Πριν λίγες ημέρες κατεδαφίστηκε το παραλιακό σπίτι της οικογένειας του Ανδρέα Καρκαβίτσα στα Λεχαινά της Ηλείας. Ο τοπικός σύλλογος οικιστών προέβη σε μια κατεδάφιση με συνοπτικές διαδικασίες, πρώτον επειδή το θεώρησε ένα ρυπαρό ερείπιο και δεύτερον επειδή στη θέση του πρόκειται -όπως είπαν- να κατασκευαστεί πλατεία. Τα μέλη του συλλόγου, μετά τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε η είδηση, επεσήμανα ότι απλώς απομάκρυναν τα μπάζα ούτως ώστε ν’ αναδειχθεί ο χώρος. Οι συγγενείς του συγγραφέα, που δεν ενημερώθηκαν σχετικά, χαρακτήρισαν την ενέργεια αυθαίρετη και προκλητική δηλώνοντας ότι θα κινηθούν δικαστικά.
Το 1997 το σπίτι, στο οποίο έμενε ο αδελφός του συγγραφέα Κώστας Καρκαβίτσας και είχε χτίσει ο πατέρας του Δημήτριος το 1840, χαρακτηρίστηκε αυθαίρετο. Οι συγγενείς υπέβαλαν ένσταση στην Πολεοδομία Αμαλιάδας τότε και στη συνέχεια, όταν ζήτησαν να προβούν σε επιδιορθώσεις στο σπίτι, ένα κτίσμα σημαντικό για την περιοχή, οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν τους το επέτρεψαν, όπως είπαν.
Την ίδια στιγμή στο σπίτι του άγγλου συγγραφέα Τζέιμς Τζ. Μπάλαρντ, στο προάστιο Σέπερτον του Λονδίνου, έχει μπει πωλητήριο. Εκεί έζησε και έγραψε ο δημοφιλής συγγραφέας απ’ το 1960 μέχρι το 2009 που πέθανε σε ηλικία 78 ετών νικημένος απ’ τον καρκίνο του προστάτη. Ο συγγραφέας που γεννήθηκε στη Σαγκάη, βρέθηκε κρατούμενος σε ιαπωνικό στρατόπεδο συγκέντρωσης μετά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ. Η οικογένειά του έζησε τρία χρόνια πίσω από τα κάγκελα και μετά επέστρεψε στην Αγγλία το 1943.
Ο Τζέιμς Τζ. Μπάλαρντ θεωρείται ένας απ’ τους εκφραστές του νέου κύματος της επιστημονικής φαντασίας στο αγγλικό μυθιστόρημα -μολονότι και η θεματολογία του και οι ανησυχίες του ήταν σαφέστατα ευρύτερες. Όταν ο Μπάλαρντ πήγε στο Σέπερτον εντυπωσιάστηκε απ’ την απροκάλυπτη διαστροφή του «πολιτισμού» που προσποιείται ότι είναι πολιτισμός. «Εκεί ήταν το μέρος του. Ο Μπάλαρντ πήγε όπου υπήρχε το περίεργο, το παράδοξο και έμεινε εκεί» γράφει στην εφημερίδα Guardian ο Σαμ Λιθ «ό,τι αυτός έβλεπε ως περίεργο ή παράδοξο, εμείς το βλέπουμε φυσιολογικό».
Είναι παράξενο που ένας εκ των πλέον παράξενων συγγραφέων επέδειξε τέτοια αφοσίωση σ’ ένα τόσο συνηθισμένο μέρος. Αλλά, συνεχίζει ο Λιθ, «μας δίνει και μια ιδέα για το πώς η ζωή διαμόρφωσε την τέχνη του. Το εκπληκτικό με τα «Θαύματα της ζωής» (Οξύ, 2009), μια αυτοβιογραφία του 2008 με υπότιτλο «απ’ τη Σαγκάη στο Σέπερτον», είναι πως αυτά που θεωρούσαμε εξωτικές ονειρικές εικόνες στο πρώιμο έργο του – άδεις πισίνες, εγκαταλελειμμένους διαδρόμους αεροδρομίου, την αντιπαραβολή των καλών τρόπων με την απόλυτη ψύχωση, τις περίεργες συμπτώσεις της κτηνωδίας και της ευπρέπειας – ήταν επί της ουσίας οι καρποί των παιδικών του χρόνων που σημαδεύτηκαν απ’ την εμπόλεμη κατάσταση στην Κίνα».
Ο πρωταγωνιστής του «Crash» που εξέδωσε ο συγγραφέας το 1973 («Σύγκρουση» στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Απόπειρα, 1992), όπου οι άνθρωποι διεγείρονται σεξουαλικά απ’ τα αυτοκινητικά ατυχήματα, κινείται στην ευρύτερη περιοχή του Σέπερτον. Το χειρόγραφο μάλιστα του εν λόγω μυθιστορήματος επεστράφη, πολύ πριν την κυκλοφορία του, από τον βρετανικό οίκο Jonathan Cape με τη σημείωση: «Ο συγγραφέας είναι ψυχιατρικώς ανίατος. Να μην εκδοθεί»…
Τώρα, ο Σάιμον Σέλαρς, διαχειριστής του Ballardian Website έχει προτείνει στη λέσχη των θαυμαστών του συγγραφέα να βοηθήσουν ώστε το σπίτι να μετατραπεί σε μουσείο. Πρέπει να συγκεντρωθούν 320.000 στερλίνες και το σπίτι «χρειάζεται ανακαίνιση».
Ο Τζέιμς Μπάλαρντ έχει πει ότι «ζούμε σε ένα πελώριο μυθιστόρημα. Για τον συγγραφέα είναι όλο και λιγότερο αναγκαίο να επινοήσει το μυθοπλαστικό περιεχόμενο του βιβλίου του. Η μυθοπλασία είναι εδώ. Το καθήκον του συγγραφέα είναι να επινοήσει μια πραγματικότητα».
Ο Σαμ Λιθ προτρέπει τους αναγνώστες της εφημερίδας σε δράση. «Αν δε μπορούμε να αγοράσουμε το προηγούμενο σπίτι του Τζέι Τζι Μπάλαρντ, τότε θα πρέπει να στήσουμε, τουλάχιστον, ένα άγαλμα προς τιμήν του».
