Έντονη κινητικότητα και διεργασίες εκδηλώνονται στο χώρο της Αριστεράς, με επίκεντρο τα ζητήματα της κρίσης, τις κοινωνικές αντιδράσεις κατά των κυβερνητικών μέτρων, το κίνημα «της πλατείας», που θέτουν επί τάπητος προτάσεις για μια εναλλακτική διέξοδο. Παράλληλα, διερευνώνται δυνατότητες διεύρυνσης συμμαχικών σχημάτων και διαμόρφωσης όρων για συμπόρευση με άλλες οργανώσεις και ανένταχτους, με το βλέμμα, και στα κινήματα και, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, και στο ενδεχόμενο εκλογών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το περασμένο Σαββατοκύριακο, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο Πεδίον του Αρεως, το κάθε συμμαχικό σχήμα ξεχωριστά, διατύπωσαν πολιτικές θέσεις, φιλοδοξώντας να έχουν πρωταγωνιστικό πολιτικό ρόλο στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Παράλληλα, τους απασχόλησε η οργανωτική λειτουργία, εσωκομματικά, αναζητώντας «δημοκρατική συγκρότηση» και πιο ενιαία έκφραση- τον ΣΥΡΙΖΑ στην 4ης Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του, ως συμμαχίας, και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενόψει της 1ης Συνδιάσκεψης της, επιζητώντας να περάσει από το επίπεδο της «συμπαράταξης» οργανώσεων και ανένταχτων σε πολιτικό μέτωπο με ενίσχυση του στοιχείου της δημοκρατίας των μελών.
Ωστόσο, η πολιτική «βεντάλια» που άνοιξε, από το βήμα της Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, ο προέδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας ήταν πολύ μεγάλη. Ζήτησε εκλογές με απλή αναλογική και παράλληλα έκανε άνοιγμα στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους και το Άρμα Πολιτών, αλλά και όσους έχουν «διαφοροποιηθεί από το Μνημόνιο». Προανήγγειλε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί σε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και στον κόσμο, για να κλείσουν από κοινού το δρόμο του μνημονίου, να συμφωνήσουν σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα, με προοπτική «τη δυνητική ανατροπή των συσχετισμών». Έθεσε ως στόχο να μετατραπεί η νέα κοινωνική πλειοψηφία «που περπατάει και ανασαίνει στους δρόμους και τις πλατείες» σε πολιτική πλειοψηφία και δημιουργηθούν οι όροι «ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, που θα εκφράζει κοινωνικά συμφέροντα».
Ήδη, η πρώτη αντίδραση στην πρόταση διαλόγου που απηύθυνε έρχεται από την Δημοκρατική Αριστερά κ. Φ. Κουβέλη, η οποία, αν και βλέπει θετικά κάθε δυνατότητα συζήτησης στο χώρο, αφήνει αιχμές για… επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ενώ κρατά «μικρό καλάθι» ως προς τη συμπόρευση και τη συγκρότηση ενός συνασπισμού εξουσίας με κριτήριο το αντιμνημονιακό πρόταγμα.
Ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ κ. Σπ. Λυκούδης, όταν του ζητήσαμε να σχολιάσει το άνοιγμα Τσίπρα, επεσήμανε στο «Βήμα» ότι «εμείς είμαστε ανοιχτοί σε κάθε διάλογο». Ωστόσο πρόσθεσε: «Εάν μεν ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι του επιβάλλουν επικοινωνιακοί λόγοι αυτή την πρόταση έχει ενδιαφέρον για τον ίδιο. Αν το βλέπει επί της ουσίας, θέτοντας ζήτημα πιο ουσιαστικού διαλόγου, εκτιμώ ότι με βάση τις πολιτικές που εκπέμπονται από το χώρο της Αριστεράς, από τον ΣΥΝ, την ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, κοινός τόπος για πολιτικές ταυτίσεις και για κοινή συμπόρευση δεν υπάρχει». Σημείωσε ότι «το ΚΚΕ τραβά μοναχική πορεία, την οποία δεν μπορεί να ακολουθήσει κανένας λογικός αριστερός, επομένως δεν μετέχει σε ανίχνευση λύσεων. Οι υπόλοιποι δεν μπορούν να βρουν κοινό τόπο». Επομένως, κατέληξε, «η Αριστερά, εφόσον, όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να διατυπώσει πρόταση κοινής πορείας, δεν μπορεί να αθροιστεί. Κοινά σημεία στις πολιτικές απόψεις, όπως κατά του μνημονίου ή του μεσοπρόθεσμου, δεν αρκούν. Δεν συνιστούν κοινό τόπο για λύση».
