Κανένας συγγραφέας μας, εξ όσων γνωρίζω, δεν ξεκίνησε το έργο του τόσο αργά, όπως ο Νίκος Θέμελης (Η Αναζήτηση
κυκλοφορεί οταν ο Νίκος είναι ήδη 51), κανένας δεν παρήγαγε μέσα σε τόσο λίγο συγγραφικό χρόνο (ένδεκα πάνω κάτω χρόνια) τόσο ρωμαλέα και γοητευτικά πεζογραφήματα, κανένας δεν κέρδισε τόσο γρήγορα τον δίκαιο έπαινο της κριτικής και, κυρίως, κανένας δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ από το ευρύ αναγνωστκό κοινό όπως εκείνος. Πού ήταν λοιπόν κρυμένος αυτός ο τολμηρός και εμπνευσμένος δημιουργός τόσο καιρό, ποια ευλογία μάς τον εμφάνισε, ποια κατάρα μάς τον στέρησε; Τα ερωτήματα δεν θα απαντηθούν ποτέ. Όμως αυτό το λιγόζωο αστέρι δείχνει πώς όλο και κάπου βρίσκονται κρυμένοι κάποιοι Έλληνες που, σε πείσμα της επαινούμενης μετριότητας και της μίζερης «αναγνώρισης», εμφανίζονται, έστω και για λίγο, και φωτίζουν τον δρόμο μας.
