Οσο περνά ο καιρός η παγκόσμια ανισορροπία αυτοαποκαλύπτεται και φανερώνεται η βάση της, που δεν είναι άλλη από τις ΗΠΑ.
Η κρίση λοιπόν επιστρέφει στη μήτρα της , εκεί απ’ όπου ξεκίνησε το 2007 με το σκάσιμο της φούσκας των στεγαστικών δανείων και την παρεπόμενη του χρηματοπιστωτικού τομέα, ο οποίος διασώθηκε χάρις στα πλουσιοπάροχα πακέτα, πρώτα του Μπους και μετέπειτα του Ομπάμα.
Η διάσωση του πληγωμένου, από το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας, χρηματοπιστωτικού τομέα μετέφερε βάρη τρισ. δολ. στα δημόσια οικονομικά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, τα οποία δεν ελέγχθηκαν και αγνοήθηκαν από τις αγορές, επειδή πίστευαν στους αυτόματους σταθεροποιητές της αμερικανικής διοίκησης.
Κάπως έτσι η κρίση μετανάστευσε στην Ευρώπη, χτυπώντας πρώτα τον ασθενέστερο κρίκο της την Ελλάδα.
Εδώ ζήσαμε όλα τα επεισόδια της κρίσης, όλες τις εκδοχές της, βιώσαμε την πίεση του χρηματοπιστωτικού τομέα, σε επόμενο στάδιο γίναμε πειραματική ζώνη εφαρμογής των πιο ακραίων σεναρίων υπερταχείας δημοσιονομικής προσαρμογής και τελευταίως περάσαμε το δράμα της επαπειλούμενης στάσης πληρωμών.
Χρειάσθηκε να φθάσει η Ευρώπη στα όριά της , να κινδυνεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για να ρυθμισθεί σε κάπως λογική και πιο μακροπρόθεσμη βάση το ελληνικό χρέος.
Ποίος θα περίμενε άραγε ότι το επόμενο δράμα θα παιζόταν στην Ουάσιγκτον; Κι όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής , με ομοσπονδιακό χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ -χωρίς να υπολογίζεται εκείνο των Πολιτειών, που στις νοτιοδυτικές της Καλιφόρνιας, της Φλόριντα, της Αριζόνα,της Νεβάδα και άλλων τείνει να λάβει ελληνικές διαστάσεις- αντιμετωπίζουν ευθεία πλέον την απειλή υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητάς τους από τους οίκους αξιολόγησης.
Οι Αμερικανοί καλούνται τώρα να συμφωνήσουν σε δημοσιονομικά μέτρα 4 τρισ. δολαρίων σε βάθος 10 χρόνων, για να αποφύγουν την κρίση χρέους. Κι αυτή την ώρα δίνεται πρωτοφανής πολιτική μάχη με τους συντηρητικούς ρεπουμπλικάνους να απαιτούν από τον Ομπάμα όλη την προσαρμογή από το σκέλος των δαπανών, χωρίς δηλαδή επιβολή φόρων.
Την Πέμπτη θα ξέρουμε αν θα επέλθει συμβιβασμός μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών. Αν δεν επέλθει, αν δεν βρεθεί λύση και η Αμερική βρεθεί αντιμέτωπη με μια επώδυνη στάση πληρωμών, ο κόσμος θα υποστεί ένα σοκ, τα επιτόκια θα ανέλθουν , η πίστη στο δολάριο θα κλονισθεί , η αβεβαιότητα θα γίνει παγκόσμια, η έναρξη μιας διαδικασίας μεγάλης αλλαγής θα ξεκινήσει.
Αλλά κι αν ακόμη επέλθει συμβιβασμός, το πρόβλημα της ανισορροπίας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος θα έχει αποκαλυφθεί και η μάχη για μια καινούργια ρύθμιση θα ξεκινήσει την επομένη του συμβιβασμού.
Η αντιπαράθεση πλέον είναι ανοιχτή, θα αναγεννήσει την υποβόσκουσα σύγκρουση μεταξύ νεοφιλελεύθερων και κεΪνσιανών και αναγκαστικά θα φέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για μια νέα παγκόσμια ρύθμιση, για μια νέα οικονομική αρχιτεκτονική, εντέλει για ένα νέο κόσμο.
