Αν και εκτός κοινοβουλευτικού πεδίου αυτή την κρίσιµη περίοδο, ο κ. Αλ. Αλαβάνος δεν νοσταλγεί καθόλου τη Βουλή και σε όσους τον ρωτούν αν έχει µετανιώσει που βρίσκεται εκτός απαντά: «Στη Βουλή της ντροπής; Οχι!». Ο επικεφαλής του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης δηλώνει υπέρµαχος µιας «συνάντησης των δυνάµεων της Αριστεράς χωρίς εξαιρέσεις», µε «συλλογική ηγεσία», στη βάση ενός «µαχητικού προγράµµατος» το οποίο θα περιλαµβάνει την παύση πληρωµών, την έξοδο από την ευρωζώνη, τις εθνικοποιήσεις και τον σχεδιασµό. Ακόµη, υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί «και να πάρει οικειοθελώς τον δρόµο για το δικαστήριο του λαού και της Ιστορίας». «Ετσι κι αλλιώς δεν είναι πολύς ο χρόνος της» σηµειώνει.
– Διαβάζοντας στην ιστοσελίδα σας (www.tometopo.gr) τις «Εννέα αισιόδοξες παρατηρήσεις (σας) για εννέα πολύ απαισιόδοξες καταστάσεις», τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Προτείνετε παύση πληρωμών, έξοδο από το ευρώ κτλ. Και μετά τι;
«Η παύση πληρωµών της Αργεντινής, σε συνδυασµό µε την προηγηθείσα αποδέσµευση από τη σταθερή ισοτιµία του πέσο µε το δολάριο – κάτι σαν αποχώρηση από την ευρωζώνη –, είναι το σηµείο θετικής στροφής και ο πρόεδρος Κίρσνερ απέκτησε ισχύ απέναντι στο ∆ΝΤ, διέγραψε τα 2/3 του χρέους και έφερε στην Αργεντινή θεαµατικούς ρυθµούς ανάπτυξης που προσέγγιζαν το 10%. Ως τότε ο λαός της σφάδαζε. Η Αργεντινή µάς προκαλεί απαισιοδοξία αλλά και αισιοδοξία».
– Πώς είναι ρεαλιστική η παύση πληρωμών όταν η χώρα οφείλει με δική της ευθύνη σε άλλες χώρες, όταν δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις αφού δεν θα μπορεί πλέον να δανείζεται;
«Με τον ίδιο τρόπο που γίνονταν τρεις παύσεις πληρωµών ανά δεκαετία τον τελευταίο αιώνα στη Γερµανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και σε άλλες χώρες µόνο στην Ευρώπη. Ευθύνη δεν έχει η “χώρα”. Εχει το εξαρτηµένο κατεστηµένο. Και υπάρχει µια αρχή του διεθνούς δικαίου, η “κατάσταση ανάγκης”, όπου οι ανάγκες της κοινωνίας τίθενται υπεράνω των απαιτήσεων των τοκογλύφων».
– Μα η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας. Τι θα κάνουμε; Καλείτε την κυβέρνηση να πει ότι «δεν θέλουμε την έκτη δόση σας». Τι θα γίνει μετά;
«Η ίδια η European Banking Authority εξετάζει το ενδεχόµενο µείωσης του χρέους κατά 65%. Αυτό µπορούσαµε να το έχουµε πετύχει από το τέλος του 2009. Τα νέα χρέη στην τρόικα, η καρατόµηση των εργαζοµένων, η διάλυση της οικονοµίας, πεταµένα λεφτά. Τζάµπα! Αν µια λαϊκή κυβέρνηση έλεγε “δεν θέλω την έκτη δόση σας”, σε λίγες ώρες θα έφτανε η Μέρκελ στο “Ελ. Βενιζέλος” να µας παρακαλάει να την πάρουµε. Κάνοντας στην Ελλάδα ένα παγκόσµιο πείραµα έχουν προσφέρει χωρίς να το θέλουν µια απρόσµενη δύναµη στον λαό µας να επηρεάσει τις εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη. Ας σταµατήσουµε πλέον να θεωρούµε τους εαυτούς µας κακόµοιρους και ζητιάνους. Εχουµε την τύχη στα χέρια µας».
