Μηδενική θεωρείται η πιθανότητα η Ελλάδαείτε να αποχωρήσει οικειοθελώςείτε να εξοστρακιστεί από την ευρωζώνη και να επιστρέψει στη δραχμή, όπως διαβεβαιώνουν κορυφαίοι πολιτικοί και τραπεζίτες, αλλά και στελέχη της τρόικας. Η δήλωση της κυρίας Μαρίας Δαμανάκη , με την οποία η ελληνίδα επίτροπος επεσήμανε ότι ο κίνδυνος εξόδου είναι υπαρκτός, δεν αφορούσε την αποκάλυψη κάποιου «ευρωπαϊκού σχεδίου απεμπλοκής από το ελληνικό πρόβλημα». Στόχο είχε να ασκηθεί πίεση για την επίτευξη της συναίνεσηςτόσο στο εσωτερικό της χώραςόσο και εντός της ευρωζώνης, όπου αναζητούνται νέες καινοτομίες για την υπέρβαση της κρίσης. Γι΄ αυτό και παρά τις διαψεύσειςοι πληροφορίες επιμένουν ότι η δήλωση έγινε έπειτα από συνεννόηση με τον κ. Γ. Παπανδρέου. Ο Πρωθυπουργός φέρεται να εκτιμά ότι οι Βρυξέλλες θεωρούν την έξωση της Ελλάδας απόφαση πολιτικά επιζήμια, νομικά ανέφικτη και οικονομικά καταστρεπτική για ολόκληρη την ευρωζώνη και διαμορφώνει τη διαπραγματευτική του στρατηγική σε ό,τι αφορά την τελική σύνθεση του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου έτσι ώστε να συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής της 23ης και 24ης Ιουνίου και να διεκδικήσει ως «αντάλλαγμα» την ένταξη της χώρας στον Προσωρινό Μηχανισμό, τη διασφάλιση της χρηματοδότησης για το 2012 και την επίτευξη της βέλτιστης εκδοχής «φιλικής αναδιάρθρωσης» του συνόλου του δημοσίου χρέους.
«Η Ελλάδα ούτε μπορεί να αποχωρήσει ούτε μπορούν οι εταίροι της να την εξοστρακίσουν από την ευρωζώνη, γιατί μια τέτοια απόφαση είναι ταυτόχρονανομικά ανέφικτη, πολιτικά επιζήμια και οικονομικά ασύμφορη τόσο για την Ελλάδαόσο και για τους εταίρους της» δηλώνει απερίφραστα προς «Το Βήμα της Κυριακής» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος με μακρά πείρα και άριστη γνώση των μηχανισμών και των διεργασιών των Βρυξελλών. «Η Ελλάδα μπορεί ακόμη και να χρεοκοπήσει και παρ΄ όλα αυτά να μην αποχωρήσει από την ευρωζώνη» προσθέτει, εξηγώντας ότι ακόμη και η ακραία εκδοχή τής στάσης πληρωμών δεν σηματοδοτεί απαραιτήτως την αλλαγή νομίσματος, αλλά απλώς μια νέα συμφωνία στον τρόπο διευθέτησης της αποπληρωμής των χρεών. Κατά συνέπεια, επιθετικές δηλώσεις όπως εκείνη του πρώην προέδρου της Γαλλίας κ. Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, ο οποίος ζήτησε να αφεθεί η Ελλάδα να πτωχεύσει και να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, δεν προδιαγράφουν μη αναστρέψιμες εξελίξεις, αλλά θεωρούνται επανάληψη των περυσινών γεγονότων που προηγήθηκαν της «υπέρβασης» η οποία επιτεύχθηκε με τον μηχανισμό των 110 δισ. ευρώ και την «αιρετική» σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δεν ανησυχούν ότι η αποχώρηση από την ευρωζώνη είναι υπαρκτό ενδεχόμενο. Σύμφωνα με οικονομολόγους που συμβουλεύουν την κυβέρνηση, υπάρχουν δύο τρόποι επιστροφής στη δραχμή, οι οποίοι εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να ενεργοποιηθούν.
