Είµαι µελαγχολικός, όλα είναι µάταια, ο κόσµος δεν πρόκειται να αλλάξει ό,τι και αν γράψω. Οι καταστάσεις ακολουθούν την πορεία τους πέρα από τη δική µου µελαγχολία· άλλες προγραµµατισµένες, άλλες τυχαίες – ώσπου να συγκρουστούν οι πρώτες µε κάποιο άλλο πρόγραµµα που θα τις κάνει (και θα γίνει και το ίδιο) τυχαίες. Βαρέθηκα να παρακολουθώ κάθε µέρα στο ∆ίκτυο, από την ώρα που θα ξυπνήσω ώσπου να κοιµηθώ, τι γράφουν οι οικονοµικές εφηµερίδες της Ευρώπης και της Αµερικής για την κατάστασή µας, αφού κάθε στιγµή µπορεί να προκύψει το µοιραίο. Κουράστηκα να ενηµερώνοµαι από τις δικές µας τι λένε οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές, δεν αντέχω άλλο να µετράω πόσο θα µειωθεί η σύνταξή µου, πόσες απεργίες θα γίνουν, ποιοι διαδηλώνουν, ποια µέσα µεταφοράς λειτουργούν.
Τα ίδια και τα ίδια διαβάζω, τα ξέρω όλα, είµαι σοφός, το κεφάλι µου είναι γεµάτο άχρηστες γνώσεις. Είµαι και εγώ άχρηστος, αφού µε πληρώνουν χωρίς να δουλεύω. Παράσιτο που γεµίζει τις σελίδες σου, ηµερολόγιό µου, µε κρίσεις και σχόλια για την κατάσταση – που δεν µπορούν να την αλλάξουν. Θα καταστραφούµε, είναι βέβαιο. Ας το πάρουµε απόφαση και ας αποχαιρετήσουµε τις Αλεξάνδρειες που χάνουµε.
Γιατί µπορεί ο Χέλµουτ Σµιτ, στα 90 του, να θυµάται ότι µε τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον Καραµανλή έβαλαν την Ελλάδα στην ΕΟΚ και να θυµώνει « να πάρει ο ∆ιάολος τους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών, αν δεν καταφέρουν να σώσουν την Ελλάδα! » – αλλά πρέπει να θέλουν και οι Ελληνες να σωθούν. Και οι Ελληνες δεν θέλουν, πάει τέλειωσε.
Ισως να είµαι µελαγχολικός επειδή πέθανε ο σκύλος µας, ο Ιντι – την ίδια ηµέρα µε τον Στιβ Τζοµπς, που έφτιαξε όµορφους υπολογιστές και άλλα ελκυστικά επικοινωνιακά γκάτζετ για όσους δεν έχουν καλές σχέσεις µε τα πληκτρολόγια και τις λέξεις. Τον είπαν προφήτη, ιδιοφυΐα, µάγο, γκουρού, τον παροµοίασαν µε τον Εντισον και τον Φορντ, αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έκλεισαν µε πριτσίνια τα µηχανήµατα που έφτιαξαν για να µην µπορεί να τα πειράξει κανείς – βίδες έβαλαν, να µπορούν να τα ανοίγουν οι µαστροχαλαστές να τα επιδιορθώνουν, να τα καταλαβαίνουν.
Ο Τζοµπς τα είχε όλα κρυφά και µυστικά – για να είναι τέλεια, υποτίθεται, όπως τα ήθελε αυτός. Για να κρατά δεµένους τους πελάτες του, πιστεύω εγώ, να µη µπορούν να φύγουν από τα Mac, iPod, iTunes, iPad, iPhone. Σαν τα ραδιόφωνα που κυκλοφορούσαν στη Σοβιετική Ενωση και συντονίζονταν µόνο στους ελεγχόµενους από το κόµµα σταθµούς της χώρας, να µην µπορούν οι πολίτες να γυρίζουν ελεύθερα το κουµπί να βρουν σταθµούς του εξωτερικού.
∆εν µου άρεσαν τα µηχανήµατα της Apple, δεν τα χρησιµοποίησα ποτέ. Τα έβρισκα απλοϊκά για τις δικές µου ανάγκες. Αλλά ξετρέλαναν τον χώρο της διαφήµισης, επέτρεπαν στους γραφίστες των εταιρειών να δουλεύουν εύκολα και γρήγορα τις εικόνες. Για τούτο θεοποίησαν την Apple και τον Τζοµπς, τους έκαναν διάσηµους και πάµπλουτους, όπως παλαιότερα θεοποίησαν τον Μακ Λούαν, που εξύµνησε τη δύναµη της τηλεόρασης και των εικόνων της – άρα τη δική τους. ∆εν µου αρέσουν καθόλου, µα καθόλου οι εικόνες, προτιµώ τις λέξεις. Εξαιρούνται οι εικόνες ωραίων κυριών και αγαπηµένων προσώπων, όπως γνωρίζεις ηµερολόγιό µου.
