Εκεί που στερεύουν τα επιχειρήματα ξεκινά η αθλιότητα. Η οποία αν δεν απαντηθεί έχει πετύχει το στόχο της παραπλάνησης, της παραπληροφόρησης και της δυσφήμισης, που κατά… σύμπτωση στρέφεται πάντοτε εναντίον εκείνου με τα επιχειρήματα.
Αν τα πανεπιστήμια, δια των πρυτανικών τους αρχών, δεν είχαν ενοχλήσει τόσο με την τεκμηριωμένη αντίθεσή τους στην επιδιωκόμενη οπισθοδρομική «μεταρρύθμιση» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όσο και με τις προτάσεις τους στην κατεύθυνση ενός ακαδημαϊκού και αυτοδιοικούμενου δημόσιου πανεπιστημίου, οι πρυτάνεις θα παρέμεναν στο απυρόβλητο. Είναι σαφές συνεπώς ότι η στοχοποίησή τους δεν οφείλεται σε σύμπτωση, αλλά σε… συγχρονισμό. Οι διαφωνούντες πρέπει να εξοντωθούν δια της δοκιμασμένης μεθόδου της κατασυκοφάντησής τους. Κι άστους μετά να τρέχουν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες…
Επιδιώχθηκε λοιπόν να εμφανιστεί η διαφωνία των πρυτάνεων με το προσχέδιο νόμου του υπουργείου Παιδείας, ως κινούμενη από κίνητρα ταπεινά και ιδιοτελή. «Υπερασπίζονται την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να συνεχίσουν να σπαταλούν ανενόχλητοι τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου», γράφτηκε. Και επιστρατεύτηκαν τα «περσινά και ξινά σταφύλια» μιας κίτρινης σκευωρίας που έχει ήδη καταπέσει, καθώς έχει προ καιρού απαντηθεί με ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ.
Η σκευωρία ξεκίνησε από την επιλεκτική και πλήρους διαστρέβλωσης ανάγνωση των δαπανών της διοίκησης του ιδρύματος, όπως αυτές δημοσιοποιούνται για πρώτη φορά από τον περασμένο Οκτώβριο ηλεκτρονικά στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Οι δαπάνες αυτές προέρχονται από ειδικό λογαριασμό που δεν σχετίζεται με τα αποθεματικά της έρευνας, όπως κακώς γράφτηκε, αλλά από την παροχή υπηρεσιών του πανεπιστημίου προς τρίτους, όπως ο νόμος προβλέπει. Οι καθαρές αποδοχές και το επιμίσθιο, λόγω υπερωριακής εργασίας, των 1,700 Ευρώ σε πρυτανική σύμβουλο, διπλωματούχο μηχανικό με μάστερ, που κρατά το γραφείο του πρύτανη 12 ώρες το 24ωρο επί 7 ημέρες την εβδομάδα, παρουσιάζονται για εντυπωσιασμό με τη μορφή των μικτών αποδοχών.
Τα επιμίσθια του προσωπικού για επιπλέον απασχόληση σε ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα, καθώς και σε σχέδια στρατηγικού σχεδιασμού για την περιστολή των δαπανών και την αξιοποίηση των ιδίων πόρων, τα οποία για λόγους οικονομίας δεν ανατίθενται σε εταιρείες συμβούλων, εμφανίζονται ως… μπόνους στους ίδιους τους πρυτάνεις και στους οικείους τους για την προβολή, δήθεν, του ΑΠΘ, παρουσιαζόμενα ως χρήματα που η διοίκηση στερεί από την έρευνα. Για την υποστήριξη της οποίας σήμερα, που η δημόσια χρηματοδότηση έχει σταματήσει, δόθηκε από το υστέρημα των αποθεματικών της Επιτροπής Ερευνών του ΑΠΘ το ποσό των 1,5 εκατομμυρίων Ευρώ με τη μορφή υποτροφιών σε μεταδιδάκτορες και νέους ερευνητές, προκειμένου να τους δοθεί κίνητρο παραμονής στην ημεδαπή.
