Η σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία καταδεικνύει ότι ανέκαθεν τα ελληνικά γήπεδα αποτελούσαν πεδίον δόξης λαμπρό για τους απανταχού περιφερόμενους επενδυτές της μπάλας και τους πάσης φύσεως… απίθανους, επίδοξους και (ενίοτε) απατεώνες επιχειρηματίες, οι οποίοι πάντοτε καλυμμένοι με τον μανδύα του ποδοσφαιρόφιλου ή του αγνού οπαδού που πονά την ομάδα την οποία υποστήριζε(;) από μικρό παιδί αρχικά εμφανίζονται ως Μεσσίες αλλά συνήθως φεύγουν νύχτα σαν τους κλέφτες. Το γεγονός πάντως ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αφενός προσελκύει διαρκώς νέους, αμφιβόλου οικονομικής επιφάνειας και προτέρου εντίμου βίου επενδυτές, αφετέρου συντηρεί μια στρατιά επαγγελματιών προέδρων, μεγαλομετόχων και γενικώς αναξιόπιστων παραγόντων, μάλλον επιβεβαιώνει το αξίωμα της εποχής μας που αναφέρει πως «όπου υπάρχει μέλι υπάρχουν και λαμόγια»… Και τι δεν έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, τουλάχιστον την τελευταία 20ετία, σε επίπεδο πο δοσφαιρικών παραγόντων.
Το δέλεαρ του εύκολου κέρδους, είτε μέσω στοιχηματισμού σε «στημένους» αγώνες (η άμεση εμπλοκή στο ποδόσφαιρο προσφέρει στους επιτήδειους απευθείας πρόσβαση στα κέντρα των αποφάσεων, στα θεσμικά όργανα, στη διαιτησία, στους προπονητές και φυσικά στους ποδοσφαιριστές), είτε μέσω υπεξαίρεσης χρημάτων μέσω διαφόρων εμπορικών συμφωνιών, τηλεοπτικών συμβολαίων και αγοραπωλησιών παικτών, όπως επίσης η δυνατότητα που υπάρχει για διακίνηση και ξέπλυμα «μαύρου χρήματος» ή ακόμη και η αναζήτηση αυτοπροβολής και διαφήμισης μέσω του ποδοσφαίρου, προσφέρει πλούσιο πεδίο δράσης στους πάσης φύσεως μικρο- και μεγαλο-απατεώνες ή στα αποκαλούμενα «ψώνια του ποδοσφαίρου».
Η αποκαλούμενη «Παράγκα Νο 2», στην οποία συμμετείχε όλη η «αβανγκάρντ» του ελληνικού ποδοσφαίρου και η οποία αποκαλύφθηκε από την πρόσφατη έρευνα της Εισαγγελίας και των αστυνομικών αρχών, ανέδειξε (αρνητικούς) πρωταγωνιστές τον ΑχιλλέαΜπέο και τον ΜάκηΨωμιάδη , οι οποίοι έχουν βίο και πολιτεία στα γήπεδα. Ο πρώτος, ο οποίος ξεκίνησε από τον Πανιώνιο και συνέχισε το έργο του στον Ολυμπιακό Βόλου (με ένα ενδιάμεσο σύντομο πέρασμα και από τον Ηρακλή), βρίσκεται ήδη έγκλειστος στις φυλακές Ναυπλίου και αποτελεί «persona non grata» για την UΕFΑ λόγω του περίφημου ευρωπαϊκού αγώνα των Κυανέρυθρων με την Ντιναμό Τιφλίδας, που θεωρήθηκε άκρως διεφθαρμένος, ενώ ο «Βig Μac», ο οποίος εμπλέκεται στα αθλητικά δρώμενα από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 αρχικά με τον Εθνικό Πειραιώς και την μπασκετική ΑΕΚ και εν συνεχεία με τον ποδοσφαιρικό Δικέφαλο (τον έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας), τον Ακράτητο (τον εξαφάνισε ποδοσφαιρικά) και εσχάτως την Καβάλα (τη στέλνει στη Δ΄ Εθνική), παραμένει ασύλληπτος. Επίσης ο ποινικός Γιώργος Τσακογιάννης βρίσκεται μεταξύ των φυλακισθέντων, καθώς φαίνεται ότι είχε καθοριστικό ρόλο στο «στήσιμο» αγώνων στις μικρότερες κατηγορίες.
Αν μη τι άλλο, η τριπλέτα ΜπέουΨωμιάδη- Τσακογιάννη αποκτά μια ξεχωριστή θέση στους διαπρεπείς επενδυτές της μπάλας, καθώς τα… κατορθώματα και οι ατάκες τους, όπως προκύπτουν και από τις περίφημες ηχογραφήσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, τους κατατάσσουν στη βασική κατηγορία εκείνων των παραγόντων που (προφανώς) δεν μπήκαν στο ποδόσφαιρο με τόσο αγαθές προθέσεις.
