Ενας νέος τελειώνει το Λύκειο, αλλά δεν δείχνει καμία διάθεση να πάει Πανεπιστήμιο.
Ο πατέρας του, όμως, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι το γεγονός και προσπαθεί να τον συνετίσει απειλώντας τον: «Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι’ αυτό θα δουλέψεις, κατάλαβες;»
Ο γιος απτόητος και έτσι ο πατέρας κινεί τα νήματα για να του βρει δουλειά. «Θυμάσαι τον γιο μου;» λέει σε κάποιον από τους υπουργούς της κυβέρνησης, «τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Μήπως να τον βάλουμε κάπου να αρχίσει να δουλεύει, μπας και δει το πανεπιστήμιο με άλλο μάτι; Να δουλέψει σκληρά, όμως, όχι να τα ξύνει. κατάλαβες;»
Μερικές μέρες αργότερα, τον πλησιάζει περιχαρής ο υπουργός και του λέει: «Βρήκαμε. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ τον μήνα, τέλεια έτσι;»
«Τι λες, ρε; τι υπερβολές είναι αυτές; Πρέπει να τον αρχίσουμε από πιο χαμηλά, εξάλλου με τέτοια τρελά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος», απαντάει ο πατέρας.
Επειτα από μερικές ημέρες μια νέα θέση εμφανίζεται στο προσκήνιο:
– Φίλε, του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος του Υπουργού και 10.000 ευρώ τον μήνα.
– Οοοοοχι, ρε παιδάκι μου. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;
– Μήπως τότε να τον βάλουμε διευθυντή του Τμήματος Προμηθειών στο υπουργείο, ο μισθός δεν ξεπερνάει τα έξι χιλιάρικα.
– Δεν με καταλαβαίνεις… κάτι με 700 – 800 ευρώ τον μήνα θέλω.
– Αυτό είναι αδύνατον!
– Γιατί;
– Διότι αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και απαιτούν βιογραφικό κάποιου επιπέδου, άριστη γνώση ξένων γλωσσών, πανεπιστημιακό δίπλωμα, master στο εξωτερικό, προϋπηρεσία… Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά!