Η κατεδάφιση όμως του στοχοποιημένου πρέπει να συντελεστεί και σε άλλους, πέραν της διαχείρισης του δημόσιου χρήματος, τομείς. Ανασύρεται λοιπόν η αρθρογραφία του στοχοποιημένου από την εποχή της «ζαρντινέρας», υπόθεση στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει αποκαλύπτοντας το αληθινό πρόσωπο της τότε αστυνομικής βίας, για να παρουσιαστεί ως …υποκινητής κουκουλοφόρων – καταστροφέων των ιδρυμάτων. Και εμφανίζεται ως εαν να έχει εκλεγεί στην πρυτανεία με τη σύμπραξη αριστερών και ακραίων φοιτητών, οι περισσότεροι των οποίων όμως, όπως είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, για ιδεολογικούς λόγους δεν συμμετέχουν σε εκλογές. Αποκρύπτοντας έντεχνα το γεγονός ότι το πρυτανικό σχήμα του εξελέγη με την ψήφο του 65% των μελών ΔΕΠ και του 40% μόνο των φοιτητών, ως το υποψήφιο σχήμα που δεν είχε στήριξη από κόμματα και παρατάξεις.
Στο ερώτημα μάλιστα «τι έκανε ο ίδιος για την ασφάλεια του ιδρύματός του από την ώρα που ανέλαβε ευθύνες», η παραποίηση της αλήθειας ξεπερνά κάθε όριο. Καθώς είναι γνωστό τοις πάσι ότι σε μια χρονιά μεγάλων κοινωνικών εντάσεων και εκρήξεων, το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, ένα πανεπιστήμιο με 79.500 ενεργούς φοιτητές σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του, παρέμεινε αλώβητο από καταλήψεις και καταστροφές. Κι αυτό γιατί κάποιοι έδρασαν εγκαίρως εξασφαλίζοντας κρίσιμες συναινέσεις, αλλά και διαχωρίζοντας σαφώς την έννοια του ακαδημαΙκού ασύλου από εκείνη της ασυλίας εγκληματικών και κακουργηματικών πράξεων, όπως άλλωστε ο νόμος ορίζει.
Οσο για την εμμονή του υπουργείου της Παιδείας να διαψεύδει το ΑΠΘ για τον ακριβή αριθμό των φοιτητών του, πόσο σύμπτωση είναι ότι η τεχνητή μείωση του φοιτητικού πληθυσμού εξυπηρετεί ανάγκες δημιουργικής λογιστικής; Πόσο σύμπτωση είναι δηλαδή ότι η τεχνητή μείωση του πλήθους των φοιτητών συμβάλλει καθοριστικά στο να εμφανιστεί ως αυξημένη η κατά κεφαλήν χρηματοδότηση των ΑΕΙ και να δοθούν ψευδείς εντυπώσεις για μια χώρα που εδώ και δεκαετίες παραμένει ουραγός στη δημόσια χρηματοδότηση της εκπαίδευσης και της έρευνας;
Η επιχείρηση στοχοποίησης όσων διαφωνούν αποσκοπεί στο να προσωποποιηθεί η αντίθεση με το προσχέδιο νόμου και να αποδυναμωθούν οι εκφραστές της. Με τελικό στόχο να κρυφτεί η αλήθεια, που είναι ότι η σύνοδος των πρυτάνεων, αλλά και τα πανεπιστήμια, το ένα μετά το άλλο, με ομόφωνες αποφάσεις των συγκλήτων τους απορρίπτουν την επιδιωκόμενη «μεταρρύθμιση».
Ανάμεσα σε δεκάδες κατασκευασμένες σκανδαλοθηρικές λεπτομέρεις, δεν βρέθηκαν ούτε δυο λόγια για να ειπωθεί η αλήθεια. Το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια έχουν διαμορφώσει και εγκαίρως υποβάλει προτάσεις μεταρρύθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ενισχύουν τον δημόσιο και ακαδημαϊκό χαρακτήρα των ιδρυμάτων, είναι εκτός ημερήσιας διάταξης των εργολάβων της δυσφήμισης. Κι αυτό γιατί αν ελέγετο η αλήθεια, αν ακούγονταν δηλαδή οι προτάσεις των πανεπιστημίων, οι οποίες μεταξύ των άλλων περιλαμβάνουν τη θεσμοθέτηση, δίκην θεσμικού αντιβάρου, συμβουλίου με καθαρά ελεγκτικές και εποπτικές αρμοδιότητες που θα ενισχύσει τον έλεγχο και τη λογοδοσία των συλλογικών πανεπιστημιακών οργάνων, πως θα επαληθεύονταν το σενάριο περί ιδιοτελών πρυτάνεων που αγωνίζονται με πάθος για τη διατήρηση των προνομίων τους;
Ποιος αλήθεια είπε ότι η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα είναι μόνον οικονομική;
Ο Καθηγητής Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι Πρύτανης του ΑΠΘ
