Να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Δανίας και να επιβάλουν…χαράτσι στο «junk food» συστήνουν στις κυβερνήσεις ειδικοί επιστήμονες , μέσω μιάς μελέτης που δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Lancet.
Οι ειδικοί φωνάζουν στις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών να επιβάλλουν αυστηρή φορολογία στα ανθυγιεινά τρόφιμα μιας και τα ποσοστά παχυσαρκίας έχουν ανέβει δραματικά διογκώνοντας την κρίση στην παγκόσμια υγεία.
Οι επιστήμονες λένε ότι οι άνθρωποι δυσκολεύονται να ακολουθήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής λόγω των αλλαγών στον τρόπο ζωής και την έλλειψη χρόνου. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι, όπως λένε, παχαίνουν απλά διότι τρώνε πάρα πολύ – και αυτό συμβαίνει επειδή το φθηνότερο φαγητό είναι συνήθως και το πιο παχυντικό. «Φόρος πάχους» λοιπόν, ή μάλλον των αιτίων του – το μόνο σωτήριο μέτρο!
Δραστικά μέτρα πρέπει να ληφθούν για την καταπολέμηση της σύγχρονης επιδημίας που στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους στο νοσοκομείο, με σοβαρές παθήσεις όπως διαβήτη, καρδιακά νοσήματα και καρκίνο, και οι κυβερνήσεις πρέπει να πάψουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με το γάντι.
Συγκεκριμένα το ποσοστό των παχύσαρκων στη Βρετανία το 2008 ήταν στο 26% και προβλέπεται ότι θα ανέβει στο 46% μέχρι το 2030, το οποίο μεταφράζεται ως 11 εκατομμύρια επιπλέον παχύσαρκους σε 20 χρόνια. Ακόμα χειρότερα στην Αμερική – «μητρόπολη» πηγή του έτοιμου φαγητού – ένας στους δύο θα εμφανίσει πρόβλημα παχυσαρκίας στην διάρκεια της ζωής του.
Ο καθηγητής Στίβεν Γκορτμέικερ, της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, επιμένει πως οι κυβερνήσεις πρέπει να επιβάλλουν φορολογία στις παχυντικές τροφές, όπως έκανε η Δανία, το οποίο θα είναι και το πιο δραστικό μέτρο όχι μόνο για την βελτίωση της υγείας και την καταπολέμηση της νόσου-μάστιγας, αλλά παράλληλα θα αυξήσει τα κρατικά εισοδήματα σε κλίμακα δισεκατομμυρίων.
Ενδεικτικά, μέχρι το 2050, η παχυσαρκία θα κοστίσει 32 δις λίρες στην Βρετανική Υπηρεσία Υγείας, ενώ σήμερα καταλαμβάνει το 2 με 6 τοις εκατό του προϋπολογισμού για την υγεία στις περισσότερες χώρες.
Ο «φόρος πάχους» εκτιμάται ως το αποτελεσματικότερο μέτρο, όμως χώρες όπως η Αγγλία φοβούνται να εφαρμόσουν ένα τέτοιο μέτρο «φορολογίας του τρόπου ζωής» που θα επέφερε πολιτικό κόστος, μιας και η φορολογία στον τομέα αυτό θα έπληττε περισσότερο τις φτωχές οικογένειες (αφού οι πιο ανθυγιεινές τροφές είναι και οι φθηνότερες) και θα έδινε λαβή για επικρίσεις.
Ο Ντέιβιντ Κάμερον προτιμά την προαιρετική συνεργασία με τις εταιρείες τροφίμων για την δέσμευση παραγωγής υγιεινών προϊόντων. Οι εταιρείες φυσικά και είναι αντίθετες στην επιβολή πρόσθετου Φ.Π.Α. στα προϊόντα τους, ενώ ισχυρίζονται ότι τροφοδοτούν την αγορά με ολοένα και πιο υγιεινά και ποιοτικά τρόφιμα.
Οι ειδικοί όμως επιμένουν ότι η χλιαρή αντιμετώπιση του φαινομένου είναι δώρον άδωρον. Πρέπει να χτυπήσουμε τις αιτίες τις παχυσαρκίας και όχι να περιοριστούμε στην χρηματοδότηση φαρμάκων και επεμβάσεων. Επιπλέον της φορολογίας των ανθυγιεινών τροφών συστήνουν την επιβολή περιορισμών στην διαφήμιση τέτοιων τροφών, ιδίως αυτών που απευθύνονται στα παιδιά, την σήμανση τους με ειδικές ταμπέλες ανάλογα με το πόσο παχυντικές είναι και την εισαγωγή προγραμμάτων διατροφικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.