Μια ζωή στα γήπεδα βρίσκονται και ο νυν ισχυρός παράγων της ΠΑΕ Κέρκυρα και άλλοτε αφεντικό του ιστορικού Αθηναϊκού που βολοδέρνει πλέον στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα κ. Σπύρος Καλογιάννης, όπως επίσης ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Πανσερραϊκός και πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ Ηρακλής κ. Πέτρος Θεοδωρίδης . Αλλες τέτοιες περιπτώσεις είναι οι κκ. Στράτος Γιδόπουλος (ΑΕΚ, Νίκη Βόλου, ενώ διετέλεσε πρόεδρος και στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ), Μιχάλης Τροχανάς (ΑΕΚ και Αρης), Γιάννης Καρράς (ΑΕΚ και Προοδευτική) και Σταύρος Παπαδόπουλος (Καλαμάτα, Απόλλων Καλαμαριάς). Ακόμη όμως και οι νεότεροι κκ. ΝικόλαςΠατέρας και ΚώσταςΠηλαδάκης αρχικά ενεπλάκησαν με τον Εθνικό και τον Ηλυσιακό, προτού καταπιαστούν με τον Παναθηναϊκό και τη Λάρισα αντιστοίχως.
Πρωταθλητής πάντως στις εναλλαγές ομάδων είναι ο ποινικολόγος και αυτοαποκαλούμενος «ηλίθιος στο οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου» κ. ΑλέξηςΚούγιας, ο οποίος κατά την πολυετή ποδοσφαιρική ενασχόλησή του έχει θητεύσει σε έξι(!) συλλόγους (Αρης Πετρούπολης, ΑΕΚ, Κόρινθος, ΠΑΣ Γιάννινα, Λαμία και εσχάτως στην Παναχαϊκή).
Τέλος υπάρχει και η πιο… διασκεδαστική περίπτωση των παραγόντων «αλεξιπτωτιστών», οι οποίοι εν μια νυκτί εμφανίζονται ως Μεσσίες, τάζουν λαγούς με πετραχήλια, αλλά συνήθως εξαφανίζονται με συνοπτικές διαδικασίες. Ο έλληνας ομογενής από το Μεξικό ονόματι Αλεχάντρο Σκλαβενίτης, ο οποίος εμφανίστηκε ως επίδοξος αγοραστής της ΠΑΕ ΑΕΚ, αποτελεί πλέον συνώνυμο του επενδυτή-«φαντάσματος», ενώ η πρόσφατη περίπτωση του… θείου από την Αμερική Μπομπ (Χαράλαμπου) Κοζώνη εξαρχής φάνηκε πολύ καλή για να είναι αληθινή, όπως και η πρόθεση του αποκαλούμενου «βασιλιά των μαγιό» κ. Πάνου Παπαδόπουλου , του καπετάν Γιάννη Καμπάνη, του ομογενούς επιχειρηματία από τον Πόντο κ. Ιβάν Σαββίδη , ακόμη και ενός εκ των υιών του λίβυου ηγέτη Μοαμάρ Καντάφι, Αλ Σαέντι, για να αγοράσουν την ΠΑΕ ΠΑΟΚ!
Τη βασική ευθύνη για την είσοδο αμφιβόλου προελεύσεως και οικονομικών δυνατοτήτων επενδυτών στο ελληνικό ποδόσφαιρο και για το αλισβερίσι των περιφερόμενων παραγόντων φέρουν η ελληνική πολιτεία και τα αρμόδια θεσμικά και ποδοσφαιρικά όργανα, που επί δεκαετίες θρέφουν ένα τέρας αδηφάγο, το οποίο δεν τολμούν να πλησιάσουν υπό τον φόβο της λαϊκής (οπαδικής) οργής. Ουδείς ελέγχεται εις βάθος όταν εισέρχεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ η ελαστικότητα των ελεγκτικών μηχανισμών, τα κενά και τα «παραθυράκια» στους νόμους και στους κανονισμούς, τα στραβά μάτια και τα «χαϊδέματα» των εκάστοτε κυβερνώντων και η ατιμωρησία των υπευθύνων (πολλές φορές σε σκανδαλώδη βαθμό) δημιουργούν ένα ποδοσφαιρικό σκηνικό το οποίο η κοινή γνώμη παραδέχεται ότι κινείται μεταξύ υπόπτου και άκρως διεφθαρμένου.
