αμφισβητήσεις.
Εν τω μεταξύ, μεσολάβησαν τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου τα οποία σοκάρισαν τους πάντες και ως απάντηση σ’ αυτά ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε το βράδυ της Δευτέρας την διεξαγωγή δημοψηφίσματος επί της δανειακής σύμβασης, η οποία δεν υπάρχει και πιθανώς να μην υπάρξει ποτέ, καθώς οι επενδυτές δεν θα σπεύσουν να συνηγορήσουν υπέρ μιας σύμβασης η οποία θα τελεί υπό την αίρεση της έγκρισης του αντισυμβαλλόμενου μέρους.
Ηδη, οι αντιδράσεις από το εξωτερικό δεν είναι οι καλύτερες. Οι πληροφορίες φέρουν τους εταίρους μας εξοργισμένους και οι περισσότεροι δηλώνουν ότι δεν γνώριζαν, δεν είχαν προειδοποιηθεί για την επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης. Κοινή είναι επίσης η πεποίθηση, ότι οι Έλληνες παραλογίζονται, ότι έχουν παραφρονήσει, μη αντιλαμβανόμενοι ότι δημιουργούν περιβάλλον άρνησης στον ευρύ κύκλο των εταίρων.
Ορισμένοι μάλιστα διερωτώνται πώς είναι δυνατόν ο κ. Παπανδρέου να θέτει υπό αμφισβήτηση τη νέα δανειακή σύμβαση και να μην αντιλαμβάνεται ότι το ίδιο μπορούν να κάνουν και εκείνοι που με κρύα καρδιά την αποδέχθηκαν; Κι αν αντίστοιχα δημοψηφίσματα διενεργηθούν σε ευρωπαϊκές χώρες με το ερώτημα της βοήθειας προς την Ελλάδα, ποια θα είναι η τύχη της σύμβασης που η ελληνική πλευρά θέτει υπό κρίση;
Κακά τα ψέματα, με την αναγγελία του δημοψηφίσματος η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου τελεί υπό αίρεση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όχι πια για τη δανειακή σύμβαση που δεν έχουμε, αλλά για την ίδια τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, δυστυχώς δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει…
