Να λοιπόν που φτάνουµε στο τέλος. Και τα µέτρα λιτότητας πήραµε και θυσίες κάναµε και την αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα αποφύγουµε. Ισως, βέβαια, αυτή η κατάληξη σε µερικά χρόνια µας βγει σε καλό. Υπό δύο όµως προϋποθέσεις:
1. Να σταµατήσει το ∆ηµόσιο να παράγει νέα ελλείµµατα.
2. Οι πόροι που κάποια στιγµή θα περισσεύουν να πιάνουν τόπο, να διατίθενται αποκλειστικά και µόνο για την ανάπτυξη της οικονοµίας και τη βελτίωση της ζωής µας.
Προς το παρόν και µέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το νέο πακέτο βοήθειας από το οποίο εξακολουθεί να έχει ανάγκη η Ελλάδα για να πληρώνει όχι τα οµόλογα αλλά µισθούς και συντάξεις, ας µας µείνει ως κεφάλαιο ότι γίναµε σοφότεροι ως επιβάτες στο ταξίδι αυτό που ξεκίνησε µε την ιστορική πια ρήση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν». Η συνέχεια είναι γνωστή αλλά χαρακτηρίστηκε από την επίσης ιστορικής σηµασίας δήλωση του τέως «τσάρου» της οικονοµίας Γ. Παπακωνσταντίνου ότι η προσπάθεια της Ελλάδας είναι «ένα εγχείρηµα τόσο δύσκολο όσο να αλλάξει ρότα ο Τιτανικός».
Και µετά στην τρίτη πράξη του θεάτρου του οικονοµικού παραλόγου που ζήσαµε εµφανίστηκε το πιστόλι… Στην αρχή στο τραπέζι, µετά στον κρόταφο µέχρι που εκπυρσοκρότησε στα χέρια των πρωταγωνιστών. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον ο υπουργός Οικονοµικών Ευ. Βενιζέλος εξήγησε, για να προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις: «Το selective default δεν είναι ένα πραγµατικό γεγονός. Είναι στην πραγµατικότητα µία αξιολόγηση. Είναι ένα επίπεδο αξιολόγησης το οποίο βεβαίως τοποθετείται κάτω από τα επίπεδα τα οποία συνήθως χρησιµοποιούνται, αλλά δεν πρέπει σε καµία περίπτωση να µετατρέπουµε µε τη στάση µας µια εκτίµηση σε αυτοεκπληρούµενη προφητεία». Με άλλα λόγια, κάλεσε νοικοκυριά και επιχειρήσεις να µείνουν ψύχραιµοι µέχρι να ολοκληρωθεί η διαπραγµάτευση για το νέο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα και µε τη στάση τους να βοηθήσουν στη διατήρηση της σταθερότητας της οικονοµίας. Κι αυτό θα συµβεί, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έδειξε µε τη στάση της τους τελευταίους µήνες.
Μόνο που όλοι πλέον αντιλαµβάνονται ότι κάποιος φταίει, ότι έχει χαθεί όχι πολύτιµος, αλλά ο κρίσιµος χρόνος που µπορούσε να αλλάξει πορεία η οικονοµία. Και το κυριότερο τους τελευταίους µήνες δεν υπήρξαν µόνο παραλείψεις, λάθη ή καθυστερήσεις στην άσκηση της οικονοµικής πολιτικής. Συνέβη ακριβώς αυτό που περιγράφει ο ορισµός της αυτοεκπληρουµένης προφητείας που είναι τίποτε άλλο από µία πρόβλεψη, η οποία όταν δηλωθεί προκαλεί αλληλουχία γεγονότων, τα οποία µε τη σειρά τους κάνουν την πρόβλεψη πραγµατικότητα. Εκπληρώνουν την προφητεία, αλλά στην ουσία η προφητεία αυτοεκπληρώθηκε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
