Η φωνή του µπάσα αλλά όχι απαραιτήτως δυνατή, το χαµόγελό του ψυχρό και «διεκπε-ραιωτικό». Είναιαξύριστος, τα κακοχτενισµένα ξανθογκρίζα µαλλιά του σού δίνουν την εντύπωση ότι µόλις ξύπνησε και το πουκάµισό του, που κρέµεται έξω από ένα σακουλιασµένο τζιν, δηλώνει ότι η εµφάνισή του δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα. Παίζει συνεχώς µε το πακέτο των Marlboro Lights του, προφανώς στενοχωρηµένος που δεν µπορεί να ανάψει ένα τσιγάρο.
Ο Φίλιπ Σίµορ Χόφµαν έχει συνέπεια. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που τον συναντώ µετά το «Cold Mountain», το «Capote» και τη «Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης» και βλέπω απέναντί µου τον ίδιο ατηµέλητο και βλοσυρό µπουλούκο που έβλεπα πάντα… και µε την ίδια µάρκα τσιγάρων.
Καθόµαστε σε ένα τραπέζι της αίθουσας The Movie Star Lounge στο ξενοδοχείο «Exelsior» της Βενετίας.
Η αφορµή γι’ αυτή τη συνέντευξη είναι η τελευταία ταινία του Τζορτζ Κλούνεϊ «Αι ειδοί του Μαρτίου», ένα πολιτικό θρίλερ όπου ο Χόφµαν υποδύεται τον σύµβουλο του κυβερνήτη της Πολιτείας του Οχάιο (Κλούνεϊ) στην προεκλογική εκστρατεία του για την προεδρία των ΗΠΑ.
Οπως ο Πολ Τζιαµάτι, ο οποίος στην ίδια ταινία βρίσκεται στο αντίπαλο στρατόπεδο της πολιτικής αρένας, ο Χόφµαν υποδύεται έναν ψυχρό, κυνικό φορέα της άποψης «ο σκοπός αγιάζει τα µέσα», µε τη διαφορά ότι προτεραιότητα στον ήρωά του είναι η εµπιστοσύνη. «Η εµπιστοσύνη είναι δυσεύρετη πλέον – πόσω µάλλον σε έναν χώρο καρχαριών όπως αυτός της πολιτικής» λέει ο ηθοποιός. «Και νοµίζω ότι αυτή η αφοσίωση του ήρωά µου προς το πρόσωπο που υπηρετεί είναι που τον κάνει τόσο ενδιαφέροντα. Γιατί παραµένει πιστός ακόµη και όταν τον “αδειάζουν”».
«Το θέµα µε τους πολιτικούς και τους ηθοποιούς είναι ότι, επειδή και οι δύο έχουν να κάνουν µε το ψέµα, ένας ηθοποιός µπορεί εύκολα να αντιληφθεί έναν πολιτικό και ένας πολιτικός µπορεί εξίσου εύκολα να φανεί καλός ηθοποιός» λέει ο Χόφµαν, ο οποίος, παρ’ ότι ενδιαφέρεται για τα θέµατα της πολιτικής, ούτε που θα το σκεφτόταν να γίνει ο ίδιος πολιτικός.
«Στην περίπτωση των πολιτικών λαµβάνονται αποφάσεις από τις οποίες κρίνονται ανθρώπινες ζωές, ενώ στην περίπτωση των ηθοποιών µια κακή ταινία πόσο κακό µπορεί να κάνει;». Σηµειώνει πάντως ότι «στην αµερικανική πολιτική η τρέλα είναι πολύ διαφορετική από την τρέλα που επικρατεί στην Ευρώπη ή σε άλλες ηπείρους, γιατί στην Αµερική οι φωνές των άκρων γίνονται πια όλο και πιο δυνατές. Αλλά αυτό είναι κάπως φυσικό: κάποια στιγµή οι µειονότητες παίρνουν τον πρώτο λόγο στη συζήτηση».
Ο Φίλιπ Σίµορ Χόφµαν δεν είχε δουλέψει στο παρελθόν µε τον Κλούνεϊ, έχει όµως την αίσθηση ότι ο τρόπος µε τον οποίο εργάζεται ο δεύτερος είναι το ίδιο ευθύς, φιλικός και άµεσος όσο ήταν στα γυρίσµατα των «Ειδών του Μαρτίου». «Οι καλύτεροι σκηνοθέτες είναι εκείνοι που έχουν τη στόφα του ηγέτη και που την ίδια ώρα έχουν σφαιρική αντίληψη για τον κινηµατογράφο, είναι δηλαδή σε θέση να αντιληφθούν όλα τα στοιχεία του. Αυτά τα διαθέτει ο Τζορτζ Κλούνεϊ».
