Η Ελλάδα απειλεί το παγκόσμιο σύστημα: δεν θα διαφωνήσει κανείς, ότι, αν το έλεγε κανείς αυτό μέχρι πριν από δύο μόλις χρόνια, ίσως και λιγότερο, θα τον κλείνανε κατευθείαν μέσα, με συνοπτικές διαδικασίες. Αφού λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες, η απόλυτη τρέλα του χθες έγινε η κυρίαρχη λογική του σήμερα, ας την πάμε ένα βήμα παρακάτω: όταν μια μικρή χώρα είναι ικανή να απειλήσει όλο τον πλανήτη, τι είναι; Είναι, προφανώς, η ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Μπορεί να μη διαθέτει πυρηνικά ή βιολογικά όπλα, διαθέτει όμως, το απόλυτο υπερόπλο που όλα αυτά τα κάνει να μοιάζουν με σφεντόνες: διαθέτει 0,7% απόκλιση ελλείμματος του μικρού ΑΕΠ της!
Αυτό το φοβερό υπερόπλο είναι που τρέμει σήμερα σύσσωμος ο πλανήτης γη, ούτε καν το αδιανόητο χρέος της χώρας, που το γερμανικό πρόγραμμα «σωτηρίας» της Ελλάδας είναι εκείνο που κοντεύει τελικά να το διπλασιάσει μέσα σε δύο χρόνια και από το οποίο οι Γερμανοί έχουν βγάλει ήδη πολλά λεφτά ακόμα και ως ομοσπονδιακή κυβέρνηση – οι ίδιοι οι γερμανικοί Financial Times είχαν υπολογίσει ότι μέχρι το Μάιο τα ομοσπονδιακά ταμεία κέρδισαν πάνω από 10 δις ευρώ από το ελληνικό πρόγραμμα…
Πώς αλλιώς να το περιγράψει λοιπόν κανείς για να γίνει κατανοητό ότι πρόκειται για παραμύθια για μικρά παιδιά, που, είναι αμφίβολο αν κι εκείνα ακόμα θα μπορούσαν να τα πιστέψουν;
Τι άλλο χρειάζεται για να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι όλο αυτό το πανηγύρι θανάτου που έχει στηθεί πάνω στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα γιγάντιο ψέμα;
Ένα ψέμα που πίσω του επιχειρεί να κρύψει έναν ακήρυχτο διεθνή πόλεμο στον οποίο, όπως άλλωστε συνέβη και στα Δεκεμβριανά στον ίδιο μικρό τόπο, το πραγματικό διακύβευμα είναι ασύλληπτα μεγαλύτερο και μόνον ξώφαλτσα έχει να κάνει με την Ελλάδα που απλώς είναι το φανερό του θέατρο;
Η αληθινή σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει να κάνει με αυτή τη χώρα. Τη χρησιμοποιεί ως άλλοθι. Η σύγκρουση έχει να κάνει με την πλήρη επικράτηση, ή όχι, της νέας ενωμένης Γερμανίας στην Ευρώπη.
Κι η Ελλάδα, σε αυτή τη σύγκρουση, αν και με πολύ μεγάλη δική της ευθύνη, είναι απλώς το άλλοθι, ο μοχλός, το εργαλείο της επιχειρούμενης κολοσσιαίας μεταβολής.
Οι Γερμανοί δεν κάνουν πίσω. Εχουν πάρει την απόφασή τους και, ως συνήθως, θα την πάνε μέχρι το τέλος.
Ευτυχώς, μέρα με την ημέρα, η ορμή τους γίνεται μεγαλύτερη. Κι αυτό σταδιακά επιτρέπει σε όλο και περισσότερους διεθνώς να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει. Μέρα με την ημέρα, πληθαίνουν οι διεθνείς φωνές που τους λένε ότι το παιγνίδι αυτό είναι θανατηφόρο.
Από τη σύνοδο του Eurogroup στην Πολωνία μέχρι σήμερα, υπήρξε μια καθοριστική μεταβολή: η Γερμανία αμφισβητεί πλέον ανοιχτά το δικαίωμα των Αμερικανών να έχουν λόγο στα… «εσωτερικά» τους.
Μέχρι τότε, οι Αμερικανικές παρεμβάσεις, που ήταν πολλές, συνεχείς και ποτέ δεν κρύφτηκαν, αλλά, αντιθέτως, έγιναν με τον πιο επίσημο τρόπο, εισακούγονταν – γι’ αυτό άλλωστε και έγινε ο μηχανισμός το 2010, γι’ αυτό και συνεχίστηκε η λειτουργία του αργότερα. Από την Πολωνία και μετά, οι Γερμανοί έχουν πάρει την απόφαση κι έχουν κάνει τους Αμερικανούς στην άκρη.
Η σύγκρουση είναι πλέον ανοιχτή και σε πλήρη εξέλιξη. Ταυτόχρονα, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, επωάζεται εκ νέου η σύγκρουση με τη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι το Παρίσι παλινδρομεί κι αυτό δεν είναι παράλογο, καθώς οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι.
