Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα έλεγε όχι στην αναδιοργάνωση και την ανασυγκρότηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Έχουμε ακούσει δεκάδες φορές για κραυγαλέες περιπτώσεις «golden boys», αργομισθίας και οκνηρίας στην ΕΡΤ που σπάνια θα βλέπαμε στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, πόσο μάλλον στην άκρως ανταγωνιστική βιομηχανία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Επίσης, ορθώς επανέρχεται από αρκετές πλευρές το ζήτημα της επανεξέτασης του τέλους που πληρώνουν άπαντες οι έλληνες στη ΔΕΗ – φτωχοί και πλούσιοι- αυτή την πρωτοφανή περίοδο κρίσεως. Στην Ελλάδα του Μνημονίου και της συρρίκνωσης της οικονομίας το τέλος υπερ της ΕΡΤ είναι τουλάχιστον άδικο. Και αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση πρέπει να ξαναδεί.
Από την άλλη, ο αείμνηστος ποιητής, Γιώργος Ιωάννου συνήθιζε να λέει ότι «οι νόμοι κατασκευάζονται στην Αθήνα, για να εφαρμόζονται στη Θεσσαλονίκη». Πίσω από τα παραθυράκια και τις ερμηνείες του νόμου, το 2002, οδηγήθηκε σε αργό θάνατο το καλύτερο ραδιόφωνο που ανέδειξε ποτέ η Θεσσαλονίκη, ο «88μισο».
Ο 88μισο ήταν για πολλά χρόνια το ραδιόφωνο του διάσημου – και τιμηθέντος με τη διάκριση Europa Nostra – πολυχώρου της πόλης, του «Μύλου» και αποτέλεσε το προπύργιο του πολιτισμού στη Βόρεια Ελλάδα, μένοντας μακριά από παιχνιδάκια της πολιτικής και της παραπολιτικής. Και, φυσικά, το πλήρωσε. Νέος παραγωγός τότε, έζησα από κοντά εκείνες τις δύσκολες ημέρες.
Το κενό που άφησε πίσω του ο 88μισο – και δεν καλύφθηκε από άλλες προσπάθειες της ιδιωτικού τομέα – αγκάλιασε σε μεγάλο βαθμό το δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ3, γνωστότερο ως «9,58».
Ο «9,58» ιδρύθηκε πριν από 17,5 χρόνια, με την ενεργό υποστήριξη της Μελίνας Μερκούρη, η οποία τον χαρακτήριζε ως «το δικό μας ραδιόφωνο», εννοώντας ότι ήταν το ραδιόφωνο του πολιτισμού.
Σε αυτές τις σχεδόν δύο δεκαετίες έχουν περάσει από τα μικρόφωνα και τις κονσόλες του σταθμού καλοί παραγωγοί, οι οποίοι για τα δεδομένα της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης, έβαλαν τον πήχυ ψηλά, μεταδίδοντας ποιοτική μουσική (τζαζ, κλασσική, μουσικές του κόσμου, εναλλακτική ροκ, ηλεκτρονική κτλ), παρουσιάζοντας εκπομπές για το βιβλίο, την αρχιτεκτονική και την ιστορία και φέρνοντας συνεντεύξεις από σπουδαίες προσωπικότητες του πολιτισμού. Λειτουργούσε δηλαδή όπως τα καλά πολιτιστικά ραδιόφωνα των ευρωπαϊκών πόλεων.
Σε μία τοπική μπάντα των FM που κυριαρχείται από τον «γηπεδικό» και «οπαδικό» λόγο, από «μπουζουξίδικους» ραδιοσταθμούς, κουτσουμπολίστικες εκπομπές και τις γνωστές play list των 50 ξένων «επιτυχιών», που εκβαρβαρίζουν με συνέπεια τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, ο «9,58» αποτελεί μία από τις ελάχιστες επιλογές του ακροατή για να ακούσει καλή μουσική κι έξυπνο λόγο σε κανονικά, σωστά ελληνικά.
Η συγχώνευση του «9,58» με τον ενημερωτικό «102» της ΕΡΤ3 και το 3ο πρόγραμμα (που εκπέμπει στα βραχέα), δεν θα προσφέρει καμία οικονομία κλίμακος ή πόρων για την δημόσια ραδιοφωνία, καθώς οι ραδιοσταθμοί ήδη συστεγάζονται, ενώ κατά τον αρμόδιο υπουργό, ουδείς θα απολυθεί. Άρα, θα πρόκειται για μία συγχώνευση προγραμμάτων, από την οποία το δημόσιο δεν θα εξοικονομήσει απολύτως τίποτα, ενώ θα πλήξει έναν σταθμό που του φέρνει με συνέπεια ένα αξιοπρεπές 2,5% στις μετρήσεις.
Η, δε, Μακεδονική πρωτεύουσα, η οποία ήταν η πρώτη πόλη στα Βαλκάνια που διοργάνωσε φεστιβάλ ταινιών και απέκτησε ραδιοφωνικό σταθμό (στην 1η ΔΕΘ του 1926) θα έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκληρωτική παράδοσή των κατοίκων της στα ραδιόφωνα της «κουλτούρας» που χρεοκόπησε την Ελλάδα.
Θα ήταν χρήσιμο για τον κ. Μόσιαλο να ξαναδεί την αυτόνομη λειτουργία του «9,58» και να ρωτήσει τον κ. Πρωτόπαπα – που βρισκόταν στην ίδια θέση, όταν αποφάσιζε το κλείσιμο του 88μισο πριν από εννέα χρόνια – εάν, τελικώς τα email διαμαρτυρίας που έλαβε ο ίδιος και ο τότε πρωθυπουργός ήταν 65.000 ή 70.000. Και έαν αυτοί που κατέκλυσαν την πλατεία Αριστοτέλους εκείνη την Κυριακή του Ασώτου του 2002 ήταν 10.000 ή 12.000 «πληγωμένοι» ακροατές.
