Ναζαρέτ, Κανά, Καπερναούμ, Γαλιλαία. Η 24χρονη Ρωξάννη Κρυστάλλη από τη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να βαδίσει στα βήματα… του Ιησού και να διανύσει με τα πόδια περισσότερα από ενενήντα χιλιόμετρα μέσα σε τρεις ημέρες, περνώντας από τις πόλεις που φιλοξενούνται στα εδάφια της Καινής Διαθήκης. Στο δρόμο δοκίμασε το «πανάρχαιο» κρασί του γάμου της Κανά, έτρεξε έντρομη ακούγοντας αντιαεροπορικές σειρήνες, κατασκήνωσε στο ξέφωτο όπου σκοτώθηκαν χιλιάδες σταυροφόροι, μίλησε με Άραβες έξω απ’ την Καπερναούμ, γνώρισε τη νομαδική φυλή των «Ντρουζ» και χάθηκε στα βουνά πάνω από τη λίμνη της Γαλιλαίας. Όπως περιγράφει στο «Βήμα» ένα οδοιπορικό που ξεκίνησε ως πρόκληση, μετατράπηκε σε μοναδική εμπειρία ζωής στην καρδιά του «άλλου» Ισραήλ.
Όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλίο. Σε αντίθεση με το τετριμμένο στερεότυπο του προσκυνητή που ταξιδεύει στους Άγιους Τόπους ακολουθώντας τα βήματα του «θεανθρώπου», η κυρία Κρυστάλλη άντλησε την έμπνευση για το οδοιπορικό της από ένα βιβλίο με ανθρώπινες ιστορίες. «Πρόκειται για το βιβλίο «Περπατώντας το Ισραήλ» (Walking Israel) του Μάρτιν Φλέτσερ, ανταποκριτή του NBC στο Τελ Αβιβ. Εξουθενωμένος από την κάλυψη βομβιστικών επιθέσεων και συγκρούσεων επί χρόνια, ο Φλέτσερ αποφάσισε να περπατήσει κατά μήκος του Ισραήλ, από τα σύνορα με το Λίβανο ως τη λωρίδα της Γάζας, παράλληλα με τη Μεσόγειο. Απέφυγε την Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη, δηλαδή το Ισραήλ του πολέμου και των συγκρούσεων, και αναζήτησε το «ειρηνικό» Ισραήλ για να αποτυπώσει την ομορφιά της γης και των λαών που συμβιώνουν αρμονικά σε αυτή, μέσα από ανθρώπινες ιστορίες», διηγείται η κυρία Κρυστάλλη
Το «άλλο» Ισραήλ
Μετά την πρώτη ανάγνωση του βιβλίου, η 24χρονη ταυτίστηκε απόλυτα με το συγγραφέα. «Εκείνη την εποχή ζούσα από κοντά τις συγκρούσεις και τη δυστυχία, στο πλαίσιο της δουλειάς μου με μη κυβερνητικές οργανώσεις στα σύνορα Ισραήλ και Παλαιστίνης. Είχα ανάγκη να δω το «άλλο» Ισραήλ», διηγείται. Μοιράστηκε την ιδέα της με τον 28χρονο Αμερικανό Ελάιτζα Πλάιμεσερ, ο οποίος βρισκόταν στο Ισραήλ για να μελετήσει τις συγκρούσεις ανάμεσα στους Βεδουίνους νομάδες και στο ισραηλινό κράτος για την κατοχή της γης. Σύντομα οι δύο νέοι αναζητούσαν στους χάρτες τους την ιδανική πορεία για το οδοιπορικό τους. Και τη βρήκαν στα χνάρια… του Ιησού.