Πάντως, το κείμενο της πολιτικής απόφασης της 4ης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αναφέρεται ονομαστικά, υπογραμμίζει «την ανάγκη, της ευρύτερης δυνατής συσπείρωσης των δυνάμεων της Αριστεράς, των δυνάμεων της ριζοσπαστικής οικολογίας και των δυνάμεων που απομακρύνονται οριστικά από τις επιλογές της κυβέρνησης, από την πολιτική και τα κόμματα του δικομματισμού». Μιλά επίσης στην ανάγκη συγκρότησης μιας νέας λαϊκής πλειοψηφίας, ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, με πυρήνα την Αριστερά. Το πολιτικό πλαίσιο που θέτει περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής στόχους:
-την άμεση ανατροπή και κατάργηση του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου,
– «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και αντικοινωνικούς όρους, αξιοποιώντας όλα τα όλα τα όπλα αποφασιστικής και σκληρής διαπραγμάτευσης (λογιστικό έλεγχο, αμφισβήτηση, αθέτηση πληρωμών κ.α.)».
–«Την Εθνικοποίηση-Κοινωνικοποίηση ολόκληρου του Τραπεζικού συστήματος, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, που θα αποτελέσει βασικό μοχλό, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».
Είναι αξιοσημείωτο, ότι η συνδιάσκεψη εξελίχθηκε σε χαμηλούς τόνους. Ήταν έντονη η παρουσία στελεχών του ΣΥΝ ενώ εμφανής ήταν η απουσία στελεχών από το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής που δραστηριοποιούνται κοντά στον Αλ. Αλαβάνο, ο οποίος επίσης δεν παρευρέθηκε. Ο κ. Αλαβάνος είχε προτείνει και ήδη συναντήθηκε με σχήματα της αριστεράς για τη συγκρότηση ενός μετώπου κατά της πολιτικής της Τρόικας και της κυβέρνησης, – στο οποίο θέτει τη στάση πληρωμών ψηλά στην ατζέντα. Δεν είχε απευθύνει πρόσκληση στη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Φ. Κουβέλη και στους Οικολόγους Πράσινους, ενώ δεν είχε περιλάβει στην πρόσκληση προς του ΠΑΣΟΚογενείς το ΄Αρμα Πολιτών του κ. Γ. Δημαρά, φτάνοντας ως το Νέο Αγωνιστή….Εκ μέρους της Αντικαπιταλιστικής Πολιτικής Ομάδας και του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής μίλησε στην 4η συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Γ. Σαπουνάς που υποστήριξε την ανάγκη για υπέρβαση των υφιστάμενων σχημάτων της αριστεράς σε μια ευρύτερη μετωπική συγκρότηση με πυρήνα την Ριζοσπαστική Αριστερά
Πάντως, αίσθηση προκάλεσε- αν και αναμενόμενη- η παρέμβαση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και κορυφαίου στελέχους του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ κ. Αλ. Λαφαζάνη. Επέμεινε στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να θέσει πρόταση εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση με όρους σοσιαλιστικής προοπτικής. Τόνισε ότι «η αναφορά σε συνεργασίες, που ξεκινάνε από τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέχρι δυνάμεις που αποχωρούν από το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει νόημα, χωρίς να αποσαφηνίζεται το συγκεκριμένο εναλλακτικό προγραμματικό τους περιεχόμενο». Κατά την άποψη του προέχει η συνεργασία όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, «η οποία αποτελεί και το θεμέλιο για να γίνει η όποια συζήτηση συνεργασίας με όποιες άλλες ευρύτερες δυνάμεις». Επέμεινε ότι η πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους για την, χωρίς όρους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, «δεν έχει νόημα χωρίς την υιοθέτηση της στάσης πληρωμών ως βιώσιμης και εναλλακτικής προοπτικής προοδευτικού πλαισίου, χίλιες φορές προτιμότερης από τη μνημονιακή λεηλασία». Επίσης, επεσήμανε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική διέξοδος από την κρίση χωρίς έξοδο της χώρας από το ευρώ και γενικότερη αμφισβήτηση και σύγκρουση με την Ε.Ε.».
