Το παλιό σινεμά αξίζει ακόμα!

Για μια ακόμη φορά εφέτος, οι επανεκδόσεις παλιών ταινιών κάνουν αν όχι θραύση, σίγουρα αίσθηση στις θερινές αίθουσες. Παλιοί αναζητούν τα νιάτα τους, νέοι ανακαλύπτουν το παρελθόν μέσα από τις εικόνες του Χίτσκοκ, του Κάρολ Ριντ, του Λίντσεϊ Αντερσον και του Χάουαρντ Χοκς. Και τους αρέσει


Για μια ακόμη φορά εφέτος, οι επανεκδόσεις παλιών ταινιών κάνουν αν όχι θραύση, σίγουρα αίσθηση στις θερινές αίθουσες. Παλιοί αναζητούν τα νιάτα τους, νέοι ανακαλύπτουν το παρελθόν μέσα από τις εικόνες του Χίτσκοκ, του Κάρολ Ριντ, του Λίντσεϊ Αντερσον και του Χάουαρντ Χοκς. Και τους αρέσει.

Το ευτύχημα δεν είναι μόνον ότι οι ταινίες που ξαναπαίζονται είναι αρκετές αλλά ότι δεν εξαφανίζονται μετά από μια εβδομάδα προβολής. Αντιθέτως, υπάρχουν γύρω μας σε καλές αίθουσες, οπότε τις προτείνουμε ανεπιφύλακτα.

Ο τρίτος άνθρωπος
(The third man)
Θρίλερ παραγωγής 1949 σε σκηνοθεσία Κάρολ Ριντ, με τους Αλίντα Βάλι, Τζόζεφ Κότεν, Ορσον Γουέλς, Τρέβορ Χάουαρντ, Μπέρναρντ Λι.
Κάτω από τα ερείπια της Βιέννης, πρώην βασίλισσας της Ευρώπης, μέσα σε μια καταθλιπτική _ σοβαρή _ εφιαλτική ατμόσφαιρα μυστηρίου παρμένη κατ’ αρχάς από τις σελίδες του Γκρέαμ Γκριν_ κι ενώ η δυσοσμία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παραμένει έντονη, ο «Τρίτος άνθρωπος» μεταφέρει την αίσθηση ενός κόσμου εκτός λειτουργίας, όπου καλοί άνθρωποι κάνουν άσχημες πράξεις, όπου εχθροί είναι σύμμαχοι, όπου η προδοσία γίνεται έννοια ηθικότερη από εκείνη της εμπιστοσύνης. Μια χορογραφία κυνηγητού όπου τα πρόσωπα εμφανίζονται ή εξαφανίζονται με την αγωνία τυπωμένη στην έκφρασή τους, βουτηγμένα σ’ ένα σκότος που «χρωματίζει» ασπρόμαυρα και από αλλόκοτες γωνίες ο Ρόμπερτ Κράσκερ, μέσα στους γαργαλιστικούς ήχους του Αντον Κάρας και το σαρκαστικό χαμόγελο του Ορσον Γουέλς, του οποίου η παρουσία είναι τόσο έντονη που τελικά ξεχνάς ότι στην πραγματικότητα εμφανίζεται μόνο στην αρχή και το τέλος του αριστουργηματικού αυτού φιλμ.
ΡΙΒΙΕΡΑ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)

Η λεωφόρος της δύσης
(Sunset Boulevard)
Κοινωνικό δράμα αμερικανικής παραγωγής 1950 σε σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Γουίλιαμ Χόλντεν, Γκλόρια Σουάνσον, Σέσιλ Μπ. Ντε Μίλ, Εριχ φον Στροχάιμ.

«Δεν είμαι εγώ που μεγάλωσα! Είναι οι ταινίες που μίκρυναν!» Τα λόγια της Γκλόρια Σουάνσον έγραψαν Ιστορία. Το φιλμ που θεωρείται ένα από τα πιο ωμά αλλά και πιο ποιητικά σε ότι αφορά την αποτύπωση της αδηφάγου λειτουργίας του συστήματος Χόλιγουντ περιστρέφεται γύρω από την σχέση της Νόρμα, μιας ξεπεσμένης σταρ του βωβού κινηματογράφου (Γκλόρια Σουάνσον) και έναν ασήμαντο σεναριογράφο (Γουίλιαμ Χόλντεν), ο οποίος έχει βρει καταφύγιο στην έπαυλή της και ενδεχομένως μπορεί να σώσει την καριέρα της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η σπουδαία αυτή ταινία λέει μεγάλες αλήθειες όχι μόνον για το κινηματογραφικό σύστημα αλλά για την ζωή εν γένει. Υπήρξε προσωπική υπόθεση για την Σουάνσον αφού ο ρόλος της Γκλόρια δεν απείχε και τόσο από την δική της περίπτωση και προτάθηκε για 11 Οσκαρ κερδίζοντας τρια: σεναρίου (Μπ. Γουάιλντερ, Ντ. Μ. Μάρσμαν Τζούνιορ, Τσαρλς Μπράκετ), σκηνογραφίας ασπρόμαυρης ταινίας και μουσικής (Φραντς Γουάξμαν).

ΟΑΣΙΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)


Το κυνήγι του κλέφτη
(To catch a thief)
Κομεντί μυστηρίου αμερικανικής παραγωγής 1955 σε σκηνοθεσία Αλφρεντ Χίτσκοκ, με τους Κάρι Γκραντ, Γκρέις Κέλι.

Πρώην διαρρήκτης (Κάρι Γκραντ) θα βρεθεί και πάλι στην κορυφή της λίστας των υπόπτων μιας σειράς ληστειών στη Ριβιέρα του 1955. Δεν θα καταχωρίσουμε και αυτή την ταινία στις μεγάλες δημιουργίες του Αλφρεντ Χίτσκοκ, αλλά υποκλινόμαστε στο κοσμικό χιούμορ του και φυσικά στην εκθαμβωτική ομορφιά της Γκρέις Κέλι.

ΘΗΣΕΙΟ (ΣΑΒΒΑΤΟ ,ΚΥΡΙΑΚΗ)
ΠΑΛΛΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)

Το γεράκι της Μάλτας
(The Maltese falcon)
Αστυνομική περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 1941 σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον, με τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Μαίρη Αστορ, Πίτερ Λόρε, Σίντνεϊ Γκρίνστριτ.

Στην έρευνά του για την ανακάλυψη των δολοφόνων του συναδέλφου του, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Σαμ Σπέιντ καταλήγει στα ίχνη κακοποιών που αναζητούν ένα άγαλμα φτιαγμένο από σμάλτο, γεμάτο πολύτιμους λίθους. Από εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται το στόρι ενός από τα πιο ατμοσφαιρικά φιλμ νουάρ όλων των εποχών. Στο πρόσωπο του Τζον Χιούστον το pulp μυθιστόρημα του Ντάσιελ Χάμετ βρίσκει πραγματικά τον σκηνοθέτη που του χρειαζόταν (ας μην ξεχνάμε ότι το «Γεράκι» που γύρισε ο Χιούστον το 1940 είναι ριμέικ της ταινίας του Ρόι Ντελ Ρουθ, παραγωγής 1931). Υμνήθηκε από την κριτική, προτάθηκε για τα Οσκαρ ταινίας, σεναρίου (Χιούστον) και β’ ανδρικού ρόλου (Σίντνεϊ Γκρίνστριτ) και έφτιαξε την τέλεια κινηματογραφική εικόνα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (Σπέιντ): τσιγάρο, καμπαρντίνα, μαγκιά, ανδρεία και ήθος.

ΕΚΡΑΝ (ΔΕΥΤΕΡΑ)


Λόλα
(Lola)
Κοινωνική ταινία γαλλικής παραγωγής 1961 σε σκηνοθεσία Ζακ Ντεμί με την Ανούκ Εμέ.
Η ιστορία μιας χορεύτριας του καμπαρέ από την Αλγερία (Ανούκ Εμέ) που περιμένει εδώ και 10 χρόνια την επιστροφή του πρώην εραστή της με τον οποίο έχει ένα παιδί εν αγνοία του και οι συμπτώσεις που την απαρτίζουν αποτελούν σύννεφα μελαγχολίας αλλά και αχτίδες γέλιου σε μια ταινία που προσωπικά χάρηκα πολύ που την ξαναβλέπω στις αίθουσες.
ΛΙΛΑ (ΔΕΥΤΕΡΑ)


Εάν… Επαναστατημένη γενιά
(If…)
Αλληγορία βρετανικής παραγωγής 1969 σε σκηνοθεσία Λίντσεϊ Αντερσον με τον Μάλκομ Μακ Ντάουελ.
Σε ένα σχολείο της Μεγάλης Βρετανίας (ο χρόνος δεν καθορίζεται επακριβώς) το ένστικτο της ατομικής ελευθερίας των μαθητών εξεγείρεται βίαια κατά του στυγερού συστήματος, της αφόρητης ιεραρχίας και της αυστηρής πειθαρχίας
ΒΟΞ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)