Για τούτο και δεν κατάλαβα ποτέ µου γιατί υπάρχουν χιλιάδες µουσεία µε χιλιάδες εικόνες και ελάχιστα µουσεία για τη µουσική, το θέατρο, τη λογοτεχνία, την τεχνολογία, τα ρούχα που φοράµε, τα φαγητά που τρώµε.
Τα εικονίδια της Apple (και όλων των άλλων) δεν είναι βέβαια εικόνες, απλές ή περίτεχνες αναπαραστάσεις του περιβάλλοντος: είναι πλούσια σύµβολα, κρύβουν µέσα τους πλήθος τεράστιο από λέξεις και αριθµούς. Μόλις κάνεις «κλικ», εκτελεί ο υπολογιστής πολύπλοκους αλγόριθµους. Αυτό που µε ενοχλεί είναι πως οι χρήστες ξεχνάνε ότι πίσω από τα εικονίδια υπάρχει η γραφή. Νοµίζουν ότι είναι εικόνες που κάνουν θαύµατα, σαν τις αχειροποίητες Παναγίες. Και λατρεύουν τα φροντισµένα εικονίδια που τους πουλάει η Apple, που δεν είναι παρά καλαίσθητη συσκευασία της σοφίας που υπάρχει πίσω τους.
∆εν µου άρεσε ούτε το στυλ του στις παρουσιάσεις, το ντύσιµο µε τα µαύρα και το προφητικό στυλ – ήταν ηθοποιός manqué. ∆εν αντέχω τους ανθρώπους που παίζουν συνειδητά ρόλους. Προτιµώ να αποδίδω εγώ ρόλους στους άλλους, µου χαλούν το έργο της ζωής µου µε την υποκριτική τους.
Ολα αυτά αφορούν το δηµόσιο πρόσωπο που έδειχνε ο Τζοµπς, τον µύθο που κατασκεύαζε, το επιτυχηµένο µάρκετινγκ, τη µεγαλοµανία και τη σκληρότητα που τον χαρακτήριζαν απέναντι σε συνεργάτες και εργαζοµένους. Φροντισµένες διαρροές για να χτίζουν τον πλουτοπαραγωγικό µύθο του.
Αλλά µάθαµε και για τον ψυχικό του κόσµο: « Ηθελα να µε γνωρίσουν τα παιδιά µου… ∆εν ήµουν πάντα εκεί για αυτά και ήθελα να ξέρουν και να καταλάβουν όσα έκανα » είπε στον βιογράφο του, που τον κάλεσε ο ίδιος να γράψει τη ζωή του, εξηγώντας γιατί το έκανε.
Κατηγορούσαµε κάποτε τον Παπανδρέου ότι, βαριά άρρωστος, δεν άφηνε την εξουσία. Παραιτήθηκε από πρωθυπουργός έξι µήνες προτού πεθάνει – ο Στιβ Τζοµπς παραιτήθηκε από αφεντικό της Apple έξι ηµέρες πριν από το τέλος του. Αν είχε ακολουθήσει το παράδειγµα του Παπανδρέου, θα είχε τουλάχιστον έξι µήνες καιρό να προσπαθήσει να τον καταλάβουν τα παιδιά του, πριν από όλον τον υπόλοιπο κόσµο που θα διαβάσει τη βιογραφία του, κυρίως οι πελάτες του – που αποδεικνύεται ότι έχουν δίκιο να τον θαυµάζουν και να τον αγαπούν: τους είχε σαν παιδιά του. Αν αυτός είναι ο δρόµος της επιτυχίας, εµένα δεν µου αρέσει, ηµερολόγιό µου.
Ο Ιντι δεν ήταν αχάριστος: γλειφόταν µε µεγάλη ικανοποίηση και σε κοίταζε ευχαριστηµένος όταν του έδινες µεζέ. Ετρεχε να ανοίξει την πόρτα µόλις µας άκουγε στο κεφαλόσκαλο, για να ανταποδώσει τις βόλτες στο πάρκο και τα πέναλτι που του ρίχναµε – ήταν τέλειος τερµατοφύλακας, µε το στόµα ή µε τα πόδια τα έπιανε όλα τα σουτ. Ωρεςώρες γινόταν ζηλιάρης, έτρεχε να εκτοπίσει τον υπολογιστή από τα γόνατά µου µόλις µε έβλεπε να κάθοµαι στον καναπέ για να γεµίσω τις σελίδες σου, ηµερολόγιο µου. Πάντα πίστευα ότι κάποια στιγµή θα µου µιλήσει, όταν ακουµπούσε το κεφάλι του στα πόδια µου: « Τα καταλαβαίνω όλα, ∆ιόδωρε, µην κοιτάς που δεν µιλάω. Ηρθε η ώρα να τα πω όλα µαζεµένα». Τελικά έφυγε χωρίς να µου µιλήσει, την τελευταία φορά που τον χάιδεψα ήταν σε κώµα, δεν είµαι σίγουρος ότι κατάλαβε το άγγιγµά µου, αν και έκλεισε για λίγο τα τυφλωµένα µάτια του, όπως έκανε όταν έβλεπε.