Μόλις προχθές, στη σύγκρουση πήρε, για πρώτη φορά θέση και η Ρωσία. Ταυτόχρονα, σειρά από άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, αρχίζουν, δειλά δειλά έστω, να δείχνουν με το δάχτυλο το Βερολίνο ως υπαίτιο της τραγωδίας που ετοιμάζεται.
Όμως, όλες αυτές οι χώρες, είναι μικρές και αδύναμες. Και, δυστυχώς, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν το κακό που καλπάζει. Δεν διαθέτουν τα όπλα. Η μόνη χώρα που, όπως διαρκώς δηλώνει, τρέμει η Γερμανία, είναι η Ελλάδα με το υπερόπλο του 0,7%.
Αυτή λοιπόν η χώρα, ήρθε η στιγμή να αντεπιτεθεί και να απειλήσει.
Να σταματήσει να κλαψουρίζει και να λυπάται τον εαυτό της, να σταματήσει να αποδέχεται τον αργό θάνατο, να σταματήσει να αποδέχεται την απίθανη συζήτηση για κατάργηση της κυριαρχίας της, να περιφρονήσει επιτέλους τη στραγγαλιστική πολιτική του Βερολίνου που οδηγεί στο απόλυτο αδιέξοδο με μαθηματική ακρίβεια και σε ελάχιστο πλέον χρόνο και να περάσει στην επίθεση.
Η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, όπως την παρουσιάζουν αφού μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, ήρθε πλέον η στιγμή να δείξει η ίδια τη δύναμή της.
Να δηλώσει αδυναμία εκτέλεσης ενός προγράμματος που την οδηγεί με τυφλή βεβαιότητα σε κάτι μεταξύ πτώχευσης και εσωτερικής διάλυσης, αν όχι και εμφυλίου πολέμου, και να απειλήσει άμεσα η ίδια με άμεση στάση πληρωμών. Τώρα.
Οι συνέπειες; Για την Ελλάδα θα είναι σίγουρα βαρύτατες. Γιατί, οι συνέπειες της πολιτικής του Βερολίνου, τι είναι; Ή μήπως υπάρχει κανείς που τρέφει ακόμα αυταπάτες ότι οι συνέπειες δεν θα έρθουν; Ότι το αδιανόητο αυτό πρόγραμμα θα βγει πέρα, ή ότι η παντελώς ερήμην της Ελλάδας λύση που ετοιμάζει το Βερολίνο θα έχει συνέπειες ελαφρύτερες;
Στη ζωή των εθνών, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να λαμβάνονται πολύ μεγάλες αποφάσεις. Χωρίς αυτές τις στιγμές και αυτές τις αποφάσεις, δεν επιβιώνουν.
Η Ελλάδα πεθαίνει. Το τελευταίο της όπλο, πριν πεθάνει, είναι αυτό. Άλλο δεν έχει. Γι’ αυτό είναι και το μόνο που μπορεί ίσως να τη σώσει πλέον από το βέβαιο, προδιαγεγραμμένο θάνατο.
Ας προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορεί. Ας προστρέξει σε άλλες συμμαχίες αν μπορεί. Ας αξιοποιήσει άμεσα τον τεράστιο γεωπολιτικό της ρόλο σήμερα που τα πάντα τρίζουν στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική. Ας στραφεί τώρα στην έρευνα για ενεργειακά κοιτάσματα στις θάλασσές της, όπως η Κύπρος που θωρακίστηκε από αυτά. Ας φέρει αμέσως μέσα Αμερικανούς, Ισραηλινούς, Ρώσους, Γάλλους, να αρχίσουν να ψάχνουν μαζί της. Σήμερα. Όχι αύριο. Ας ζητήσει και την οικονομική βοήθειά τους.
Κι αν δεν καταφέρει τίποτα από όλα αυτά, πράγμα λίαν απίθανο αν αποφασίσει να απελευθερωθεί, ας αποφασίσει ακόμα και να πεινάσει.
Ετσι κι αλλιώς θα πεινάσει, δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Και ας ξαναρχίσει, εν εσχάτη, ανάγκη απ’ την αρχή.
Ας αποτινάξει τους φόβους και τα στερεότυπα, ας οπλιστεί με ενότητα και αλληλεγγύη για τους μαύρους καιρούς που έρχονται, ας θυμηθεί το Αρκάδι που μάθαινε στα σχολεία, ας επαναποκτήσει τη χαμένη της συνείδηση και τον τσαλακωμένο σήμερα εγωισμό της, ας θυμηθεί πόσες φορές πάλεψε ενάντια σε δυνάμεις τιτάνιες ακόμα και δυο γενιές πριν να γίνει μαλθακή όπως είναι σήμερα. Και, με αυτά τα όπλα, ας μην αφήσει κανέναν να την οδηγήσει ως πρόβατο επί σφαγή, όσο ακόμα είναι η ισχυρότερη χώρα του κόσμου.
Γιατί, αν συνεχίσει να αποδέχεται αυτό τον αργό θάνατο, πολύ σύντομα, έτσι κι αλλιώς, δεν θα υπάρχει πια…
