Παρά την παιδικότητα που κρύβεται πίσω από το ανόητο περίβλημα της ταινίας «Cowboys and aliens», τα μηνύματα που θέλει να περάσει είναι ένας ύμνος προς την ξενοφοβία!
Σε κάποια άλλη εποχή μια ταινία όπως το «Cowboys and aliens» (ΗΠΑ, 2011) του Τζον Φαβρό ενδεχομένως να είχε τουλάχιστον πλάκα. Αναφέρομαι στα fifties, τότε που η επιστημονική φαντασία ήταν ακόμη πρωτόγονο κινηματογραφικό είδος ακόμη και στην Αμερική. Τότε που οι εξωγήινοι εμφανίζονταν καλυμμένοι πίσω από τεράστιες πανοπλίες και τα τέρατα από το Διάστημα προκαλούσαν μόνο μειδίαμα. Σήμερα όμως μια επιστροφή σε αυτό το είδος με τους ίδιους πάνω-κάτω όρους πολύ δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και με τον συνδυασμό ενός άλλου είδους, του γουέστερν, το οποίο δεν συναντάμε εύκολα στην επιστημονική φαντασία, εκτός βέβαια αν μιλάμε για την «Επιστροφή στο μέλλον 3».
Από την άλλη μεριά, οι παραγωγοί τού «Cowboys and aliens» ίσως να είχαν στο μυαλό τους θεατές του δημοτικού, στους οποίους πολύ πιθανόν η ταινία, παραμυθάκι από την κορυφή ως τα νύχια, να αρέσει. Ο Χάρισον Φορντ, σοβαρότατος και βλοσυρότατος σαν να έχει καταπιεί πάσσαλο, υποδύεται τον συνταγματάρχη που επιβάλλει την τάξη σε μια ερημική και ξενοφοβική πόλη του Νέου Μεξικού ονόματι Αφεση. Εκεί όπου ο Ντάνιελ Κρεγκ θα βρεθεί χωρίς μνήμη και φορώντας ένα μυστηριώδες (εντελώς γελοίο) περικάρπιο. Η παρουσία του έχει προφανώς κάποια σχέση με την εξωγήινη απειλή, την οποία οι κάτοικοι της Αφεσης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν σε συνεργασία με τους… Απάτσι.
Βεβαίως στην εποχή των fifties αυτές οι αστείες ταινίες επιστημονικής φαντασίας λειτουργούσαν ύπουλα ως αντικομουνιστική προπαγάνδα ταυτίζοντας το ξενόφερτο «κακό» με τους κομμουνιστές. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Η απειλή του κομμουνισμού έχει δώσει τη θέση της σε διαφορετικού τύπου «κακό». Ακόμη και πίσω από τη νηπιακή εικόνα αυτής της ταινίας λοιπόν ενδομύχως βλέπεις να περνούν οι υπερ-πατριωτικές διαθέσεις των δημιουργών της. Βάλτε, π.χ., με τη φαντασία σας στη θέση των εξωγήινων καθετί ξενόφερτο, άρα «τρομοκρατικό», και το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από σαφές: Ενωμένοι όλοι μαζί εμείς, οι Αμερικανοί, άσπροι, μαύροι, κίτρινοι και κόκκινοι, θα τους φάμε λάχανο!
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΝΟΙΞΗ, ΧΑΪΔΑΡΙ – ΑΙΓΛΗ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ – TPIA ΑΣΤΕΡΙΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΑΧΑΡΝΩΝ – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE ATHENS METRO MALL – VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΝΑΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ STER CENTURY – STER CITY GATE – VILLAGE COSMOS
Επιστροφή στο… «πορδοβούλωμα»
Γυρισμένη το 1962 και στηριγμένη στις σελίδες του μυθιστορήματος του Λουί Περγκό, η αριστουργηματική ταινία του Υβ Ρομπέρ «Ο πόλεμος των κουμπιών» («La guerre des boutons») πραγματεύεται έναν «παιδικό πόλεμο» που διεξάγεται ετησίως στα δάση της γαλλικής επαρχίας λίγο πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Η σφεντόνα και η έκφραση «πορδοβούλωμα» πάνε σύννεφο και η απώλεια των κουμπιών από τα πουκάμισα των παιδιών είναι ο μεγαλύτερος τρόμος τους γιατί κανένα τους δεν θέλει να αντιμετωπίσει τους οργισμένους γονείς. Το φιλμ του Ρομπέρ ανήκει στα κλασικά του γαλλικού κινηματογράφου αλλά και στα ομορφότερα με θεματικό πυρήνα το παιδί διότι ύμνησε με ουσία τον θρίαμβο της ευρηματικότητας και του ηρωισμού στην παιδική ηλικία.
