Κατά τα φαινόμενα ο κύβος έχει ριφθεί.
Ολα τα στοιχεία και οι πληροφορίες συγκλίνουν με την εκτίμηση ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί τη λύση του μεγάλου «κουρέματος» αναλαμβάνοντας πλήρως και την ευθύνη των συνεπειών του. Πράγμα που σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να εισέλθει στη ζώνη της πτώχευσης, ελπίζοντας ότι με τη βοήθεια των εταίρων μας θα ελέγξει τις συνέπειες.
Ωστόσο, αν όντως το «κούρεμα» του χρέους είναι μεγάλο της τάξης του 50% ή και υψηλότερο αυτού, οι κίνδυνοι εμπλοκών και επιπλοκών είναι μεγάλοι.
Κατ’ αρχήν θεωρείται βέβαιο ότι θα αμφισβητηθεί ο εθελοντικός χαρακτήρας μιας τόσο μεγάλης ρύθμισης, με ό,τι αυτή η αμφισβήτηση μπορεί να συνεπάγεται για τις Τράπεζες και την επάνοδο της χώρας στις αγορές. Θα χρειασθούν τουλάχιστον δέκα χρόνια για να συμβεί κάτι τέτοιο. Και επιπλέον είναι βέβαιο ότι στην περίπτωση αυτή θα πληγούν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν είναι απίθανο, αν δεν ληφθεί σχετική πρόνοια, να υποστούν τεράστια ζημία και τα νοικοκυριά που εμπιστεύθηκαν το ελληνικό κράτος και επένδυσαν στα ομόλογά του.
Το ρίσκο λοιπόν είναι μεγάλο και δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι τόσο κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν τους πάντες λαμβάνονται στο πόδι, χωρίς πιθανώς την απαιτούμενη γνώση και αξιολόγηση όλων των παραμέτρων.