– Μιλάτε για μοιραία πορεία εξόδου από το ευρώ αλλά δεν θέλετε επιστροφή στη δραχμή. Τι προτείνετε, δηλαδή;
«Ο νέος που έχει iPod και είναι στο Facebook θέλει να είναι πολίτης του κόσµου, όχι µιας βαλκανικής επαρχίας. Και έχει απόλυτο δίκιο. Ενα νέο νόµισµα δεν πρέπει να εκφράζει και να συµβολίζει µια εθνική αναδίπλωση, παρ’ ότι το πρώτο διάστηµα πρέπει αναγκαστικά να ληφθούν µέτρα προστασίας. Είναι µια πρόταση-πρόκληση για µια άλλη ευρωπαϊκή συνεργασία στηριγµένη στην ισότητα, στη δικαιοσύνη και στο αµοιβαίο όφελος. Μπορεί από τον τόπο µας να πυροδοτηθεί ένα κίνηµα αφύπνισης, προοπτικής και οράµατος για µια νέα Ευρώπη».
– Εσείς πληρώσατε την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης; Θα πληρώσετε το «χαράτσι» στα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ;
«∆εν πλήρωσα και δεν έχω σκοπό να πληρώσω. Τα χρήµατα σκέφτοµαι να πάνε στο Ταµείο Παρακαταθηκών και ∆ανείων για να µην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Ο έκτακτος φόρος στα ακίνητα θα καταρρεύσει. ∆εν θα πληρώσουν αυτοί που δεν έχουν και αυτοί που συνειδητοποιούν πως δεν χρωστάνε ούτε ένα κέρµα στους διεθνείς τοκογλύφους. Υπάρχουν οι αντιδράσεις των εργαζοµένων στη ∆ΕΗ. Και κυρίως υπάρχει η λαϊκή πρωτοβουλία. Σε µια συνάντησή µου µε νέους ανθρώπους κάποιος έριξε την ιδέα: “Θα τρυπώνουµε στις πολυκατοικίες και θα εξαφανίζουµε τους λογαριασµούς της ∆ΕΗ”. Ολοι τη βρήκαν φανταστική. Θα γεµίσουν οι γειτονιές Ροµπέν των ∆ασών από τα σχολεία».
– Πιστεύετε ότι έχει η κυβέρνηση περιθώρια διαχείρισης της κρίσης;
«Ναι, υπάρχει περιθώριο για αυτή την κυβέρνηση. Να παραιτηθεί και να πάρει οικειοθελώς τον δρόµο για το δικαστήριο του λαού και της Ιστορίας. Ετσι κι αλλιώς δεν είναι πολύς ο χρόνος της. Οι αγώνες των εργαζοµένων έχουν άλλη ένταση, άλλη συµµετοχή και άλλη οργή. Από το Μέτωπο Αλληλεγγύης τούς κάνουµε την έκκληση να θέσουν σε προτεραιότητα το τριπλό πολιτικό αίτηµα “παύση πληρωµών – όχι στην ευρωζώνη – να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα”. Αυτό θα ενοποιήσει τους αγώνες στην κατεύθυνση µιας “πολιτικής απεργίας”, θα φέρει απίστευτη δυναµική, θα οδηγήσει σε γόνιµες εξελίξεις. Ελπίζω ότι το κίνηµα των καταλήψεων θα γενικευθεί. Και θα τελειώνουµε σύντοµα µε αυτή την κυβέρνηση. Ασφαλώς φέρνει παρενέργειες και ενοχλήσεις στη ζωή µας. Είναι όµως για το κοινό καλό. Μην τους αφήνουµε µόνους».
