Το πρωί της Πέμπτης 16 Ιουνίου 2011, ο Λουίς Σεπούλβεδα υποδέχθηκε τους εκπροσώπους του Τύπου στο φιλόξενο σπίτι του Έλληνα εκδότη του Γιώργου Μυρεσιώτη στο Νέο Ψυχικό, όπου η ησυχία ήταν τέτοια που μπορούσε κανείς να ακούει το φύσημα του αέρα. Ο ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα χιλιανός συγγραφέας, απάντησε με τρόπο αναλυτικό στις ερωτήσεις που του τέθηκαν σε μια κουβέντα που ξεπέρασε τις δυο ώρες και είχε περισσότερη πολιτική και οικονομία παρά λογοτεχνία. Ο Σεπούλβεδα είναι γνωστός για την ακτιβιστική του δράση, τις οικολογικές του ανησυχίες και είναι υπέρμαχος των ιδεών της προοδευτικής Αριστεράς.
«Η λογοτεχνία μου γεννιέται απ’ την πραγματικότητα, που είναι ενδιαφέρουσα από μόνη της, πλούσια και αντιφατική. Πάντα επιδίωξα να γράψω την ιστορία των ηττημένων, των ηττημένων του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος. Όλο μου το έργο είναι γεμάτο από τέτοιους ανθρώπους» είπε ο συγγραφέας που μίλησε ,με καθαρότητα και ήπια οργή, για πολλά ζητήματα του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας, αναδεικνύοντας τις επιπτώσεις της σημερινής παρατεταμένης κρίσης της «νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς, ενός συστήματος που δε λειτουργεί και επιπλέον έχει εκτοπίσει στην άκρη τον πιο θεμελιώδη παράγοντα των κοινωνιών μας που είναι οι πολίτες».
Δίπλα του, καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης, που έγινε μέσα σ’ ένα κλίμα οικειότητας και ηρεμίας, η μειλίχια σύντροφός του (και ποιήτρια) Κάρμεν Γιάνιες τον παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Και οι δύο υπέστησαν τις διώξεις και τα βασανιστήρια του δικτατορικού καθεστώτος του Αουγκούστο Πινοσέτ στην πατρίδα τους τη Χιλή και αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Η Κάρμεν Γιάνιες σε μια σύντομη παρέμβασή της εξήγησε την ουσία ενός στίχου της, ότι «η ποίηση δε χρησιμεύει σε τίποτα». «Ήθελα να πω ακριβώς το αντίθετο στην ουσία» τόνισε η ίδια, «η ποίηση χρησιμεύει για να ποτίσει τα μικρά άνθη στο μέλλον, χρησιμεύει γιατί είναι ένα είδος μαρτυρίας, γιατί μπορεί και επιβιώνει της ιστορίας». Και οι δύο βρέθηκαν στην Ελλάδα με αφορμή το Γ΄ Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία Εν Αθήναις), που διοργανώνει το Ινστιτούτο Θερβάντες και το περιοδικό Sol Latino. Ο Σεπούλβεδα έχει επισκεφτεί την Ελλάδα πάνω από πέντε φορές μέχρι σήμερα.
«Οι χούντες στη Λατινική Αμερική, στη Χιλή, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη, δεν κατέλυσαν μόνο τη δημοκρατία αλλά επέβαλαν και ένα συγκεκριμένο είδος οικονομίας: την «ελεύθερη αγορά». Η Χιλή, επί δικτατορίας Πινοσέτ, έχασε τη βιομηχανική της παραγωγή, οπισθοχώρησε οικονομικά, φτάσαμε στο σημείο να μην παράγουμε τίποτα και να εισάγουμε από καρφιά μέχρι ηλεκτρονικούς υπολογιστές» τόνισε ο 62χρονος Σεπούλβεδα για να αναφερθεί με εξονυχιστικές λεπτομέρειες στην πολυπλοκότητα που παρουσιάζει η πορεία εκδημοκρατισμού στις χώρες της Νότιας Αμερικής. Η «δημοσιογραφική» του πλευρά ήταν πράγματι πιο έντονη απ’ τη συγγραφική.
Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις επιθέσεις που δέχεται στον ανεπτυγμένο κόσμο το δικαίωμα στην εργασία, η δημόσια υγεία και παιδεία, το κράτος ευημερίας. Επεσήμανε τα σοβαρά προβλήματα της πολιτικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη παντοδυναμία των τραπεζών και την ανάγκη αφύπνισης του κόσμου. «Αν οι πολίτες δεν παρέμβουν δυναμικά, δε θα βγούμε ποτέ απ’ αυτήν» σημείωσε ο Σεπούλβεδα που μένει πλέον στη Χιχόν της Ισπανίας.
«Πρέπει, στο επίπεδο της αντίδρασής μας, να σκεφτόμαστε τον Μαχάτμα Γκάντι. Μια αντίσταση ειρηνική αλλά με πιο αποτελεσματικά μέσα. Φέτος στις 18 Μαρτίου οι πολίτες της Ευρώπης κλήθηκαν να κλείσουν τα φώτα για μία ώρα και ένα ποσοστό του 15% το έπραξε. Ξέρετε τι σήμαινε αυτό για το ενεργειακό λόμπι της Ευρώπης; Μια απώλεια εσόδων της τάξεως των 7 δις ευρώ! Η δύναμη των πολιτών είναι ακόμα ισχυρή αρκεί να το συνειδητοποιήσουν» κατέληξε ο συγγραφέας.
Το νέο του βιβλίο με τίτλο «Τελευταία νέα απ’ τον Νότο» (σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη φυσικά) αναμένεται να κυκλοφορήσει απ’ τις εκδόσεις Opera μέσα στο 2012 σε μορφή λευκώματος. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στην Παταγονία, με φωτογραφίες του φίλου του Ντανιέλ Μορτζίνσκι και ιστορίες ανθρώπων που μαζί φτιάχνουν ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα. «Η Παταγονία αφηγείται την ιστορία της. Η κυβέρνηση της Αργεντινής, στα μέσα της δεκαετίας του 90′, την παρέδωσε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της χώρας».
Πολύτιμη υπήρξε η βοήθεια της μεταφράστριας Τζίνας Σερέτη στην απόδοση των λεγομένων του Σεπούλβεδα στα ελληνικά.
Τα βιβλία του στα ελληνικά