Οι ομπρέλες του Χερβούργου
(Les parapluies de Cherbourg)
Αισθηματικό μιούζικαλ γαλλικής παραγωγής 1964 σε σκηνοθεσία Ζακ Ντεμί, με τους Κατρίν Ντενέβ, Νίνο Καστελνουόβο, Μαρκ Μισέλ.
H πιο γνωστή ταινία του Ζακ Ντεμί (1931- 1993) και μια από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της Κατρίν Ντενέβ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το απόλυτο μιούζικαλ της …καθημερινότητας. Ενώ υπάρχουν μεν τα στοιχεία της ποίησης και της ελαφράδας ,το σύμπαν της ταινίας είναι πέρα για πέρα γήινο, θίγοντας θέματα κοινωνικά όπως η πάλη των τάξεων ή πολιτικά όπως ο πόλεμος της Αλγερίας. Στο επίκεντρο η αέρινη Ντενέβ, σχεδόν κοριτσάκι όταν έπαιξε στις «Ομπρέλες» που αγαπά τον φτωχό (Νίνο Καστελνουόβο) αλλά παντρεύεται τον πλούσιο (Μαρκ Μισέλ). Η μουσική και τα τραγούδια του Μισέλ Λεγκράν θα τους κάνουν όμορφη παρέα και σ’εμάς το ίδιο.
ΛΙΛΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ)
ΚΟΡΑΛΙ (ΚΥΡΙΑΚΗ)
ΦΛΩΡΙΔΑ ΖΟΥΜΠΕΡΙ (ΔΕΥΤΕΡΑ)

Η γυναίκα και η λεοπάρδαλη
(Bringing up baby)
Κωμωδία, αμερικανικής παραγωγής 1938, σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς, με τους Κάθριν Χέπμπορν, Κάρι Γκραντ.

Η λεοπάρδαλη της κοπέλας με την οποία προσπαθεί να φλερτάρει ένας παλαιοντολόγος πονοκεφαλιάζει τους πάντες και δημιουργεί ακραία αστείες καταστάσεις στην κλασική αυτή κωμωδία του Χάουαρντ Χοκς, στην οποία πρωταγωνιστούν σε μεγάλα κέφια ο Κάρι Γκραντ και η Κάθριν Χέπμπορν. Το φιλμ, το οποίο συμπεριλαμβάνεται σε λίστες με τις πιο αστείες αμερικανικές κωμωδίες όλων των εποχών, είναι επίσης γνωστό στην Ελλάδα ως «Ξύπνα μωρό μου».

ΖΕΦΥΡΟΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)

Καζαμπλάνκα
(Casablanca)
Αισθηματικό δράμα κατασκοπείας αμερικανικής παραγωγής 1942, σε σκηνοθεσία Μάικλ Κέρτιζ, με τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Ινγκριντ Μπέργκμαν, Πίτερ Λόρε, Κλοντ Ρέινς.

«Play it, Sam. Play «As time goes by»». Εξήντα οκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Ιλσε (Ινγκριντ Μπέργκμαν) σε μια από τις πιο όμορφες σκηνές της «Καζαμπλάνκα» είπε στον πιανίστα Σαμ (Ντούλεϊ Γουίλσον) την παραπάνω φράση, ζητώντας του να παίξει στο πιάνο το κομμάτι «As time goes by» (φράση που ο περισσότερος κόσμος μπερδεύει ως «Play it again, Sam»). Ηταν το κομμάτι που κάποτε είχε ενώσει την Ιλσε με τον αγαπημένο της Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ) αλλά και το κομμάτι που θα τους χώριζε μέσα στο μπαρ του Ρικ, όπου η Ιλσε βρέθηκε τυχαία. Ενας φλογερός όσο και καταραμένος έρωτας με φόντο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οχι μόνο δεν έχει ξεπερασθεί, αλλά παραμένει ολόφρεσκος.

ΕΚΡΑΝ (ΚΥΡΙΑΚΗ)

Μοντέρνα τέρατα
(Ι nuovi mostri)
Σπονδυλωτή κωμωδία ιταλικής παραγωγής 1977 σε σκηνοθεσία Μάριο Μονιτσέλι, Ντίνο Ρίζι και Ετορε Σκόλα, με τους Ούγκο Τονιάτσι, Αλμπέρτο Σόρντι, Βιτόριο Γκάσμαν, Ορνέλα Μούτι.

Μια συρραφή από επεισόδια καθημερινής τρέλας στην Ιταλία του 1977 (το φιλμ είναι μια άτυπη «συνέχεια» των «Τεράτων» παραγωγής 1963 του Ρίζι). Ομορφο να βλέπεις μια παρέλαση από ηθοποιούς – σύμβολα της εποχής (Ούγκο Τονιάτσι, Αλμπέρτο Σόρντι, Βιτόριο Γκάσμαν, Ορνέλα Μούτι) να κάνουν το κέφι τους σε μια εποχή που οι ταινίες «επεισοδίων» είχαν ακόμη πέραση στην Ιταλία («Κυρίες και κύριοι καληνύχτα»). Από την άλλη πλευρά το συγκεκριμένο χιούμορ και το συγκεκριμένο σινεμά πλην εξαιρέσεων έμειναν στην εποχή που γυρίστηκαν. Τα «Μοντέρνα τέρατα» όμως (που διεκδίκησαν το ξενόγλωσσο Οσκαρ) δεν ανήκουν στις εξαιρέσεις. Σε μικρό ρόλο εμφανίζεται και ο «δικός» μας Γιώργος Βογιατζής.

ΨΥΧΙΚΟ (ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ)

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.