– Οι εκλογές θα ήταν λύση εδώ που έχουμε φτάσει;
«Ναι, όχι όµως όπως τις βλέπουν οι εταιρείες δηµοσκοπήσεων, ως ξαναµοίρασµα της τράπουλας µέσα στο σύστηµα. Ναι, µε τον όρο ότι έχει διαµορφωθεί ένα λαϊκό µέτωπο µε την εναλλακτική του λύση. Είµαστε πίσω. Ο ιστορικός χρόνος όµως είναι πολύ πυκνός και µεγάλα πράγµατα µπορούν να γίνουν σε λίγες ηµέρες».
– Η Αριστερά δεν φαίνεται να καρπώνεται ισχυρό «μέρισμα» από την κοινωνική αγανάκτηση. Πώς το ερμηνεύετε;
«Κι όµως, παρά τις ασυγχώρητες ελλείψεις της, η Αριστερά υπάρχει, µε φανταστικές µάλιστα δυνατότητες. Υπάρχει µε έναν τρόπο που δεν υφίστατο ούτε τη δεκαετία του ’80 ούτε του ’90. Υπάρχει όχι ως παρουσία αλλά ως επίκληση της παρουσίας, ως δραµατική αναζήτηση από την εργατική τάξη ως τα µεσαία στρώµατα».
– Μιλάτε για αναγέννηση της Αριστεράς μέσω της δημιουργίας ενός «πλατιού λαϊκού μετώπου», ενός «νέου ΕΑΜ». Μήπως εθελοτυφλείτε;
«Ξέρετε τι είπε ο αρχηγός των Συντηρητικών Φιλελευθέρων Γονατάς όταν στελέχη του ΚΚΕ τού πρότειναν τη συνίδρυση του ΕΑΜ; Οτι εθελοτυφλούσαν. Οτι “αυτό είναι καθαρή τρέλα”. Ο αριστερός χώρος τότε ήταν χειρότερα από διαιρεµένος. Το Κοµµουνιστικό Κόµµα, αποδεκατισµένο από τον Μεταξά και το κάτεργο της Ακροναυπλίας, µακράν πιο αδύναµο από κάθε κοινοβουλευτική δύναµη της Αριστεράς σήµερα, µε τρία ακόµη µικρότερα κόµµατα, σε ένα σπιτάκι στην Ιπποκράτους, έθεσαν τις βάσεις ενός λαϊκού έπους».
– Εχετε μετανιώσει που είστε εκτός Βουλής σε μια τέτοια περίοδο;
«Τη Βουλή της ντροπής; Οχι!».
– Πιστεύετε ότι θα είχατε θέση σε ένα σχήμα εκλογικής συνεργασίας «αντιμνημονιακών» δυνάμεων στο οποίο θα συμμετείχε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;
«“Αντιµνηµονιακοί” είναι επίσης ο Σαµαράς, κάθε Τρίτη ο Καρατζαφέρης, πρώην αυλικοί του ΠΑΣΟΚ υπό αναβάπτιση. Το “αντί” δεν αρκεί. Ο λαός θέλει το “τι”. Ο δρόµος είναι ανοικτός: µια συνάντηση δυνάµεων της Αριστεράς χωρίς εξαιρέσεις. Ενα µαχητικό πρόγραµµα µε την παύση πληρωµών, την έξοδο από την ευρωζώνη, τις εθνικοποιήσεις και τον σχεδιασµό. Ενα µετωπικό άνοιγµα. Κινήσεις σε όλη την Ελλάδα. Λαϊκές κάλπες παντού για τη στήριξη µιας πορείας ρήξης και αναγέννησης. Εκλογή µιας συλλογικής ηγεσίας – κανένα λόγο δεν έχει η Αριστερά να συνεχίσει να δέχεται το µοντέλο του αρχηγού που επιβάλλουν οι κανονισµοί του συστήµατος. Ηγεσία δική µας είναι οι ιδέες, οι αξίες, το κάλεσµα της Ιστορίας και η αίσθηση χρέους».
