Σέρνονται στα κρεβάτια,αλλάζουν πλευρό,σπεύδουν στον ψυχίατρο,χορεύουν άγαρμπα προκαλώντας γέλια και κλάματα μαζί.Ακόμη και τα τρέιλερ των εκπομπών που προειδοποιούν πως η ψυχαγωγική τηλεοπτική καταιγίδα παραμονεύει δεν μπορούν πλέον να συγκινήσουν ούτε τους ανυποψίαστους. Για μία ακόμη φορά οι «τηλεαστέρες» θεωρούν ότι είναι το κέντρο του κόσμου, πως αντιγράφοντας επιτυχημένες συνταγές εξασφαλίζουν κι αυτοί ποσοστό επιτυχίας. Λες και το χάρισμα είναι κληρονομικό.Μοναδική εξαίρεση το τρέιλερ από το «Πρωινό mou».Τουλάχιστον εκεί αυτοσαρκάζονται… * Ακούγονται πολύ υποκριτικές και ψεύτικες οι όψιμες τηλεκραυγές υπέρ των οικονομικά αδυνάτων και των ανήμπορων, αλλά και η προσπάθεια που καταβάλλουν τελευταία οι περισσότερες εκπομπές της τηλεόρασης να ταυτιστούν με τους αγανακτισμένους και τους διαμαρτυρόμενους για τους απανωτούς φόρους. Να μην ξεχνάμε ότι η ελληνική τηλεόραση συντηρούσε επί χρόνια τα πελατειακά χαρακτηριστικά του συστήματος που σήμερα καταγγέλλει και συμβίωνε αρμονικά μαζί του την εποχή των παχιών αγελάδων. Εικόνες χλιδής και νεοπλουτισμού παρήλασαν κατά κόρον μπροστά από τις οθόνες δίνοντας την αίσθηση ενός κόσμου που κολυμπούσε στα πλούτη και στην υπερβολή με θεατή μια κοινωνία που αποδείχθηκε καζάνι που έβραζε. Η τηλεοπτική ουτοπία που συντηρήθηκε την τελευταία εικοσαετία ουσιαστικά στηρίχθηκε και υποστηρίχθηκε από το εσωτερικό της, από τα συστατικά της, από τα πρόσωπά της. Σε επίπεδο ψυχαγωγίας το μοντέλο που υιοθετήθηκε ήταν αυτό που ήθελε τους λιγότερο ικανούς να είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι, να αναλαμβάνουν εκπομπές και να υποστηρίζουν μια θεματολογία-χωματερή με τους ίδιους σε ρόλο τηλεσουλτάνου. Ατάλαντοι, φαντασμένοι, αμόρφωτοι παρουσιαστές επέβαλαν τη ματαιοδοξία και την ανασφάλειά τους με μοναδικό μέλημα την περιποιημένη βλεφαρίδα και τον αλαλαγμό του τηλεπλήθους άμα τη εμφανίσει τους. Και τώρα που τα σαθρά θεμέλια ενός αρρωστημένου συστήματος γκρεμίζονται, οι πρωταγωνιστές του αναζητούν καταφύγιο. Πού; Στον αδέξιο λαϊκισμό και στο δημόσιο κλαψούρισμα στα εξώφυλλα για τη μείωση των αποδοχών τους.
* Και στην ενημέρωση η ρότα αίφνης αλλάζει.Τι κι αν στο παρελθόν κάθε φορά που ολοκληρωνόταν η προεκλογική περίοδος παραχωρούνταν δωρεάν πολύτιμος και πανάκριβος τηλεοπτικός χρόνος στους πολιτικούς για να διασφαλίσουν την εκλογή τους θωπεύοντας το τηλεοπτικό κοινό; Πώς παραγράφονται οι λίστες προτεραιότητας,οι οποίες καταρτίζονταν στην πλειονότητά τους με αμφίβολα αξιολογικά κριτήρια; Είναι άξιο απορίας, λοιπόν,πώς η συγκυρία μετέτρεψε τον «εχθρό λαό» σε «φίλο» και πώς τα ίδια πρόσωπα που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καμία συμμετοχή σε αυτό που αποκαλείται «παρακμή της Μεταπολίτευσης» αποδεικνύονται οι άμεσοι υποστηρικτές του. Τώρα που το πολιτικό σύστημα βάλλεται από παντού, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.Και τα κανάλια δεν είναι σίγουρα αναμάρτητα…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