Μια επιστροφή στην ταινία του Ρομπέρ αποπειράθηκε ο Γιαν Σαμουέλ σε μια ταινία που ακολουθεί κατά γράμμα την πρωτότυπη, τοποθετείται στην ίδια εποχή (1957) και, σε αντίθεση με την πρώτη, είναι έγχρωμη. Το φιλμ βλέπεται με συμπάθεια και το γεγονός ότι μπορεί να κάνει κοινωνούς τους σύγχρονους θεατές μικρής ηλικίας σε ένα τόσο σπουδαίο κομμάτι της γαλλικής ποπ κουλτούρας είναι σημαντικό, όπως και «Ο μικρός Νικολά» που είδαμε την περασμένη σεζόν. Τα παιδιά παίζουν με ρεαλισμό, αντιλαμβάνεσαι ότι νιώθουν μέσα από την ψυχή τους αυτό που κάνουν και ο αυθορμητισμός τους είναι γνήσιος. Κάπου, ωστόσο, αν ξέρεις την πρωτότυπη ταινία, νοσταλγείς εκείνη την πρωτόγονη αίσθηση που έβγαζε, η οποία σήμερα αναπόφευκτα είναι επίπλαστη.
Να λοιπόν μια πολύ ωραία ιδέα για την ελληνική διανομή που ασχολείται με τις επανεκδόσεις: η ανεύρεση της ταινίας του Ρομπέρ και η παρουσίασή της ξανά στις αίθουσες.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ODEON ΟΠΕΡΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON ΚΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΣΤH ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS
Ενας Ράιαν Γκόσλινγκ αρκεί!
Ο αμερικανός ηθοποιός Ράιαν Γκόσλινγκ, τον οποίο θα δούμε εφέτος σε αρκετές ταινίες (ακολουθούν το «Drive» και το «Αι Ειδοί του Μαρτίου»), είναι ο μόνος ουσιαστικός λόγος για τον οποίο αξίζει να δεις την αισθηματική κωμωδία του Νταν Φόγκελμαν «Crazy, stupid love» (ΗΠΑ, 2011). Ντυμένος στην τρίχα και με το επιμελώς αξύριστο πρόσωπό του, ο Γκόσλινγκ βγάζει έναν χαριτωμένο σατανικό αέρα υποδυόμενος έναν άντρα απελπιστικά σίγουρο για τον εαυτό του, ο οποίος προτείνει σε έναν απατημένο σύζυγο (Στιβ Καρέλ) να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τη χαμένη του αυτοπεποίθηση. Η αντιπαράθεση του «ξενέρωτου» Καρέλ με τον super cool Γκόσλινγκ σου φτιάχνει τη διάθεση σε ένα κατά τα άλλα μέτριο φιλμ που, παρά το πλούσιο καστ του (Τζουλιάν Μουρ, Κέβιν Μπέικον), αναμασά χιλιοειπωμένα πράγματα και κινείται με χλιαρούς ρυθμούς γύρω από τις δυσκολίες που χαρακτηρίζουν τις πάσης φύσεως ερωτικές σχέσεις της εποχής μας.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: AΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS, ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΕΛΛΩ – ΑΙΓΛΗ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΜΙΚΟ, ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ, ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΑΡΚΑΔΙΑ, ΒΥΡΩΝΑΣ – ΕΛΛΗΝΙΣ, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ – ΚΗΦΙΣΙΑ – VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – VILLAGE PARK COOL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΑΧΑΡΝΩΝ – STER ΙΛΙΟΝ – ΝΑΝΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΧΛΟΗ, ΚΗΦΙΣΙΑ – ΚΟΡΑΛΛΙ, ΣΑΡΩΝΙΔΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURΥ – STER CITY GATE – ΝΑΤΑΛΙ
Εμετική βία
Η διαβολική εικόνα που έβγαλε η Ρεμπέκα ντε Μορνέ πριν από 20 χρόνια υποδυόμενη τη θανάσιμη νταντά στο «Χέρι στην κούνια» επανέρχεται στη «Θανάσιμη μητέρα» («Mother’s day», ΗΠΑ, 2010) του Ντάρεν Λιν Μπούσμαν. Το φιλμ περιγράφει τον εφιάλτη που θα ζήσει μέσα σε ένα σπίτι μια ομάδα ανθρώπων από τη στιγμή που η Ντε Μορνέ και τα τέκνα της το καταλαμβάνουν έχοντας ληστέψει μια τράπεζα. Στην αρχή βλέπεις κάτι σαν μια παραλλαγή της «Bloody Μama» του Ρότζερ Κόρμαν, της αληθινής ιστορίας της γκάνγκστερ Μα Μπάρκερ που αλώνιζε το αμερικανικό ύπαιθρο επί ποτοαπαγόρευσης σπέρνοντας με τους γιους της πτώματα. Κάπου θα βρεις και τις «Ωρες αγωνίας» με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ που κρατούσε ομήρους στο σπίτι της μια οικογένεια. Πέραν όλων αυτών των αναφορών, όμως, η «Θανάσιμη μητέρα» στην ψυχή της δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμη ανεξέλεγκτο και άνευ νοήματος όργιο σαδισμού, εικονογραφημένης εμετικής βίας και ανούσιας σπατάλης χρόνου και χρήματος, βυθισμένο μέσα στην κακογουστιά και στην ανοησία. Ακριβώς ό,τι θα περίμενε κανείς από έναν σκηνοθέτη που έχει στο ενεργητικό του τρεις από τις επτά ταινίες «Σε βλέπω».
