Σίριαλ οι αποκαλύψεις από το άνοιγµα των λογαριασµών των φοροφυγάδων. Την προπερασµένη εβδοµάδα ανακοινώθηκε από το Σ∆ΟΕ ότι εντοπίστηκαν καταθέσεις ύψους 1,9 δισ. ευρώ που ανήκαν σε 77 φορολογουµένους οι οποίοι δεν µπόρεσαν να δικαιολογήσουν, µε βάση τα δηλωθέντα εισοδήµατά τους, ποσό 158 εκατ. ευρώ. Από αυτούς οι 36 είναι γιατροί (ο πρόεδρός τους µετέχει δυναµικά στο Συντονιστικό Οργανο του «Αντιµνηµονιακού Αγώνα»!).
Την Τρίτη ανακοινώθηκε η δέσµευση από το Σ∆ΟΕ 140 τραπεζικών λογαριασµών µε καταθέσεις 150 εκατ. ευρώ. Ενδιαφέρουσα και η αποκάλυψη ότι κάποιοι από αυτούς εµφανίστηκαν να έχουν κερδίσει µεγάλα ποσά παίζοντας την ίδια ηµέρα ΛΟΤΤΟ στη Θεσσαλονίκη, Τζόκερ στα Τρίκαλα και ΠΡΟ-ΠΟ στην Κρήτη!
Είναι ένα µικρό δείγµα της «παραδοσιακής» φοροδιαφυγής. Εάν σε αυτή προσθέσουµε τους ανείσπρακτους φόρους από τους 3.500 µεγαλοοφειλέτες, εύκολα εξηγείται η µεταφορά 10 και πλέον δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό. ∆ύσκολα όµως δικαιολογείται η ανικανότητα του κράτους για την αντιµετώπιση του προβλήµατος, µε συνέπεια να προστίθενται συνεχώς και νέοι φόροι και νέες µειώσεις αµοιβών στις ασθενέστερες οικονοµικά τάξεις.
Αν γυρίσουµε τις σελίδες της Ιστορίας µας 60 χρόνια πίσω, θα διαπιστώσουµε, δυστυχώς, ότι σχεδόν τίποτε δεν άλλαξε. Στις 6 Απριλίου 1950 – λίγους µήνες µετά το τέλος του Εµφυλίου Πολέµου – δηµοσιεύθηκε στο «Βήµα» ανταπόκριση από την Αθήνα του απεσταλµένου της έγκυρης αµερικανικής εφηµερίδας «Κρίστιαν Σάιανς Μόνιτορ», από την οποία και το ακόλουθο απόσπασµα:
«Το πρώτον µέτρον που πρέπει να ληφθή είναι να ευρεθούν µέσα όπως καµφθή ο αληθώς αρπακτικός εγωϊσµός των ανθρώπων των Αθηνών… Ούτοι αποτελούνται από 5.000 περίπου πολιτικούς, βιοµηχάνους και εισαγωγείς οι οποίοι κυβερνούν την χώραν και οι οποίοι εκ συστήµατος και µε αναισθησίαν αποµυζούν τον πλούτον της χώρας, είτε αυτός παράγεται εντός αυτής, είτε στέλλεται από τας ΗΠΑ (Σχέδιο Μάρσαλ). Αυτοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι υπονόµευαν την προσπάθειαν της κυβερνήσεως χρησιµοποιούντες εις τα αυτοκίνητά τους την βενζίνην την προοριζοµένην δια τα τρακτέρ που χρειάζονταν δια την παραγωγήν των τροφίµων. Αυτοί είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι εκραύγαζαν πατριωτικά συνθήµατα, ενώ ηρνούντο να πληρώσουν φόρους ή να συµµετάσχουν εις τα απωλείας που απαιτούσε η νίκη και οι οποίοι είχαν καταθέσει τα χρήµατά των εις τραπέζας της Ν. Υόρκης, της Αιγύπτου και της Ελβετίας».
Τότε όµως υπήρξαν και κάποιες καταδίκες. Στις 11 Μαΐου 1950, ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Πλαστήρα Γεώργιος Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι ανακριτικές επιτροπές από δικαστικούς θα εγκατασταθούν σε όλα τα υπουργεία για να εξετάσουν τις ατασθαλίες της προηγούµενης τετραετίας και ότι θα αποµακρυνθούν όλοι οι υπάλληλοι για τους οποίους θα διεξάγεται ανάκριση. Ακολούθησαν συνεχείς κυβερνητικές µεταβολές και η διαδικασία ατόνησε. Ηταν πάντως από τις ελάχιστες περιπτώσεις καταδίκης υπουργού από το Ειδικό ∆ικαστήριο περί Ευθύνης Υπουργών. Ο υπουργός του Λαϊκού Κόµµατος Πάνος Χατζηπάνος καταδικάστηκε σε δίµηνη φυλάκιση(!), διότι είχε αναθέσει τη µεταφορά καυσίµων, αντί του µειοδότη, σε «τρίτο».
Πολλές ήσαν οι καταδίκες «ευυπόληπτων» πολιτών για λαθρεµπορία συναλλάγµατος. Ηταν τόσο πολλές οι καταδίκες που είχε δηµιουργηθεί «πνιγηρή» ατµόσφαιρα. Ο πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας, για να δώσει το «καλό παράδειγµα», όταν ταξίδευσε στο εξωτερικό, τον Ιούνιο 1950, αξίωσε από τους τελωνειακούς να ανοίξουν τις βαλίτσες τις δικές του και της συνοδείας του.
Με την ένταξη της χώρας στο ευρώ η µεταφορά των «εσόδων» από τη φοροδιαφυγή, και γενικά το «µαύρο χρήµα», είναι «νόµιµη» και εύκολη. Αφθονοι οι «δίαυλοι» για τη µεταφορά σε τράπεζες απόλυτης «εχεµύθειας».
Εξήντα χρόνια, και πλέον, η φοροδιαφυγή γράφει ιστορία, παράλληλα µε την ιστορία των δανείων…
gromaios@otenet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
