Η είδηση είναι σύντομη, αλλά η σημασία της μεγάλη: Σύμφωνα με την εφημερίδα Jerusalem Post, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου καλεί ευρωπαίους και Αμερικανούς συνομιλητές του, να στηρίξουν την Ελλάδα. Το έπραξε με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ, όπως, λίγο πριν, και με τον Αμερικανό γερουσιαστή Μαρκ Κερκ. Εικάζεται δε ότι το πράττει και σε συνομιλίες του με επιχειρηματίες τόσο εντός όσο και εκτός Ισραήλ.

Πρόκειται απλώς για έκφραση αβροφροσύνης προς τον Γ. Παπανδρέου που κάλεσε για πρώτη φορά πρωθυπουργό του Ισραήλ στην Αθήνα και που με σειρά ενεργειών, ορθότατα έδωσε νέο βάθος και προοπτική στις σχέσεις των δύο κρατών, ενώ στήριξε το Τελ Αβιβ σε μια δύσκολη γι αυτό στιγμή μετά την υπόθεση με το τουρκικό πλοιάριο; Πρόκειται για αποτέλεσμα της όξυνσης των ισραηλοτουρκικών σχέσεων; Ή μήπως για κάτι ακόμα πιο σύνθετο; Για την κατανόηση του προφανούς γεγονότος ότι, ειδικά από τη στιγμή που έχουν αρχίσει οι τριγμοί στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, η γραμμή της σχέσης Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ μεγιστοποιεί πλέον τη σημασία της; Πρόκειται για όλα αυτά μαζί και όχι μόνον: τα δύο πρώτα είναι απλώς εκφράσεις του τρίτου, όπως συμβαίνει και με τη στρατιωτική ή την τουριστική συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ που ήδη αναπτύσσονται.
Είναι γνωστό ότι στα ενεργειακά θέματα, η Κύπρος έχει προχωρήσει αποφασιστικά σε μια στρατηγικής σημασίας συνεργασία με το Ισραήλ, για την οποία, η Αγκυρα ουδόλως ευτυχής είναι. Όμως, τι να πει; Αυτή είναι μεγάλη πολιτική, δεν είναι αστεία. Τα συμφέροντα των δύο κρατών έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά και η Τουρκία πρέπει να σκεφτεί πλέον και δυο και τρεις φορές πριν να κάνει εξυπνάδες στη Λευκωσία. Και, για πρώτη φορά, αν παρατηρείτε, δεν κάνει…

Είναι πιθανό μια τέτοια συνεργασία να μπορεί να επεκταθεί και με τη συμμετοχή της Ελλάδας. Αλλά είναι σίγουρο ότι υπάρχει κάτι ακόμα σημαντικότερο, που το αντιλαμβάνεται κάποιος απλώς και μόνο όταν ρίξει μια ματιά στο χάρτη: Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ, αποτελούν μια φυσική γεωπολιτική «λεωφόρο» που οδηγεί από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη. Που είναι και για τα τρία μέρη, αν και για διαφορετικούς λόγους, ιδιαίτερα κρίσιμο να παραμένει «ανοιχτή», ειδικά τώρα που συμβαίνουν όσα συμβαίνουν τόσο με τους τριγμούς στην περιοχή, αλλά και με τις διαστάσεις που λαμβάνει και τις διαθέσεις που δείχνει η τουρκική επεκτατικότητα.

Σ αυτό τον κόσμο, κανείς δεν ζει πια μόνος. Η ισχύς, βρίσκεται εν τη ενώσει. Στην περίπτωση των τριών αυτών κρατών, το ρητό δικαιώνεται πλήρως. Εχουν και οι τρεις να προσφέρουν πάρα πολλά και ζωτικά η μία στην άλλη. Η αρχή έχει γίνει. Πρέπει να μην μείνει στα μισά αλλά να προχωρήσει με ταχύτητα και σε βάθος. Αυτή η στρατηγική σχέση μπορεί να στηρίξει αποφασιστικά την Ελλάδα, η σταθερότητα της οποίας έχει πολύ μεγάλη σημασία για το γεωγραφικά απομονωμένο ανάμεσα σε μεγάλους κινδύνους Ισραήλ. Μας χρειάζονται και τους χρειαζόμαστε εξίσου. Και όχι ευκαιριακά, στιγμιαία, αλλά σε βάθος χρόνου. Κι η κοινή αυτή ανάγκη, όσο περνά ο χρόνος, μεγαλώνει. Όπως μεγαλώνουν και τα οφέλη από την εκπλήρωσή της. Μπορούμε να κάνουμε πολλά γι αυτούς, όπως κι εκείνοι για εμάς, ειδικά σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή.

gmalouchos@tovima.gr