Την έκθεση – φωτιά της αμερικανικής εταιρείας Debevoise and Ρlimpton για το σκάνδαλο των υποβρυχίων και τις μίζες που κατευθύνθηκαν στη χώρα μας αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα». Σύμφωνα με την 150σέλιδη έκθεση το σύνολο της μίζας που δόθηκε μέσω δύο υπεράκτιων εταιρειών (της ΜΙΕ του Μιχ. Ματαντού και της Dolmarton του Αλ. Αβατάγγελου ) φθάνει τα 100 εκατ. ευρώ από το 1998 ως το 2002, ενώ άλλα 6 εκατ. ευρώ δόθηκαν το 2006 «για άγνωστους λόγους», όπως σημειώνει η έκθεση! Στο κείμενο, το οποίο δεν έχει φθάσει ακόμη στην ελληνική Δικαιοσύνη, υποστηρίζεται ότι ο πρώην γενικός γραμματέας Εξοπλισμών Ι. Σμπώκος , ο οποίος αποκαλείται από τους Γερμανούς «ο μικρός μας φίλος», έδωσε μέσω του Ι.Μπέλτσιου στην εταιρεία που έπαιρνε μέρος στον διαγωνισμό για τα υποβρύχια,τη γερμανική Ferrostaal, οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να ετοιμαστούν οι συμβάσεις, ώστε να προχωρήσουν γρήγορα. Αυτό φέρεται να αναφέρεται σε ένα σημείωμα του πρώην στελέχους Ντ. Χάουν, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής των Ναυπηγείων στη χώρα μας, και συγκεκριμένα αντιπρόεδρος…
Σοκάρουν οι αναφορές στον πρώην επικεφαλής των Ελληνικών Ναυπηγείων Σωτ. Εμμανουήλ, ο οποίος φέρεται να αποκαλείται «Ο Χοντρός» και εμφανίζεται να έχει εισπράξει μετά τον Οκτώβριο του 2001 το υπέρογκο ποσό των 24 εκατ. ευρώ, μέσω της εταιρείας Ιnveco η οποία αποδίδεται σε αυτόν.
Για τον Ακη Τσοχατζόπουλο οι συντάκτες της έκθεσης επιμένουν ότι ήταν πιεστικός για την πρόσληψη του επιχειρηματία Ι. Μπέλτσιου από τη Ferrostaal. Το στέλεχος των Γερμανών Χάουν φέρεται να έχει καταθέσει στην αμερικανική εταιρεία ότι «ξεκάθαρα ο κ. Τσοχατζόπουλος συνέστησε ότι η Ferrostaal έπρεπε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες του Μπέλτσιου, αν ενδιαφερόταν να κερδίσει τη σύμβαση των υποβρυχίων». Στην εισαγωγή της έκθεσης αναφέρεται ότι στο Διοικητικό Συμβούλιο της γερμανικής εταιρείας που ελέγχθηκε (Ferrostaal) προσπαθούσαν να αποφύγουν τις ευρείες συζητήσεις για παραβιάσεις ζητημάτων διαφάνειας. Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία πάντως, που συνεργάστηκε και με γραφείο γερμανών δικηγόρων, το ΔΣ της εταιρείας δεν έκανε τίποτε για να αποφευχθούν οι παράνομες πληρωμές, όπως στην περίπτωση της Dolmarton του επιχειρηματία Αλ. Αβατάγγελου, όπου αντί να ψάξουν τι είχε συμβεί πλήρωσαν για να κλείσει η υπόθεση…
