Στην Ελλάδα τελείται αυτή τη στιγμή ένα μέγα έγκλημα. Κι όχι αυτό που ίσως οι περισσότεροι πιστεύουν: το έγκλημα είναι ότι δεν λαμβάνει τις βασικές και αυτονόητες πρωτοβουλίες για να ανατρέψει πλήρως τα τραγικά δεδομένα, ενώ μπορεί να το πράξει. Η Ελλάδα έχει λύση με άμεσες δυνατότητες. Αλλά για κάποιο ακατανόητο λόγο, δεν την θέτει σε κίνηση. Αντί γι αυτό, εξακολουθεί να παρακολουθεί χαμένη και εντελώς αμέτοχη να διαγράφεται ζοφερό το μέλλον ερήμην της, παρά το γεγονός ότι η διεθνής κρίση εξαπλώνεται και η αντίδραση των λαών γενικεύεται και σιγά σιγά όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν πλέον ότι σε μεγάλο βαθμό αδίκως και πονηρά έχει στοχοθετηθεί η χώρα με αυτό τον πρωτοφανή τρόπο.
Την ίδια ώρα λοιπόν, μια άλλη χώρα, πολύ πιο μικρή και υπό μερική κατοχή, δείχνει τον δρόμο που η Ελλάδα αρνείται να δει: η Κύπρος, έχει πάρει το μέλλον της στα χέρια της, έχει δείξει συγκλονιστικά επιτεύγματα. Είναι ήδη ένα νέο Ναυαρίνο.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, γύρω από την Κύπρο έχουν παραταχθεί δυνάμεις χωρίς προηγούμενο.
Αυτό που συμβαίνει στις κυπριακές θάλασσες, μόνον με την αντίστοιχη ένωση των τριών στόλων του 1827 στο Ναυαρίνο μπορεί να συγκριθεί: το νησί έχει τεθεί σε έναν τρομακτικής ισχύος προστατευτικό κλοιό Αμερικανών, Ισραηλινών, Γάλλων και Ρώσων. Αεροπλανοφόρα, φρεγάτες, κορβέτες, μαχητικά αεροσκάφη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου καθώς και μονάδες των ειδικών δυνάμεων αυτών των κρατών έχουν σχηματίσει έναν τρομακτικής δύναμης πυρός και αποφασιστικότητας κλοιό ασφαλείας γύρω από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Κλοιός, που έχει φυσικά και το διπλωματικό του αντίστοιχο, με την συνδρομή όχι μόνον αυτών των χωρών, αλλά και της Ευρωπαικής Ενωσης.
Ο κλοιός αυτός, έχει έναν και μόνον σκοπό: να μην επιτρέψει στην Αγκυρα να κάνει πράξη τις στρατιωτικές απειλές της κατά της Κύπρου, με αφορμή τις υποθαλάσσιες έρευνες για φυσικούς πόρους.
Και ο σκοπός έχει επιτευχθεί πλήρως: η Τουρκία, έχει περίπου γελοιοποιηθεί, καθώς, αφού πρώτα κατέφυγε σε συνεχείς επιθετικότατους λεονταρισμούς, σε ελάχιστο χρόνο βρέθηκε ξεδοντιασμένη, να παρακολουθεί μείζονες γεωπολιτικές εξελίξεις να εξελίσσονται εναντίον της χωρίς να είναι σε θέση να κάνει το παραμικρό για να τις επηρεάσει.
Πριν από μόλις έξι μήνες, ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε ποτέ να συμβεί; Ουδείς. Και πώς συνέβη;
Συνέβη, επειδή η Κύπρος τόλμησε. Τόλμησε να προχωρήσει με πολύ μεγάλο βαθμό διακινδύνευσης και να αλλάξει τα δεδομένα δεκαετιών. Από πρόβλημα, όπως πολύ συχνά υπήρξε για τη Δύση, έγινε, με τους χειρισμούς της, μεγάλη ελπίδα, οικονομική, ενεργειακή, γεωπολιτική.
Εγινε όχι απλώς οργανικό αλλά τρομερά κρίσιμο τμήμα του δυτικού κόσμου, κρατώντας μάλιστα μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ των μεγάλων «παικτών», στους οποίους, ορθότατα, συμπεριλαμβάνεται και η Ρωσία.
Αυτό ακριβώς, είχε γίνει και στο Ναυαρίνο: τότε, δεν υπήρχαν ενεργειακά, υπήρχε όμως η απόφαση των τριών Μεγάλων Δυνάμεων να σώσουν την ελληνική επανάσταση και να εγκαταστήσουν ένα δυτικό κράτος στο υπογάστριο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αρχίζοντας το ξήλωμά της.
Η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει ακόμα σε αντίστοιχες κινήσεις, παρά το γεγονός ότι οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στην ύπαρξη ενεργειακών κοιτασμάτων και στις δικές της θάλασσες. Αν δεν τρυπήσει, δεν θα μάθει ποτέ ακριβώς τι πραγματικά συμβαίνει, όπως οι Κύπριοι, πριν από λίγες ημέρες έμαθαν θετικά ότι τα κοιτάσματα είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που περίμεναν.
Η Ελλάδα πρέπει αμέσως, σήμερα, να «τρυπήσει». Πρέπει χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή, να αποφασίσει να αντιγράψει ακριβώς τις κινήσεις της Κύπρου και να ξεκινήσει άμεσα τις δικές της έρευνες, στην ίδια λογική και διάταξη, με τους ίδιους συμμάχους.
Η Ελλάδα έχει δύναμη. Πολύ μεγάλη. Γεωπολιτική και, όπως όλα δείχνουν, και ενεργειακή. Είναι τώρα η στιγμή να τη φέρει στην επιφάνεια.
Με αυτό τον τρόπο, θα δημιουργήσει αμέσως εντελώς νέα δεδομένα για το μέλλον της: για την οικονομική και εθνική της επιβίωση, για την ασφάλειά της, για τη συνέχιση της ύπαρξής της.
Αποτελεί εθνικό έγκλημα να μην το πράττει, αυτή τη στιγμή, τώρα. Είναι το μεγάλο της όπλο, αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πάντα, για πάντα. Αν αυτή η πολιτική τεθεί σε εφαρμογή και η Ελλάδα γίνει η χώρα ενεργειακής και γεωπολιτικής σημασίας που μπορεί να είναι, τότε, δεν την απειλεί τίποτα. Ολο το κάδρο, θα αλλάξει.
Με αυτό λοιπόν πρέπει να ασχοληθούν αμέσως οι πάντες, πρώτη απ’ όλους η κυβέρνησή της χώρας, αντί να εξαντλεί το ενδιαφέρον της στις εσωτερικές μάχες χαρακωμάτων για τη διακράτηση της εξουσίας ή την υφαρπαγή της εκ νέου την επόμενη ημέρα…