Βαθμολογία: 0
Αίθουσες: STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ODEON ΚΟSMOPOLIS – ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER CENTURY (ΠΥΛΑΙΑ)
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ
Ενα ταξίδι φαντασίας στα παιδικά χρόνια της αθωότητας και της ανεμελιάς αποπειράται ο σκηνοθέτης Σαμ Γκαρμπάρσκι στην ταινία «Τα μικρά όνειρα της νιότης μου» («Quartier Lointain», Γαλλία, 2010), το σενάριο της οποίας στηρίζεται στο κλασικό manga κόμικ του ιάπωνα Χίρο Τανιγκούτσι. Η τυχαία επίσκεψη του κεντρικού ήρωα (Πασκάλ Γκρεγκορί) στον τόπο όπου γεννήθηκε θα τον μεταφέρει για λίγο στην παιδική ηλικία και ως εκ τούτου σε μια αναθεώρηση των αξιών της ζωής που περνά από δίπλα μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε και όταν τελικά το παίρνουμε χαμπάρι είναι πλέον αργά. Ενάρετα λοιπόν μηνύματα σε ένα σύγχρονο παραμύθι φαντασίας, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα επεισόδιο από τη σειρά φαντασίας «Ο επόμενος σταθμός: Η ζώνη του λυκόφωτος».
Βαθμολογία: 2
Αίθουσα: ΔΕΞΑΜΕΝΗ
Η τρυφερή σχέση πατέρα – γιου – φίλου που θα αναπτυχθεί ανάμεσα σε έναν φέρελπι συγγραφέα και στο μαύρο αγοράκι (Μάικλ Αλτζιέρι) που παίρνει υπό την προστασία του είναι ο καμβάς επάνω στον οποίο ο σκηνοθέτης Τζος Ράντνορ (που είναι και ο πρωταγωνιστής) πλάθει την συμπαθητική ταινία του, «Ερωτευμένοι στη Νέα Υόρκη» («Happythankyoumoreplease», ΗΠΑ, 2010). Ο νεαρός θα βρεθεί ανάμεσα σε δυο γυναίκες (Μάλιν Ακερμαν, Κέιτ Μάρα) και ο νοών νοείτο…
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΘΗΝΑΙΑ – ΦΙΛΟΘΕΗ
Στην αίθουσα ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ προβάλλεται αποκλειστικά το ντοκιμαντέρ «Το μωρό μου φτάνει» των Αλέξη Πόνσε – Βιβής Ζωγράφου που εξετάζει τον τρόπο που γεννιούνται τα παιδιά σήμερα στην Ελλάδα. Με άξονα τις αφηγήσεις μαμάδων που μας διηγούνται πώς έζησαν τον τοκετό τους, το θέμα απλώνεται από το βιωματικό στο επιστημονικό κομμάτι και από εκεί στις πολιτισμικές και ανθρωπολογικές προεκτάσεις του. Μεταξύ άλλων, οι δημιουργοί συνομιλούν με τον διάσημο ερευνητή Μισέλ Οντάν στο Λονδίνο.
Βαθμολογία: _
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ
«Dogville» (συμπαραγωγή Δανίας / Σουηδίας / Νορβηγίας / Αγγλίας / Φινλανδίας / Γερμανίας / Ιταλίας / ΗΠΑ / Ιαπωνίας / Ολλανδίας, 2003.
To πρώτο μέρος της σχολιαστικής κινηματογραφικής τριλογίας (με γενικό τίτλο «USA») του δανού σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερ για την Αμερική είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αισθητικές προτάσεις που έχουμε δει στο σινεμά τα τελευταία χρόνια. Φανταστείτε ένα χωριό στο μέγεθος πλατείας, με σπίτια χωρίς πόρτες ή τοίχους και κατοίκους ανθρώπους που έχουν το ταλέντο να κρύβουν εντέχνως τη ζήλια, τη μοχθηρία και την κακία τους. Εκεί θα καταλήξει η Γκρέις (η Νικόλ Κίντμαν τα δίνει όλα), οπότε αρχίζει ένα παιχνίδι γάτας – ποντικού με ενορχηστρωτή τον Φον Τρίερ στην πιο θεατρική στιγμή της εκκεντρικής καριέρας του, καθώς το «Dogville» έχει πολλά στοιχεία από Μπέρτολντ Μπρεχτ και Θόρντον Γουάιλντερ. Επίσης έχει ένα λαμπερό συμπληρωματικό καστ: Λορίν Μπακόλ, Τζέιμς Κάαν, Μπεν Γκαζάρα, Στέλαν Σκάσγκαρντ, Μπίμπι Αντερσον και Πολ Μπετάνι.
Η ταινία προβάλλεται για πρώτη φορά στην πλήρη, τρίωρη διάρκειά της, όπως δηλαδή παίχθηκε στο Φεστιβάλ Καννών. Οταν διανεμήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα είχε παιχθεί κομμένη.
Βαθμολογία: 5
Αίθουσα: ΑΣΤΥ