Για τη σύνταξη της έκθεσης οι εκπρόσωποι της αμερικανικής εταιρείας πήραν συνεντεύξεις από οκτώ νυν και πρώην στελέχη της γερμανικής εταιρείας και ένα μέλος του ΔΣ. Από την Ελλάδα συνεντεύξεις ελήφθησαν από τον επιχειρηματία Ι. Μπέλτσιο και τον Αντ.Χάγια, και στο εξωτερικό από τους δικηγόρους Σ. Σουλτς και Ντ. Γουέι, ο οποίος εκπροσωπούσε πρόσωπα που είχαν απαιτήσεις από τη Ferrostaal. Είχαν επίσης επαφή και με τον Μιχ. Ματαντό, αλλά και με άλλα πρόσωπα που δεν κατάφεραν να τους πάρουν συνέντευξη. «Ολα ξεκίνησαν» , όπως αναφέρουν, «από αδιαφανείς πληρωμές της γερμανικής εταιρείας σε τρίτους μέσω της εταιρείας ΜΙΕ, στον λεγόμενο “Κύκλο Προσευχής”.Ηταν μια μυστηριώδης ομάδα από συμβούλους και λομπίστες που είχαν μεγάλες επαφές… Υπήρχαν διαφορετικές αιτιολογίες για τις πληρωμές. Σύμφωνα με την Εισαγγελία του Μονάχου, 55 εκατ. ευρώ έφυγαν μέσω ΜΙΕ σε πληρωμές στη χώρα μας…». Καταγράφεται πώς η γερμανική εταιρεία συνήψε συμβόλαιο με τον Γερμανό Von Ρuckler, ο οποίος ήλθε σε επαφή με τον Αgo Demirdjan, που έφερε τον Μιχ. Φιλιππίδη για να βοηθήσει, αφού είχε κάνει δουλειές στην Ελλάδα. Ο τελευταίος έφερε σε επαφή την ομάδα με τον Αλ. Αβατάγγελο. Μετά το 1998, λόγω της νέας νομοθεσίας, η γερμανική εταιρεία συνήψε προσωπικές συμφωνίες με την «Ομάδα Α», μέσω συμβολαίων με τη ΜΙΕ. Οι πληρωμές γίνονταν μέσω της τράπεζας UΒS στη Ζυρίχη. Αφού γίνεται λόγος για τα ποσοστά που δίνονταν από τη γερμανική εταιρεία στη ΜΙΕ, αναφέρεται ότι το 2003 αποφασίστηκε ότι το ποσοστό ήταν 5% για όλα…
Συνολικά από τη Ferrostaal, μόνο στην τριετία 200-2003 δόθηκαν στη ΜΙΕ 83,7 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 55,1 εκατ. ευρώ προωθήθηκαν σε τρίτους (σελ. 33 της έκθεσης). Από την άλλη πλευρά, το 2004 ο επιχειρηματίας Αβατάγγελος άρχισε να έχει απαιτήσεις από τη γερμανική εταιρεία, οι οποίες αρχικά έφθαναν τα 52 εκατ. ευρώ, αλλά αργότερα ανήλθαν σε 66 εκατ. ευρώ. Οπως καταγράφεται στην έκθεση, τους ανέφερε ότι, αν δεν τους τα δώσει, θα προσφύγει στο Πρωτοδικείο της Εσσης και τελικά συμβιβάστηκαν στα 11 εκατ. ευρώ…
Ως βασικό στοιχείο της έρευνας χαρακτηρίζεται η λίστα με πληρωμές που αποδίδεται στον εφοπλιστή Μιχάλη Ματαντό και φέρεται να την έδωσε στον επικεφαλής των Ναυπηγείων, πιθανότατα στον Χάουν. Αυτή περιέχει πληρωμές 55 εκατ. ευρώ. Υπάρχει και ένα ποσό 2,5 εκατ. ευρώ που φέρεται να έχει δοθεί μετρητά στον Ι. Μπέλτσιο, παρ΄ ότι εκείνος καταθέτοντας στους Γερμανούς επιμένει ότι εισέπραξε μόνο 314.000 ευρώ. Ο Ι. Μπέλτσιος, όπως τονίζεται, ήταν μηχανικός και είχε υπογράψει τρεις συμβάσεις με τη Ferrostaal με μηνιαίες αποδοχές 2.000 ευρώ τον μήνα. Για χρόνια, όπως καταγράφεται, είχε επαφές με τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Το πρώην αφεντικό των Ναυπηγείων επέμενε ότι ο πρώην υπουργός είχε πιέσει για την πρόσληψη Μπέλτσιου… Ο τελευταίος είχε μεγάλη επιρροή σε κυβερνητικό επίπεδο στην Ελλάδα. Αυτό φαίνεται σύμφωνα με το αμερικανικό γραφείο στο σημείωμα Χάουν που προαναφέραμε και το οποίο αναφέρει ο Ι. Σμπώκος, μετέπειτα επικεφαλής των Εξοπλισμών, έδινε οδηγίες πώς οι Γερμανοί θα συντάξουν τη σύμβαση και για τα αντισταθμιστικά για να πάρουν το έργο… Στο τέλος