Με το έργο «Babel» (words) των βέλγων χορογράφων Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι και Νταμιάν Ζαλέ ανοίγει στις 14 Ιουλίου η αυλαία του εφετινού, 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, σε καλλιτεχνική διεύθυνση της Βίκυς Μαραγκοπούλου.
Βαθυστόχαστη και συνάμα ανάλαφρη, πολιτική, κωμική, πικρή, αυθεντική και ανθρώπινη, η παράσταση (που θα επαναληφθεί στις 15/7 στο Αμφιθέατρο Κάστρου) ανήκει στο είδος εκείνων των έργων που μπορούν να κάνουν τον θεατή να αισθανθεί υπερήφανος για το ότι ανήκει στο ανθρώπινο είδος: χτίζοντας και γκρεμίζοντας αόρατους πύργους μέσα στο σκηνικό του Αντονι Γκόρμλεϊ μια παλλόμενη ανθρωπότητα, σκληρή, τρυφερή, ολοζώντανη, ξαναζεί επί σκηνής μια Βαβέλ αντεστραμμένη, μια Βαβέλ των ονείρων, της συμφιλίωσης και της συμβίωσης. Μια Βαβέλ πολύχρωμη και πολυφωνική σαν το ανομοιογενές πλήθος του Πλανήτη. Σ΄αυτήν την παράξενη χώρα, την ασυνεννοησία καταργεί η «παρέμβαση» της μουσικής.
Πόσον καιρό μπορεί να κρατήσει μια υπόκλιση; αναρωτιέται η Ιβάνα Μίλερ στην παράσταση «Playing Ensemble Again and Again» («Παίζοντας μαζί, ξανά και ξανά») η οποία παίρνει τη σκυτάλη στις 15 και 16/7 (Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου). Η χορογράφος, η οποία έχει καταγωγή από την Κροατία αλλά ζει και εργάζεται στο Παρίσι και το Αμστερνταμ, πειραματίζεται με τη διόγκωση και τη συρρίκνωση μιας στιγμής, με την επανάληψη αλλά και με την όσμωση του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος σ΄ ένα αξεδιάλυτο μείγμα.
Απόγονος μιας διευρυμένης οικογένειας με προγόνους τον Μπενβενούτο Τσελίνι (τον γλύπτη της Αναγέννησης του οποίου τα αρχικά υπάρχουν στον τίτλο της παράστασης) ή τον Μανέ, και με συγγενείς κινηματογραφιστές όπως ο Ντέιβιντ Λιντς, ο γάλλος Κριστιάν Ριζό είναι πρώην μουσικός σε συγκρότημα, σχεδιαστής μόδας, φωτιστής και νυν εικαστικός καλλιτέχνης και χορογράφος: εν προκειμένω παρουσιάζει στην Καλαμάτα – στις 20/7, στο Γυμναστήριο του Πολυκλαδικού Λυκείου, την παράσταση με τίτλο «b. c, janvier 1545, fontainebleu» (b. c, Ιανουάριος 1545, Φοντενεμπλώ). Ο Ριζό αναφέρεται στο άγαλμα μιας νύμφης που κατασκεύασε ο Μπενβενούτο Τσελίνι για τον Φραγκίσκο τον Α΄όταν έφτασε στην Αυλή του στο Φοντενεμπλώ.
Μηχανισμούς εξουσίας και ελέγχου, εκδηλώσεις υποταγής και αντίστασης, αντιδράσεις βίας και αλληλεγγύης χαρτογραφεί ο ισραηλινός Χόφες Σέχτερ στην παράσταση «Political Mother» με την οποία πέφτει η αυλαία του Φεστιβάλ στις 21/7 (Αμφιθέατρο Κάστρου). Το δυναμικό σάουντρακ της παράστασης που υπογράφει ο ίδιος ο χορογράφος ερμηνεύεται από ένα ροκ συγκρότημα και μια στρατιωτική μπάντα επί σκηνής.
Οι ελληνικές συμμετοχές
Η παράσταση «Projections» / Προβολές (17/7, Αμφιθέατρο Κάστρου) που υπογράφει ο Δημήτρης Δεσύλλας και το σύνολό του, τα ΤΥΠΑΝΑ, αποσκοπεί στο να ταξιδέψει το κοινό στις ρίζες της παράδοσης μέσω του ήχου των κρουστών: της ταμπλά των αφρικανικών τζέμπε, των θιβετιανών ρινς και μιας πληθώρας οργάνων από ένα μεγάλο πολυπολιτισμικό φάσμα, γνωστών και άγνωστων στο ευρύ κοινό. Η ιδέα γι΄αυτήν την παράσταση ξεκίνησε από τη σχέση της μουσικής για κρουστά, με τον χορό. Στη συνέχεια, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ανέθεσε την χορογραφία με τίτλο Okho του Ιάνη Ξενάκη στην ομάδα χορού Sinequanon. Η έκπληξη της βραδιάς ακούει στο όνομα Β – Twins.
Η Πατρίτσια Απέργη και η ομάδα της «Αερίτες» παρουσιάζουν την παράσταση «d. oπα! dopamines of post Athenians» (18/7, Γυμναστήριο Πολυκλαδικού Λυκείου). Εν προκειμένω η 32χρονη χορογράφος ανιχνεύει τι είναι αυτό που απομένει από το παρελθόν, τι αναμειγνύεται με τη σημερινή πραγματικότητα, πώς δημιουργείται η σύνθετη ταυτότητα του Ελληνα/Ευρωπαίου και πώς διαγράφεται η καθημερινή μας ζωή.
Το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας πλαισιώνεται από παράλληλες δράσεις, σεμινάρια κι εκπαιδευτικά προγράμματα.