Για να μην αδικούμε πάντως μονίμως την πολιτεία, τις κυβερνήσεις και το σύστημα και με δεδομένο ότι οι ποδοσφαιρικές ομάδες αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς που επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη βούληση των σκληροπυρηνικών οπαδών τους, αποτελεί κοινή παραδοχή ότι πολλά από τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου μας οφείλονται (και) στην ανοχή των φιλάθλων. Οι χειροκροτητές του «μάγκα» προέδρου-λαμόγιου δεν είναι λίγοι, όπως και εκείνοι που επιζητούν τη νίκη της ομάδας τους με κάθε μέσο και πατώντας επί πτωμάτων. Το προ ολίγου καιρού ψήφισμα των οπαδών του Ηρακλή στη γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη, με το οποίο επέλεξαν τη λύση Ψωμιάδη (για αφανισμό της Καβάλας και συγχώνευση με τον Γηραιό) προκειμένου να αποφευχθεί ο υποβιβασμός στη Β΄ Εθνική, απλώς αποτελεί ένα δείγμα της νοοτροπίας που επικρατεί και στον έλληνα οπαδό. Ενδεχομένως λοιπόν δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι «έχουμε το ποδόσφαιρο που αξίζουμε»…
Ειδική κατηγορία παραγόντων συνθέτουν οι λεγόμενες «βιτρίνες». Δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι δεν ασχολούνται ενεργά με τη διοίκηση των συλλόγων. Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Λευτέρης Πανταζής υπήρξε τέτοια περίπτωση, καθώς ουδέποτε καταπιάστηκε με τον Πανιώνιο ως πρόεδρος της ΠΑΕ, όπου κουμάντο έκανε ο Αχιλλέας Μπέος, ενώ αντίστοιχη περίπτωση αποδεικνύεται ότι ήταν στον Ολυμπιακό Βόλου και ο έτερος λαϊκός βάρδος Βασίλης Καρράς, ο οποίος, αν και παρουσιάζεται εκ των βασικών μετόχων στην ΠΑΕ, ουδέποτε ενεπλάκη σε δραστηριότητες της θεσσαλικής ομάδας.
Εν έτει 2011 πάντως σημαιοφόρος στην εν λόγω λίστα παραμένει ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Γιώργος Κοσκωτάς, ο οποίος οραματιζόμενος να μετατρέψει τους Πειραιώτες σε… Ρεάλ Μαδρίτης ξόδευε αλόγιστα δημιουργώντας (μεταξύ άλλων) μια τεράστια τρύπα στα οικονομικά του συλλόγου, ενώ την ήδη βεβαρημένη κατάσταση επιδείνωσε και η εμπλοκή στους Ερυθρολεύκους του διαδόχου του και αποκαλούμενου «βασιλιά των διαμαντιών» Αργύρη Σαλιαρέλη. Σε παρόμοιες περιπέτειες έβαλαν τον ΠΑΟΚ οι κατά καιρούς μεγαλομέτοχοι της ΠΑΕ Γιώργος Μπατατούδης και Γιάννης Γούμενος, οι οποίοι με τους χειρισμούς τους έφεραν τον Δικέφαλο προ της καταστροφής, ενώ κάτι ανάλογο συνέβη και με τον άλλοτε μεγαλομέτοχο του συμπολίτη Αρη και φυγόδικο της αμερικανικής Δικαιοσύνης Γιάννη Ζαχουδάνη. Απαντες πέρασαν σαν σίφουνες από το ποδόσφαιρο, αποθεώθηκαν από τους οπαδούς και τον φίλα προσκείμενο Τύπο αλλά φεύγοντας άφησαν μόνο συντρίμμια…
Στον χώρο του ποδοσφαίρου ωστόσο ευδοκιμεί κυρίως το είδος των «επαγγελματιών» παραγόντων, όπως είναι ο Μπέος και ο Ψωμιάδης. O Θωμάς Μητρόπουλος αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα ισόβιου ποδοσφαιρανθρώπου, όπως καταδεικνύει η μακροχρόνια εμπλοκή του στο Αιγάλεω, αλλά και η παρουσία του στον Ολυμπιακό ως μέλους του ΔΣ (και) με την ιδιότητα του στενού συνεργάτη του πρώην προέδρου της Ερυθρόλευκης ΠΑΕ κ. Σωκράτη Κόκκαλη. Ο «Θωμάς» ή «Κοκκαλιάρης», όπως τον αποκαλεί η ποδοσφαιρική πιάτσα, συνηθίζει να κινείται πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και υπήρξε εκ των πρωταγωνιστών στα ηχογραφημένα της λεγόμενης πρώτης «Παράγκας», ενώ προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με την απόφασή του να αγοράσει τον Ηλυσιακό και στη συνέχεια να τον εξαφανίσει μετονομάζοντάς τον σε Αιγάλεω. Επίσης ο αδελφός του και παλαίμαχος άσος του Παναθηναϊκού κ. Βίκτωρας Μητρόπουλος πέρασε από την ηγεσία του Αιγάλεω, αλλά και από την προεδρία της πάλαι ποτέ ΕΠΑΕ, ενώ και ο κ. Γιώργος Χριστοβασίλης έχει πολυετή δραστηριότητα στο ποδόσφαιρο με παρουσία αρχικά στην Αναγέννηση Αρτας και στον Ηλυσιακό (αυτός μεταβίβασε το πακέτο των μετοχών στον Θ. Μητρόπουλο) και πλέον στον ΠΑΣ Γιάννινα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