Πώς προέκυψε η συνεργασία τους; Ο Χόφµαν απαντά ότι του τηλεφώνησε ο Κλούνεϊ και του ζήτησε να διαβάσει το σενάριο. Το βρήκε πολύ δυνατό και συµφώνησε να παίξει. «Τα πράγµατα είναι πολύ πιο απλά στο Χόλιγουντ απ’ όσο πολλοί πιστεύουν ότι είναι. ∆εν υπάρχει κάποια φόρµουλα. Και η τύχη παίζει σηµαντικό ρόλο».
Η αλήθεια είναι ότι δεν αρέσκεται στο να εκφράζει ιδέες ούτε για τον εαυτό του ούτε για κανέναν άλλον. Του αρέσει να λαµβάνει µέρος σε συµπόσια ή διαλέξεις, όπως και να διδάσκει, αλλά µε τίποτε οι συνεντεύξεις. Συχνά οι απαντήσεις του περιορίζονται ανάµεσα στα «ίσως» και στα «δεν ξέρω». Οταν επισηµαίνω την επιφυλακτικότητά του, ο Φίλιπ Σίµορ Χόφµαν µε κοιτάζει µε απάθεια και λέει: «∆εν νοµίζω ότι είναι απαραίτητο να γνωστοποιούνται οι απόψεις µου. Τουναντίον, όσο περισσότερα γνωρίζει κάποιος για µένα, για το τι πιστεύω, για τις µεθόδους µου, για το πώς εργάζοµαι ή σκέφτοµαι, τόσο περισσότερο βλάπτω τον εαυτό µου. Γιατί, κατά µία έννοια, αν το κάνω, τον προδίδω. Κάποιοι ηθοποιοί δέχονται να αποκαλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερα πράγµατα για τον εαυτό τους. Εγώ προτιµώ να αποκαλύπτω όσο το δυνατόν λιγότερα. Επιλέγω το µυστήριο για το τι κρύβεται πίσω από αυτά που κάνω και νιώθω ασφαλής».
Στα 20 χρόνια που βρίσκεται στον χώρο του κινηματογραφικού και τηλεοπτικού θεάματος (στο θέατρο παίζει πολύ περισσότερο) ο 44χρονος Φίλιπ Σίμορ Xόφμαν έχει κάνει πολλή δουλειά. uni03A9ς την κατάκτηση του Οσκαρ για το «Capote» όμως, που τον οδήγησε σε εξαιρετικά αβανταδόρικους ρόλους όπως του αδίστακτου τοξικομανούς στο «Πριν ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες» του Σίντνεϊ Λουμέτ, ο Χόφμαν βρισκόταν στη σκιά των άλλων.
Υπήρξε το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που την «έφερε» στον Κρις Ο’ Ντόνελ στο «Αρωμα γυναίκας» του Μάρτιν Μπρεστ, ο ομοφυλόφιλος «για όλες τις δουλειές» στο συνεργείο πορνοταινιών στις «Ξέφρενες νύχτες» του Πολ Τόμας Αντερσον και το κυνικό δεξί χέρι τού «Μεγάλου Λεμπόφκσι» στην ανεπανάληπτη σουρεάλ κωμωδία των αδελφών Τζόελ και Ιθαν Κόεν. Επαιξε επίσης τον τρυφερό νοσοκόμο που κρατούσε το χέρι του Τζέισον Ρόμπαρντς στο κρεβάτι του θανάτου της «Μανόλια», επίσης του Πολ Τόμας Αντερσον, και είχε προκαλέσει αίσθηση στον ρόλο του μοναχικού νέου που αυνανιζόταν με το αφτί στον τοίχο στην «Ευτυχία» του Τοντ Σόλοντζ. Επαιξε τον συνεσταλμένο φίλο του Εντουαρντ Νόρτον στην «25η ώρα» του Σπάικ Λι αλλά και τον έμπειρο δημοσιογράφο του «Rolling Stone» που είχε την ικανότητα να «μυρίζεται» νέα ταλέντα ροκάδων στο «Σχεδόν διάσημοι» του Κάμερον Κρόου.
Η ταινία «Αι ειδοί του Μαρτίου» θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου σε διανομή Audio Visual
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
