Οπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα στην Ευρώπη, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της ευρωζώνης και των αγορών, η Ελλάδα δεν θα αποφύγει το πικρό ποτήρι της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της οικονομικής αναδιάρθρωσης.
Ακόμη κι αν διαγραφούν τα ελληνικά χρέη και αποδοθούμε πάλλευκοι στις διεθνείς χρηματαγορές, η σημερινή δομή της κρατικοδίαιτης, παρασιτικής και αντιπαραγωγικής οικονομίας δεν στέκει.
Το ελληνικό μοντέλο των ελλειμμάτων, της υπερχρέωσης, των ενισχύσεων, των επιδοτήσεων, της φοροδιαφυγής και της κλεπτοκρατικής παραοικονομίας έχει τελευτήσει τον βίο του και σύντομα θα παραδώσει το πνεύμα του.
Και τότε τίποτε δεν θα είναι όπως πριν…
Η ελληνική οικονομία για να μπορέσει να δημιουργήσει περιβάλλον σταθερότητας και ανάπτυξης οφείλει να επανοικοδομηθεί, να ανασυγκροτηθεί δηλαδή στη βάση νέων αρχών και κανόνων.
Να ανακαλύψει, με άλλα λόγια, ένα καινούργιο ενάρετο κύκλο, όπου υποχρεώσεις και δικαιώματα θα ορίζονται με σαφήνεια και θα αναγνωρίζονται απ’ όλους.
Από το κράτος, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους επιχειρηματίες, τους κεφαλαιούχους, τα ΜΜΕ, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους, από τους πολίτες εντέλει που ζουν, εργάζονται, ασκούν επιχειρηματική ή όποια άλλη δραστηριότητα στη χώρα.
Η χώρα λοιπόν θα αλλάξει και ήδη έχει εισέλθει σε διαδικασία μεγάλης μεταβολής, η οποία θα επιδράσει σε όλα τα πεδία της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Γι’ αυτό όλοι οφείλουν να προετοιμάζονται για την επερχόμενη μεγάλη μεταβολή.
Τους επόμενους μήνες τα γεγονότα θα είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, κατακλυσμιαία.
Το κράτος θα συρρικνωθεί, δραστηριότητές του θα περάσουν στον ιδιωτικό τομέα και όσες μείνουν θα είναι αναγκασμένες να λειτουργούν λιτά και αποδοτικά, με ολοένα και μικρότερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων.
Οι πολίτες οφείλουν να αποδεχθούν το τέλος του κράτους – πατερούλη και προστάτη των πάντων και να συμφιλιωθούν με την ιδέα της ανάπτυξης οργανωμένων δραστηριοτήτων και πρωτοβουλιών, ατομικών ή συλλογικών, οι οποίες θα στηρίζονται σε προσπάθεια πραγματική και θα ενσωματώνουν πρωτότυπες ιδέες και γνώση.
Οι Τράπεζες επίσης θα υποχρεωθούν να εξυγιάνουν τους ισολογισμούς τους, οι επιχειρήσεις δεν θα έχουν ευκαιρίες άνετης ή προνομιακής χρηματοδότησης, η διάσωσή τους θα εξαρτηθεί από τη δυναμική εξυγίανσης που θα διαμορφώσουν, από τις δυνατότητες εξωστρέφειας και από τις κεφαλαιακές ενισχύσεις που θα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν οι μέτοχοί τους.
Νομοτελειακά λοιπόν, είμαστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης μεταβολής. Οσοι άλλα υποστηρίζουν ή υπόσχονται τεχνικές λύσεις ικανές να μας βγάλουν από την κρίση στην καλύτερη περίπτωση ψεύδονται. Και στη χειρότερη κρύβουν ιδιοτελείς σκοπούς.
Για την εξουσία τους νοιάζονται και ούτε που νοιάζονται αν γυρίσει η χώρα στη δεκαετία του ’50…
akarakousis@dolnet.gr