Ως προς τα οργανωτικά, συγκροτήθηκε η νέα Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, η οποία θα λειτουργεί με την αρχή της συναίνεσης και θα ορίσει την Εκτελεστική Γραμματεία.
Επισημαίνεται επίσης, ότι οι αποφάσεις σε όλη την κλίμακα του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκεται να λαμβάνονται συναινετικά και με ομοφωνία και όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται, με αυξημένη πλειοψηφία τουλάχιστον των 2/3. «Για σημαντικά θέματα μπορεί να ζητείται, από την ΠΣΕ, η γνώμη του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ», τονίζεται επίσης.
Κι όλα αυτά, ενώ την ίδια ώρα, το περασμένο Σάββατο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έκανε συνέλευση στην Αθήνα αποφασίζοντας για τις πολιτικές θέσεις ενόψει της 1ης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του μετωπικού σχήματος και τονίζοντας ότι θέλει να παίξει πρωτοπόρο ρόλο στη συγκρότηση της Αριστεράς που «η εποχή απαιτεί, εποχή παροξυσμού της αστικής επίθεσης αλλά και ελπίδας που γεννιέται μέσα στις εξεγέρσεις».
Κι εκεί, με άλλους πολιτικούς όρους, θέτουν την ανάγκη να βρουν «δρόμους απεύθυνσης, επικοινωνίας, συζήτησης με όλο αυτό το κοινωνικό και πολιτικό δυναμικό», από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που εξεγείρεται κατά της κυβέρνησης, από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, «που δεν καλύπτονται από την εμμονή των ηγεσιών της στην κοινοβουλευτική πολιτική, την απόσταση από το κίνημα (ΚΚΕ), το φιλοΕΕπροσανατολισμό (ΣΥΡΙΖΑ)».
Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ μιλούν μια άλλη Αριστερά « που θα είναι ικανή να ηγηθεί των νικηφόρων εξέγερσεων και να ψηλαφίσει τους σύγχρονους δρόμους της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής». Έχει ενδιαφέρον ότι, την ώρα που ο κ. Τσίπρας απηύθυνε πρόταση διαλόγου , το κείμενο θέσεων του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ βάλλει έντονα κατά της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «που επιμένει σε μια γραμμή αριστερού ευρωπαϊσμού και κυβερνητισμού, αρνείται να υιοθετήσει το σύνθημα για έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ και ζητά αναδιαπραγμάτευση και όχι διαγραφή του χρέους». Παράλληλα, εγκαλεί «τις φωνές μέσα στο ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ που διαφοροποιούνται προς τα Αριστερά», εμφανώς δείχνοντας το Αριστερό Ρεύμα και τον κ. Λαφαζάνη, γιατί «δεν κάνουν το βήμα της ρήξης, και επικεντρώνονται είτε σε αυταπάτες «επανεκκίνησης» σε αναποτελεσματικές προτάσεις«συμπαράταξης όλης της Αριστεράς».
Παρά ταύτα, επισημαίνουν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι η κριτική δεν αναιρεί την «επιμονή μας στο δρόμο της ανατρεπτικής κοινής δράσης μέσα στο κίνημα».
Αγκάθι για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει το οργανωτικό ζήτημα και η αναζήτηση πιο ενιαίας συγκρότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΝΑΡ επιμένει ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ανάγκη να μετασχηματιστεί σε ένα πραγματικό πολιτικό μέτωπο, με τοπικές και κλαδικές συλλογικότητες βάσης, με πλήρη δυνατότητα να αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα (με πλατιές συναινέσεις, χωρίς βέτο), με εκλεγμένο Κεντρικό Συντονιστικό που θα εξασφαλίζει την παρουσία όλων των οργανωμένων δυνάμεων και ανένταχτων. Διαφωνεί όμως με προτάσεις άλλων για το «οργανωτικό» προτάσεις που προβλέπουν «ξεχωριστά ψηφοδέλτια» για την εκλογή των αντιπροσώπων στη Συνδιάσκεψη κ.ά.