Ίσως το πιο μαγικό στοιχείο στο Ισραήλ είναι ότι ο μύθος, η χριστιανική παράδοση και η κοινωνική πραγματικότητα διαπλέκονται με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι το «μονοπάτι του Ιησού», ένα ορειβατικό μονοπάτι 65 χμ που σχεδίασαν οι Ισραηλινοί για να εκμεταλλευτούν τον θρησκευτικό τουρισμό. Αυτό ξεκινά από τη Ναζαρέτ, διέρχεται από την Κανά και καταλήγει στην Καπερναούμ στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, ενώ οι τολμηροί συνεχίζουν μέχρι την παραλίμνια Τιβεριάδα. «Οι περισσότεροι διανύουν τη διαδρομή με λεωφορείο, εμείς όμως ήμασταν αποφασισμένοι να το περπατήσουμε, με αποτέλεσμα να χαθούμε στα βουνά της Γαλιλαίας και να διανύσουμε… 35χμ επιπλέον», διηγείται γελώντας η κυρία Κρυστάλλη.
Δεν ήταν, ωστόσο, οι βιβλικές παραπομπές που ενθουσίασαν τους δύο νέους στην τετραήμερη περιπέτειά τους, αλλά το «διαφορετικό Ισραήλ», όπως το χαρακτηρίζουν, το οποίο ανοίχθηκε μπροστά τους. «Μέσα από το ταξίδι μας αντιληφθήκαμε ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά Ισραήλ. Το Ισραήλ της ειρήνης και του πολέμου. Οι άνθρωποι που ζουν στο βορρά, στην περιοχή της Γαλιλαίας όπου περπατήσαμε, είναι πιο ανοιχτοί, φιλικοί και χαρούμενοι. Αν το καλοσκεφτούμε, είναι απόλυτα λογικό. Όταν ζεις μέσα σε αυτά τα τοπία, περιτριγυρισμένος από τα βουνά, το πράσινο και τη λίμνη, μακριά από τις ρουκέτες και το συνεχή κίνδυνο των επιθέσεων η ζωή μοιάζει διαφορετική», αναφέρει η 24χρονη.
Ωστόσο, προσθέτει ότι ακόμα και στα ειρηνικά μέρη του Βορρά, «μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις λεπτές ισορροπίες, τις σπίθες που μπορούν να γίνουν φλόγα με την παραμικρή πρόκληση. Και κυρίως, τη βαθιά ανάγκη αυτών των διαφορετικών λαών να προσδιορίζουν διαρκώς την «ξεχωριστή» ταυτότητά τους».
Βήμα-βήμα στο μονοπάτι του Ιησού
Το «μονοπάτι του Ιησού» ξεκινά από τη γενέτειρά του, τη Ναζαρέτ. «Η σύγχρονη Ναζαρέτ, όμως, είναι μια κατεξοχήν αραβική πόλη, καθώς έχει το μεγαλύτερο αραβικό πληθυσμό στο Ισραήλ», εξηγεί η κυρία Κρυστάλλη. «Ήταν υπέροχο συναίσθημα να ακούμε τις καμπάνες να χτυπούν ταυτόχρονα με τη φωνή του Μουεζίνη που καλούσε για τη βραδινή προσευχή. Ένιωθες γύρω σου μια λεπτή ισορροπία, μια ειρηνική συμβίωση που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να διαταραχθεί».
1η ημέρα: πεζοπορία από Ναζαρέτ ως Κανά.
Στο γάμο της Κανά ο Ιησού έκανε το πρώτο του θαύμα, μετατρέποντας το νερό σε κρασί. Σήμερα, το θαύμα εξακολουθεί να αποτελεί τη νούμερο ένα πηγή εσόδων για την πόλη! «Σε κάθε γωνία πουλάνε το αυθεντικό κρασί… από τα χεράκια του Ιησού και καλούν τους θρησκόληπτους να το πιουν. Επίσης, έχουν στήσει μια βιομηχανία αρραβώνων, γάμων ή ανανέωσης όρκων που προσελκύει τους ρομαντικούς όλης της υφηλίου», διηγείται γελώντας η κυρία Κρυστάλλη.