της έκθεσης επισημαίνεται ότι το 2004 υπεγράφη σύμβαση μεταξύ της εταιρείας ΜFΙ (εταιρεία της ΗDW) και εταιρείας συμβούλων (ΕΑG, εκπροσωπούνταν από τη Μαργαρίτα Μαθιοπούλου ) για έργα στην Αίγυπτο και στην Κροατία. Αν και τα έργα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, η ΜFΙ πλήρωσε προκαταβολικά την κυρία Μαθιοπούλου με τα ποσά των 850.000 ευρώ και των 350.000 ευρώ τον Δεκέμβριο του 2004. Παρ΄ ότι ο δικηγόρος της απαιτούσε να πληρωθούν και άλλα χρήματα, η εταιρεία σταμάτησε τη συμφωνία, διότι δεν ήταν σίγουρη ότι η σύμβαση αντίκειτο στις διατάξεις κατά της διαφθοράς. Της αποδίδεται φράση ότι «δεν μπορούσε να φθάσει στην Αίγυπτο με άδεια χέρια».
Αναφορά έκτασης πολλών σελίδων υπάρχει στην έκθεση για τον πρώην επικεφαλής των Ελληνικών Ναυπηγείων Σωτήρη Εμμανουήλ. Η εταιρεία Debevoise and Ρlimpton μάλιστα έδωσε εντολή σε γραφείο ελλήνων δικηγόρων να ερευνήσει κατά πόσον ο συγκεκριμένος έφερε την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου την εποχή που υπάρχουν οι καταβολές στην εταιρεία Ιnveco, της οποίας φέρεται το αφεντικό. Στον Εμμανουήλ αποδίδεται και μία ακόμη εταιρεία, η Μετάλκο. Σύμφωνα με το ελληνικό δικηγορικό γραφείο, ο Εμμανουήλ ήταν δημόσιος υπάλληλος ως τον Μάιο του 2002, ημέρα της ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων.Τον Οκτώβριο του 2002 η εταιρεία του Εμμανουήλ πληρώνεται από την εταιρεία ΜΙΕ το ποσό των 2,8 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τη λίστα Ματαντού το ποσό του 1 εκατ. ευρώ που πληρώθηκε στον δικηγόρο Γ. Αγουρίδη ήταν για όφελος του Εμμανουήλ. Στο ειδικό κεφάλαιο της έκθεσης για τον δικηγόρο Αγουρίδη αναφέρεται ότι δίπλα από την πληρωμή σημειώνεται η λέξη «διαμέρισμα», με αποτέλεσμα να επιβεβαιώνεται η κατάθεση Χάουν ότι η πληρωμή έγινε για την αγορά διαμερίσματος στην Αθήνα. Ο Γ. Αγουρίδης ήταν προσωπικός δικηγόρος του Εμμανουήλ, αλλά αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη στην αμερικανική εταιρεία όταν του ζητήθηκε.
Στην έκθεση επισημαίνεται ότι από τη θέση του Εμμανουήλ ως επικεφαλής των Ναυπηγείων «θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι σε σχέση με τις πληρωμές έχει διαπράξει το αδίκημα της δωροδοκίας για τον ιδιωτικό τομέα. Φαίνεται», προστίθεται στην έκθεση, «ότι οι πληρωμές της Ferrostaal στην Ιnveco ήταν ένα είδος μίζας για τον Οκτώβριο του 2001».
Οπως αναφέρεται, υπάρχει χειρόγραφο του Χάουν όπου περιγράφεται πώς ένα μέρος των κεφαλαίων (24 εκατ. ευρώ συνολικά) κατέληξαν σε εταιρείες του Εμμανουήλ, τον οποίο αποκαλούσαν με το ψευδώνυμο «Ο Χοντρός» («Der Dicke»). Σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα που δημοσιεύουμε, τα 17,2 εκατ. ευρώ κατέληξαν στην εταιρεία Μετάλκο, που αποδίδεται Εμμανουήλ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
