Οπως συχνά συμβαίνει ένα ακόμα ζήτημα που προκάλεσε σκληρές αντιπαραθέσεις στη Βουλή αλλά και στα πεζοδρόμια κινδυνεύει να βγει από την ατζέντα με ένα ψίθυρο. Ο λόγος για το πανεπιστημιακό άσυλο που από χθες φαίνεται να αποτελεί παρελθόν.
Λίγοι θα το πενθήσουν. Και ο λόγος δεν είναι βέβαια το ότι όλοι οι υπόλοιποι πιστεύουν ότι θα πρέπει να μπουν φραγμοί στην κίνηση των ιδεών ή ότι δεν καταλαβαίνουν πώς ο χώρος της παιδείας έχει ιδιαίτερότητες και ευαισθησίες που επιβάλουν μια πολύ συνετή διαχείριση κάθε απόπειρας καταστολής.
Αν για τον περισσότερο κόσμο εδώ και καιρό φαινόταν ώριμο το αίτημα της κατάργησης του αυτό ασφαλώς οφείλεται στην κατάχρηση που του έγινε και μάλιστα από δυνάμεις και πρόσωπα που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Όπως και κάθε νόμος φυσικά η εφαρμογή του θα κριθεί στην πράξη. Και την ευθύνη θα την έχουν και πάλι οι ίδιοι που όλα αυτά τα χρόνια είτε παρίσταναν του πόντιους Πιλάτους είτε χρησιμοποιούσαν το άσυλο σαν άλλοθι για τις δικές τους ανεπάρκειες. Ο λόγος φυσικά είναι για τις πανεπιστημιακές αρχές και την αστυνομία.
Από τώρα και στο εξής λοιπόν δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για τους μακρόσυρτους πετροπόλεμους με τις απαραίτητες μολότοφ που παρακολουθούσαμε από τις τηλεοράσεις κάθε φορά που οι γνωστοί κουκουλοφόροι κατάφερναν να οχυρωθούν σε κάποιο ίδρυμα. Η αστυνομία θα μπορεί πολύ απλά να τους συλλάβει.
Κι αν οι πρυτανικές αρχές και οι φοιτητές πράγματι θέλουν -όπως θέλουμε όλοι- να προστατέψουν το άσυλο και να κρατήσουν την αστυνομία έξω από τα ΑΕΙ, τότε πολύ απλά θα πρέπει να περιφρουρήσουν μόνοι τους το χώρο τους. Με δυο λόγια ιδού η αυτοτέλεια ίδού και το πήδημα!