1η νύχτα: κατασκήνωση έξω από την Κανά
«Κατασκηνώσαμε στο μέσο μίας πεδιάδας με αραβικά χωριά. Τη νύχτα, μέσα στην απόλυτη ησυχία και υπό το φως του φεγγαριού, αντηχούσε σε όλη την πεδιάδα το γλέντι από έναν αραβικό γάμο και οι πιστολιές στον αέρα. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που άκουσα πιστολιές στο Ισραήλ και ήταν… για καλό», σχολιάζει η κυρία Κρυστάλλη.
2η ημέρα: πεζοπορία μέσα από τα «κιμπούτζ»
Τη δεύτερη μέρα το περιβάλλον απέκτησε έναν καθαρά ισραηλινό χαρακτήρα, καθώς οι δύο νέοι περπατούσαν ανάμεσα σε ισραηλινά «κιμπούτζ». «Μοιάζουν με «σοσιαλιστικά κοινόβια», μικρές κοινότητες που έχουν αυτάρκεια και κοινοκτημοσύνη σε όλα τα ακίνητα, εκτός από τις κατοικίες. Περιέχουν είκοσι ως διακόσιες οικογένειες και αναπτύσσονται σε περιφραγμένους εκτάσεις όπου συχνά οι ξένοι απαγορεύονται», λέει η 24χρονη.
«Ξαφνικά, στη μέση του πουθενά άρχισε να χτυπάει μια αντιαεροπορική σειρήνα. Πανικοβληθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στα χωράφια, προσπαθώντας να βρούμε τον πιο κοντινό επαρχιακό δρόμο. Φτάνοντας στο οδόστρωμα μείναμε έκπληκτοι: όλα τα αυτοκίνητα ήταν ακινητοποιημένα, οι οδηγοί είχαν βγει από τα αυτοκίνητα και στέκονταν σιωπηλοί και ακίνητοι! Αργότερα μάθαμε ότι είχαμε πετύχει την «ημέρα της ανεξαρτησίας» του Ισραήλ και με αυτό τον τρόπο ολόκληρη η χώρα απότισε φόρο τιμής».
2η νύχτα: κατασκήνωση κάτω από τα «Κέρατα του Χαττίν» (Horns of Hattin)
«Τη νύχτα τα χωράφια γύρω από τα κιμπούτζ είναι άδεια και σκοτεινά. Κανείς δεν κυκλοφορεί, καθώς ακόμα και αν υπάρχουν τουρίστες, πληρώνουν ένα αντίτιμο στις κοινότητες των κιμπούτζ για να φιλοξενηθούν μέσα σε αυτά. Κανείς δεν κατασκηνώνει. Είχε νυχτώσει και περπατούσαμε μέσα στα χωράφια με τα στάχυα, αναζητώντας ένα μέρος να στήσουμε τη σκηνή μας», διηγείται η κυρία Κρυστάλλη.
Εν τέλει, οι δύο νέοι έφτασαν σε ένα μεγάλο ξέφωτο, κάτω από ένα βουνό με δύο διαδοχικές πλαγιές, που θυμίζουν κέρατα. «Είχαμε ήδη στήσει τη σκηνή όταν ο Ελάιτζα μου είπε: «αντιλαμβάνεσαι ότι σε αυτό το σημείο σκοτώθηκαν χιλιάδες Σταυροφόροι;» Είχαμε φτάσει στα «κέρατα του Χαττίν», δηλαδή στην διαβόητη τοποθεσία όπου ο Σαλαντίν θριάμβευσε ενάντια στους Σταυροφόρους το 1187, σκοτώνοντας χιλιάδες από αυτούς», αναφέρει.
3η Ημέρα: Πορεία προς την Καπερναούμ
Την τρίτη ημέρα οι δύο νέοι σκαρφάλωσαν στα «κέρατα του Χαττίν», περνώντας έτσι από το πρώτο ύψωμα το οποίο δίνει απεριόριστη θέα στη λίμνη της Γαλιλαίας. Ορισμένοι ιστορικοί, μάλιστα, τοποθετούν σε αυτά τα βουνά την περίφημη «Επί του όρους ομιλία» του Ιησού.