Με απασχολούσε το µυστήριο της επικοινωνίας µαζί του. Οταν αρρώστησε και αρνιόταν να πάρει τα φάρµακά του, αναρωτιόµουνα αν τα παράσιτα του καλαζάρ που τον σκότωναν σιγά-σιγά τού το επέβαλλαν. Τα µικρόβια και οι ιοί δεν επικοινωνούν µε τον νου µας, µε τον ανώτερο φλοιό του εγκεφάλου µας – γιατί όµως να µην επικοινωνούν µε τον εγκέφαλο των ζώων που προσβάλλουν και να τους επιβάλλουν συµπεριφορές που ευνοούν αυτά και σκοτώνουν τους ξενιστές τους; Ταίριαζε η θεωρία µε τις ιστορίες των δράκων ονειροφυλάκων του Πηλίου που µε στοίχειωναν αυτά τα χρόνια.
Τον είχαµε µαζέψει πριν από 8 χρόνια κάτω από κάδο απορριµµάτων στην Κερκύρας, παρατηµένο κουταβάκι. Ταπεινή καταγωγή, όπως της Apple από το γκαράζ του µακαρίτη Τζοµπς. Ονοµάστηκε Indy γιατί έτσι έλεγαν τον σκύλο του Ιντιάνα Τζόουνς, που στην πραγµατικότητα λεγόταν Henry Jones Junior, αλλά προτιµούσε να τον φωνάζουν µε το όνοµα του σκύλου του, έτσι µου εξήγησαν οι νονοί του.
Πέθανε νωρίς και θα γλιτώσει τον εξευτελισµό του αφεντικού του και της χώρας του. Νοµίσαµε ότι γίναµε Apple, ξαναγυρίζουµε στο γκαράζ και στους κάδους.
Μελαγχολικό συμπέρασμα από την ανάγνωση των πρόσφατων δημοσκοπήσεων: « uni0394υστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, // πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε ». (Διονύσιος Σολωμός)
Αμπελοφιλόσοφος Θεσσαλονικεύς
Εχουν δίκιο οι τροϊκανοί, όποιος δεν είναι αποτελεσματικός στη δουλειά του, να απολύεται. Αυτοί όμως έχουν αποδεδειγμένα αποτύχει: ενάμιση χρόνο τώρα δεν βελτίωσαν κάτι – ούτε καν έχουν καταλάβει πού βρίσκονται. uni0394εν πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα και να φύγουν αμέσως; Και ας έρθουν άλλοι, χειρότεροι, έτερον εκάτερον.
Αισιόδοξος, @gmail. com
Ενα είδος υπόκοσμου λυμαίνεται, χρόνια τώρα, τη λυκειακή εκπαίδευση και όχι μόνο. Πρόκειται για διευθυντές και υφιστάμενούς τους που τα χρόνια του ογδόντα φύτεψαν το δένδρο της κατάληψης – το οποίο έκτοτε θάλλει. Στόχος προφανής: η απαξίωση του δημόσιου σχολείου ώστε η ταρίφα των «ιδιαίτερών» τους να καταστεί πλαφονική. Αρωγός τους, η εκάστοτε κυβέρνηση με τα πανηλίθια εξεταστικά συστήματα που θεσμοθετεί για εισαγωγή στην τριτοβάθμια. Τέλος, αν κανένας ευελπιστεί για σύλληψη του εν λόγω μαύρου χρήματος, ας μου χαιρετήσει τον πλάτανο.
Γ. Κ., @otenet.gr
Από μηχανής θεό έστειλε ο ΓΑΠ τον Μπένι να σώσει την παράσταση στο παρά πέντε, αλλάζοντας τη ροή του δράματος. Ομως το μεγάλο Ι. Βάρος του ανδρός, σε συνδυασμό με το πρόχειρο της ιδιοκατασκευής, αποδείχτηκε μοιραίο. Γκρεμίστηκε ο γερανός επί σκηνής και έπεσε πάνω στα κεφάλια ηθοποιών και θεατών ο θεός.
ο εκ Ξάνθης 8
Τα ρεκόρ γίνονται για να καταρρίπτονται. uni0394έκα μέρες μετά την απελευθέρωση κάποιου ο οποίος κατεζητείτο επί μήνες (υπήρχαν εντάλματα σύλληψης – συνελήφθη – αφέθηκε ελεύθερος – καταζητείται εκ νέου), η αποτελεσματική Ελληνική Δικαιοσύνη ελευθερώνει άλλους (οι οποίοι παραδέχθηκαν τη συμμετοχή τους σε τρομοκρατική οργάνωση) λόγω παρελεύσεως 18μήνου χωρίς να δικαστούν.
Δημήτριος Τσεχίας
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
