Κάλεσμα για πανελλαδική κινητοποίηση «που θα γράψει ιστορία» απευθύνει ο κ. Αλ. Αλαβάνος και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. «Η στιγμή της συγκέντρωσης 1.000.000 στο Σύνταγμα φθάνει», επισημαίνει το Μέτωπο, που , όπως διακηρύσσει, συνυπογράφει τη θέση της συνέλευσης του Συντάγματος για ένα συλλαλητήριο με διαδηλωτές από όλη την Ελλάδα.
Σε κείμενο του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, υπό τον τίτλο «Δέκα σκέψεις για την πλατεία Συντάγματος», οι κινητοποιήσεις χαρακτηρίζονται λαϊκή εξέγερση. Παράλληλα, υπάρχει η εκτίμηση ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο η συγκέντρωση του Συντάγματος να εξελιχθεί σε «εξωσυστημικό δημοκρατικό υποκείμενο, να αμφισβητήσει όλες τις συντεταγμένες του συστήματος, να επιβάλλει μια μεταπολίτευση του λαού».
Η εξέλιξη αυτή, όπως τονίζει το Μέτωπο, μπορεί να αναπτυχθεί εφόσον τεθούν σαφείς πολιτικοί στόχοι με πρώτο την αποχώρηση της κυβέρνησης Παπανδρέου, και παράλληλα δίπλα στη θέση της πλατείας Συντάγματος που λέει «Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν» να προστεθεί και η θέση «Δεν φεύγουμε ούτε όταν φύγουν».
Η κυβέρνηση , σύμφωνα με τον κ. Αλαβάνο, δεν μπορεί να μείνει «ούτε ως υπηρεσιακή μέχρι τις εκλογές γιατί είναι μισητή από τον λαό, υποχείριο των δανειστών, γελοιογραφία κι έχει δώσει πειστήρια έλλειψης στοιχειώδους εντιμότητας. Δεν είναι δυνατό να προχωρήσουμε προς εκλογές πληρώνοντας τους δανειστές, εφαρμόζοντας το μνημόνιο κι εξαθλιώνοντας τις ελληνικές οικογένειες».
Έτσι, προτείνει ως κεντρικούς πολιτικούς στόχους μεταξύ άλλων τους εξής: καταγγελία και ακύρωση του μνημονίου και όλων των συμφωνιών με την τρόικα, παύση πληρωμών «προς τους τοκογλύφους, ακόμα και με συνέπεια την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη», άρνηση και έλεγχος του χρέους, άρνηση συμμετοχής στο «σύμφωνο για το ευρώ», εγγύηση των λαϊκών καταθέσεων, αυστηρή τιμωρία όλων των υπευθύνων , εθνικοποίηση Τραπεζών και οικονομικών τομέων – κλειδιών και συντακτική συνέλευση.
Ο κ. Αλαβανος θεωρεί ότι μια αυθεντική Συντακτική Συνέλευση του λαού σε αντιδιαστολή «με τις γνωστές ελεγχόμενες «αναθεωρήσεις»», μπορεί να προχωρήσει σε τομές όπως, η λαϊκή συμμετοχή με χαρακτηριστικά άμεσης δημοκρατίας και κοινωνικού ελέγχου, ( εργασιακές και λαϊκές συνελεύσεις, εθνικά και τοπικά δημοψηφίσματα), η επανασύνδεση του κοινοβουλίου με την κοινωνία (περιορισμό θητειών, ανακλητότητα, κατάργηση ασυλιών, προνομίων, και παραγραφής), η απαγόρευση της ιδιοκτησίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Tο Μέτωπο επαναφέρει την πρότασή του για άμεση συνάντηση όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς με θέμα «το μάθημα των πλατειών για την αριστερά», δέσμευση σε μια κοινή πλατφόρμα με βάση τις θέσεις της πλατείας Συντάγματος και «χωρίς να χάνει κανείς, εφόσον δεν το επιθυμεί, την οργανωτική του αυτοτέλεια, συνελευσιακή διεργασία πανελλαδικά στο κοινό εγχείρημα».
Ο κ. Αλαβάνος αποφεύγει να ασκήσει ευθεία κριτική κατά κομμάτων και πολιτικών σχηματισμών της Αριστεράς και δεν αναφέρεται ονομαστικά σε καμμιά δύναμη της Αριστεράς. Περιγράφει πάντως τα λάθη που μπορεί να έχουν αντίκτυπο στις κινητοποιήσεις, και εμμέσως περιγράφει πολιτικές στάσεις δυνάμεων της Αριστεράς απέναντι στην πλατεία.
Προειδοποιεί ότι οι σχηματισμοί της αριστεράς είναι δυνατό σήμερα να συμβάλλουν στην αποσύνθεση της «νέας αυτής κινηματικής δράσης», αν τη δουν με φόβο, γιατί είναι εκτός ελέγχου, ή με ανταγωνιστικότητα, αν επιχειρήσουν να την απαξιώσουν «όπως έκαναν ορισμένοι τον Δεκέμβρη», αν μείνουν σε μια διαδικασία «πολλαπλών και συγκρουόμενων « εισοδισμών»», αν αντί να την περιφρουρήσουν, συγκεντρώνονται με ασφάλεια αλλού ή αποχωρούν τροχάδην μπροστά στην πρώτη εκδήλωση βίας της αστυνομίας, «αν βλέπουν το Σύνταγμα με τα μάτια του συστήματος, ως κάτι ενοχλητικό» και προσδοκούν την ημερομηνία λήξης του. «Δυστυχώς, έχουμε τέτοια δείγματα», αναφέρει το κείμενο.
Το Μέτωπο εκτιμά ότι η απαξιωτική στάση των συγκεντρωμένων στο Σύνταγμα απέναντι και στις δυνάμεις της «αναγνωρίσιμης Αριστεράς» αποτυπώνει ουσιαστικά το χάσμα που υπάρχει «ανάμεσα στις ιδέες και τις αξίες της αριστεράς από τη μια, και την εκπροσώπηση και τους μηχανισμούς της αριστεράς, από την άλλη».