Για τους δύο νεαρούς ταξιδευτές, ωστόσο, το πέρασμα από αυτά τα όρη είχε μια περισσότερο κοινωνικόπολιτική διάσταση. «Κατηφορίζοντας συναντήσαμε τη μυστικιστική κοινότητα των Ντρουζ. Πρόκειται για έναν νομαδικό λαό που συναντάται στο Ισραήλ, στην Ιορδανία, στη Συρία και στο Λίβανο. Έχουν μια απόκρυφη μονοθεϊστική θρησκεία, της οποίας το δόγμα απαγορεύει τη διδασκαλία στους αλλόθρησκους! Έτσι, ελάχιστα είναι γνωστά για τα θρησκευτικά πιστεύω τους, πέρα από το ότι πρόκειται για μονοθεϊστική θρησκεία που απαγορεύει τον προσηλυτισμό και επιβάλλει τη μονογαμία. Μάλιστα, οι Ντρουζ παρότι διατηρούν την ξεχωριστή ταυτότητά τους, υπακούουν στους νόμους του κράτους στο οποίο ανήκουν, χωρίς αποσχιστικές τάσεις», διηγείται η κυρία Κρυστάλλη.
Σύντομα οι δύο νέοι έφτασαν στην Καπερναούμ, στην πόλη όπου ο Ιησούς θεράπευσε τον παράλυτο με την περίφημη φράση «άρον τον κράβαττον σου και περιπάτει». «Η σημερινή Καπερναούμ είναι μια μικρή παραλίμνια πόλη όπου συμβιώνουν ειρηνικά Άραβες, Χριστιανοί και Εβραίοι», αναφέρει η 24χρονη.
Συνέχεια ως την Τιβεριάδα
Οι δύο νέοι συμπλήρωσαν το «μονοπάτι του Ιησού» με μία σύντομη πεζοπορία ως την Τιβεριάδα, το κυριότερο λιμάνι στην όχθη της Γαλιλαίας. Έξω από αυτήν υπάρχει το περίφημο «Κάστρο του Αρμαγεδδώνα», το οποίο έμεινε στην ιστορία για τις ομηρικές μάχες που προκάλεσαν την καταστροφή και την ανακατασκευή του… είκοσι φορές. Ήταν τέτοιες οι καταστροφές του κάστρου που ο Απόστολος Ιωάννης αποφάσισε να τοποθετήσει εκεί την τελική σύγκρουση της Αποκάλυψης, ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού και του Κακού. Το Χόλυγουντ, άλλωστε, τίμησε δεόντως τον Αρμαγγεδώνα με την ομώνυμη ταινία!
Αν και ο Ιησούς δεν πραγματοποίησε κάποιο θαύμα στην Τιβεριάδα, η πόλη έχει ξεχωριστή σημασία για την εβραϊκή θρησκεία. «Η Τιβεριάδα είναι ιερός τόπος για τους Εβραίους. Ο τάφος του Μαιμωνίδη, ενός από τους σημαντικότερους ραβίνους των Εβραίων βρίσκεται εκεί. Ο ίδιος πέθανε στο Κάιρο αλλά πριν το θάνατο του είχε ζητήσει η σωρός του να δεθεί σε άλογο ή καμήλα και το ζώο να αφεθεί ελεύθερο. Όπου το ζώο ξεψυχούσε στη διαδρομή του, ήθελε να γίνει ο τάφος του», διηγείται η κυρία Κρυστάλλη.
Μπορείτε κι εσείς
Αν κι εσείς επιθυμείτε να περπατήσετε το «Μονοπάτι του Ιησού» επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του Ισραήλ για το μονοπάτι: https://jesustrail.com
Εκεί περιέχονται χάρτες, οδηγίες και οπτικοακουστικό υλικό, καθώς και πληροφορίες για τουριστικά πρακτορεία που μεταφέρουν τους λιγότερο τολμηρούς με λεωφορεία ή αυτοκίνητα.
