«Η σχεδιαζόμενη «επιστροφή» του Βλαντίμιρ Πούτιν στο Κρεμλίνο δεν ήταν βέβαια έκπληξη για κανέναν. Ούτε μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε επιστροφή, αφού ο Πούτιν δεν έφυγε ποτέ. Στα τρισήμισι χρόνια της προεδρίας του Μεντβέντεφ, ο Πούτιν ήταν πρωθυπουργός και κινούσε τα νήματα για όλες τις σημαντικές αποφάσεις. Το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες έχει στόχο να δώσει την ψευδαίσθηση της αλλαγής χωρίς να αλλάζει τίποτα σημαντικό στη δομή της εξουσίας» λέει μιλώντας αποκλειστικά στο «Βήμα» o Ντάνιελ Τρέισμαν, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες και συγγραφέας του βιβλίου «Η επιστροφή: Το ταξίδι της Ρωσίας από τον Γκορμπατσόφ στον Μεντβέντεφ» («The Return: Russia’s Journey from Gorbachev to Medvedev»).
΅
«Το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες ανάμεσα στον Πούτιν και τον Μεντβέντεφ έχει στόχο να δώσει την ψευδαίσθηση της αλλαγής χωρίς στην πραγματικότητα να αλλάζει τίποτα σημαντικό στη δομή της εξουσίας» συνεχίζει ο καθηγητής Τρέισμαν.
«Η προοπτική άλλων έξι – ή ίσως δώδεκα – ετών εξουσίας του Πούτιν στο ανώτατο αξίωμα έχει προκαλέσει μια προβλέψιμη έκρηξη κατακραυγής από τους πολλούς επικριτές του στη Δύση, κάποιοι από τους οποίους αρέσκονταν να φαντάζονται ότι ο Μεντβέντεφ ήταν ένας «φιλελεύθερος της ντουλάπας», που μαχόταν κρυφά για τα πολιτικά δικαιώματα και την ανοιχτή πολιτική. Κάποιοι έχουν προβλέψει εντατικοποίηση της καταστολής».
Στην πραγματικότητα, με δεδομένη τη βαθιά εμπλοκή του Πούτιν στη λήψη αποφάσεων τα τελευταία χρόνια, η αλλαγή θέσεων ανάμεσα στους δύο ισχυρούς άνδρες της Ρωσίας δεν πρόκειται να αλλάξει πολλά. «Οσοι ήλπισαν σε ένα δραματικό άνοιγμα πολιτικής στη δεύτερη θητεία Μεντβέντεφ, αντιμετωπίζουν την δύσκολη δουλειά να εξηγήσουν γιατί δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Είναι σαφές ότι ο Πούτιν ενέκρινε την επιχείρηση αναθέρμανσης των σχέσεων με τη Δύση – το λεγόμενο κουμπί «επανεκκίνησης». Ετσι, εκτός και αν οι δυτικοί ηγέτες αποφασίσουν να τον τιμωρήσουν επειδή επιστρέφει στο Κρεμλίνο, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι αυτή η πολιτική θα αντιστραφεί» εξηγεί ο αμερικανός πανεπιστημιακός.
Και καταλήγει: «Η μεγάλη πρόκληση για τη Ρωσία στα επόμενα χρόνια – όπως αναγνωρίζουν τόσο ο Πούτιν όσο και ο Μεντβέντεφ – είναι η διαχείριση της οικονομίας της χώρας σε πολύ δύσκολες εποχές. Για να προασπίσουν τον πληθυσμό από τον πόνο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, αύξησαν τις δημόσιες δαπάνες από το 34 ως το 39% του ΑΕΠ».
