Το πανεπιστήμιο παραδίδεται με ταχύ ρυθμό στην παραφροσύνη. Ένα επεισόδιο στην Κρήτη επιβεβαιώνει την υποψία. Οι καθηγητές του τμήματος Φυσικής είχαν συνέλευση όταν κάποιοι φοιτητές έκαναν αυτό που κοσμίως ονομάζεται «παράσταση διαμαρτυρίας» δηλαδή μπούκαραν διακόπτοντας τη συζήτηση. Ζήτησαν να γίνουν οι εξετάσεις, οι οποίες χάθηκαν λόγω της φθινοπωρινής κατάληψης. Κάτι τέτοιο είναι παράνομο, καθώς ο νέος νόμος, ο νόμος ο μισητός, ο νόμος της ευρείας συναίνεσης, δεν επιτρέπει να εξετάζονται οι φοιτητές όταν έχουν αρχίσει τα μαθήματα. Η εξεταστική τοποθετείται υποχρεωτικά σε κενό διδασκαλίας.

Οι καθηγητές αρνήθηκαν να συναινέσουν και στο πλαίσιο της δημοκρατικής ανταλλαγής απόψεων οι φοιτητές είπαν ότι θα γίνει το δικό τους. Για να γίνουν πιο πειστικοί κλείδωσαν τους διδάσκοντες επί δεκατρείς ώρες. Δεν τους επέτρεπαν να πιούν νερό ούτε να πάνε προς νερού τους. Κάποιος από τους έγκλειστους ειδοποίησε τη αστυνομία και από αυτό το σημείο ξεκινά το δεύτερο δείγμα παραφροσύνης. Η έγνοια του πρύτανη, ο οποίος εξέδωσε δελτίο τύπου, ήταν να διευκρινίσει ότι η αστυνομία δεν μπήκε ποτέ μέσα στο κτήριο. Είχε την και αγωνία να εξηγήσει ότι δεν καταλύθηκε το άσυλο.

Η βίαιη κράτηση των καθηγητών είναι θλιβερή γιατί εν πρώτοις δείχνει την κατάργηση μιας σχέσης που είναι θεμελιώδης για τη συνοχή μιας κοινωνίας. Είναι η σχέση του δασκάλου με τον μαθητή του. Μια σχέση που διαθέτει στοιχεία σεβασμού, αγάπης, ευγνωμοσύνης. Μια σχέση που περιέχει αμφισβήτηση, αντιπαλότητα και υγιείς δυνάμεις οι οποίες οδηγούν προς τα εμπρός. Η ομηρεία των καθηγητών της Κρήτης είναι πολύ πιο σοβαρή ώστε να εξαντλείται σε ανακοινώσεις για το άσυλο.

Αυτού του είδους η βία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και απορούμε που δεν εξανίστανται καθηγητές και φοιτητές από άλλα ιδρύματα. Τους φαίνεται άραγε φυσικό ένα τέτοιο επεισόδιο; Είναι αποδεκτό; Δεν μιλάμε για μια νεανική τρέλα, για λίγη αυθάδεια ή ακόμη για επαναστατική δράση. Μιλάμε για μια ακραία και φασιστική πράξη που προσβάλει όχι μόνο την αξιοπρέπεια των ομήρων αλλά την αξιοπρέπεια της ακαδημαϊκής κοινότητας. Θα είχε ενδιαφέρον αν αντιστρέφαμε τους ρόλους, αν φανταζόμασταν την εξέλιξη της ιστορίας στην περίπτωση που καθηγητές είχαν κλειδώσει τους φοιτητές τους για μισή μέρα, χωρίς να φροντίσουν τις βασικές βιολογικές ανάγκες. Τότε θα ήταν Γκουαντανάμο και οι θύτες θα είχαν κυνηγηθεί μέχρι να χάσουν τη θέση τους, μέχρι να σαπίσουν στη φυλακή. Θα είχε ζητηθεί τιμωρία. Στην Κρήτη δεν τέθηκα ζήτημα σύλληψης και ποινικής δίωξης. Αναμένουμε με ενδιαφέρον αν θα υπάρξουν κυρώσεις_ όπως η αποβολή των δραστών για ένα εξάμηνο. Αν η πράξη μείνει ατιμώρητη θα επαναληφθεί και θα βρει μιμητές.