Είναι πλέον σαφές ότι ο κ. Σαμαράς εγκαταλείπει την «επιλεκτική συναίνεση» που προσέφερε σε ορισμένα άρθρα του Μεσοπρόθεσμου και ακολουθεί το δόγμα «Οχι σε όλα», με οδηγό τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τη Νέα Δημοκρατία να προηγείται του ΠαΣοΚ και την προσδοκία ότι σύντομα θα διαδεχθεί τον κ. Παπανδρέου!
Πρόσφατη επιβεβαίωση αυτής της αλλαγής στρατηγικής του κ. Σαμαρά είναι η απροκάλυπτη στήριξη των ιδιοκτητών ταξί, σε αντίθεση με τις προηγούμενες διακηρύξεις για υιοθέτηση της πολιτικής του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων. Φαρισαϊσμός, βέβαια, η έκκληση να «απόσχουν από κάθε ακραία κινητοποίηση», όταν η ΝΔ καλύπτει δημοσίως τον γραμματέα του Συνδικαλιστικού κ. Γ. Μανώλη για τη συμμετοχή του στη γενική συνέλευση των ιδιοκτητών ταξί.
Στην κριτική της κυβέρνησης απαντά η ΝΔ: «Σε πλήρη αντίθεση με τις πρακτικές του ΠαΣοΚ, ο Αντ. Σαμαράς και η ΝΔ επιδεικνύουν στάση ευθύνης προτάσσοντας σε κάθε περίπτωση το συλλογικό καλό». Αν πράγματι αυτή είναι η πολιτική του, ο κ. Σαμαράς έχασε- ή μάλλον απέφυγε- την ευκαιρία να την επιβεβαιώσει και να προσφέρει και τη δική του συμμετοχή και βοήθεια στο «συλλογικό καλό». Αναφέρομαι στη Σύνοδο Κορυφής, στην οποία επρόκειτο να ληφθεί απόφαση για το δημόσιο χρέος της χώρας. Με μοναδική εξαίρεση τον κ. Θαπατέρο της Ισπανίας, όλοι οι ηγέτες που μετείχαν στην κρίσιμη σύνοδο της Πέμπτης 21ης Ιουλίου ανήκουν στο Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο μετέχει και η ΝΔ. Εγνώριζε ο κ. Σαμαράς ότι υπήρχαν πολλές διαφωνίες και οι διαπραγματευτικές δυνατότητες της κυβέρνησης ήταν δύσκολες και περιορισμένες. Η παρουσία του στις Βρυξέλλες και οι επαφές του με τους ομοϊδεάτες του ηγέτες θα ενίσχυαν το «εθνικό μέτωπο».
Προφανώς «ήλπιζε» σε αποτυχία και «φρονίμως ποιών» απέφυγε να εκτεθεί… Φρόντισε μάλιστα να θέσει στον Πρωθυπουργό και κάποιες «κόκκινες γραμμές» ώστε αν τις «περνούσε» να έχει βέλη στη φαρέτρα!..
Η απόφαση όμως τον αιφνιδίασε. Δεν περίμενε ο κ. Σαμαράς ότι θα ξεπερνούσε και τις προσδοκίες της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία εντυπωσίασε με την καταπληκτική οργάνωση της μάχης που έδωσε ο κ. Παπανδρέου μέσα στο Συμβούλιο. Το ίδιο βράδυ αφθόνησαν τα θετικά σχόλια εντός και εκτός Ελλάδος. Ο κ. Σαμαράς μετείχε με «αμήχανη σιωπή», εν αναμονή ανάγνωσης των «λεπτομερειών» της απόφασης! Τελικά διατύπωσε την άποψη ότι «η βελτίωση των όρων δανεισμού συνιστά ανακούφιση» αλλά και «ομολογία αποτυχίας του μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής».
«Μίζερη» αντιμετώπιση μιας σημαντικής απόφασης που μειώνει το χρέος, διασφαλίζει τη δανειοδότηση για τα επόμενα χρόνια και θωρακίζει τις ελληνικές τράπεζες και τους καταθέτες. Πίσω όμως από αυτή τη «μίζερη» κριτική της απόφασης των Βρυξελλών κρύβεται αυτό που αποκαλύφθηκε στον Τύπο: «Στο επιτελείο του κ. Σαμαρά είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου να εκμεταλλευθεί πολιτικά και επικοινωνιακά το νέο πακέτο στήριξης της χώρας», προφανώς για «το συλλογικό καλό»!
Ας πάμε στην Ισπανία, όπου οι δημοσκοπήσεις φέρουν ως διάδοχο του σοσιαλιστή Θαπατέρο τον αρχηγό της Κεντροδεξιάς Μαριάνο Ραχόι. Τι υπόσχεται στους ψηφοφόρους; «Σχέδιο σοκ»! Αναμένει, δηλώνει, απεργίες και διαδηλώσεις, αλλά δεν θα αφήσει να εκτροχιαστεί το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που προβλέπει μείωση μισθών, ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας για ευκολότερες προσλήψεις και απολύσεις και αυστηρό έλεγχο των δαπανών των αυτόνομων περιφερειών. Στόχος «να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών, να προσελκυστούν επενδυτές και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας».
Ο Ραχόι διεκδικεί την πρωθυπουργία και δηλώνει χωρίς δισταγμό: «Τα μέτρα θα είναι σκληρά και θα έχουμε πρόβλημα με πολλούς ανθρώπους, ο κόσμος όμως θα πρέπει να καταλάβει ότι ζούμε πέραν των δυνατοτήτων μας. Οι Ισπανοί θα καταλάβουν». Αυτά για σύγκριση με «τα καθ΄ ημάς»…
gromaios@otenet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