Ο πρώτος είναι να σημειωθεί ανεξέλεγκτη εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες είτε προς το εξωτερικό είτε προς… ιδιωτικούς χώρους φύλαξης. Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως η ιστορία κρίσεων σε ξένες χώρες έχει διδάξει, οι τράπεζες εξωθούνται στην εφαρμογή αυστηρών περιορισμών στις αναλήψεις. Καθώς οι περιορισμοί δεν είναι εφικτό να αρθούν χωρίς να ενταθεί η εκροή, αποφασίζεται η «κάθοδος στη δραχμή» και η γενναία υποτίμησή της έτσι ώστε η μετατροπή νέων δραχμών σε ευρώ να είναι πρακτικώς ασύμφορη και οι καταθέσεις να παραμείνουν στη θέση τους.
Σε μια τέτοια περίπτωση ωστόσο η ΕΚΤ θα απολέσει οριστικά και αμετάκλητα ακόμα και το σύνολο των 100 δισ. ευρώ που έχει δανείσει ως σήμερα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ενώ την ίδια τύχη αναμένεται να έχουν τα 52 δισ. ευρώ (από τα 110) που έχει δανείσει μέχρι σήμερα η τρόικα το κράτος. Το χειρότερο είναι ότι οι απώλειες μπορεί άμετρα να πολλαπλασιαστούν, καθώς η κατάρρευση της εμπιστοσύνης των αγορών στη συνοχή της ευρωζώνης θα «μαυρίσει» τις προσδοκίες για το δημοσιονομικό μέλλον των υπολοίπων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, θα εκτινάξει τα spreads και θα πλήξει εκατοντάδες ευρωπαϊκές και διεθνείς τράπεζες αναγκάζοντας την ΕΚΤ να προχωρήσει σε απαγορευμένες (από το Καταστατικό της) πρωτοβουλίες, όπως η εκτύπωση χρήματος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ακόμη και αν ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός καταθετών αποφασίσουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες του ελληνικού τμήματος της ευρωζώνης, αποκλείεται να τεθεί όριο στις αναλήψεις γιατί σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η ΕΚΤ κατ΄ εντολήν του κ. Ζαν Κλοντ-Τρισέ θα αναπληρώνει πλήρως και σε καθημερινή βάση τις όποιες απώλειες, καθώς αυτή η επιλογή είναι απείρως φθηνότερη, ευκολότερη και ασφαλέστερη από οποιαδήποτε άλλη λύση.
Ο δεύτερος τρόπος επιστροφής στη δραχμή είναι μέσω μιας μεθοδευμένης από τους εταίρους έξωσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη και καθώς κάθε νομική οδός αποχώρησης έχει ρητώς αποκλειστεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η έξωση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από τη διακοπή της χρηματοδότησης από την τρόικα. Σε μια τέτοια περίπτωση το ελληνικό κράτος δεν θα κατορθώσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και θα έχει μοναδική επιλογή του τη στάση πληρωμών, τον περιορισμό των αναλήψεων και την προετοιμασία εντός ολίγων ημερών για τη μετάβαση στη δραχμή, την υποτίμησή της και τη φρενήρη εκτύπωση δραχμών υπό τις παρενέργειες των εντόνων πληθωριστικών πιέσεων. Αυτή η επιλογή ωστόσο είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει την ΕΚΤ και το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα στην ίδια ακριβώς δυσχερή θέση που περιγράφηκε παραπάνω. Το συμπέρασμα είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις η συνέχιση της οικονομικής υποστήριξης στην Αθήνα είναι επιλογή φθηνότερη, ασφαλέστερη και ευκολότερη για τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη από την απόφαση να αφεθεί η Ελλάδα να διολισθήσει στη δραχμή.
Πρόωρη εισαγωγή της Ελλάδας στον Προσωρινό Μηχανισμό (ΕFSF), κατάργηση του σημερινού «ελληνικού μηχανισμού», πρόγραμμα «φιλικής αναδιάρθρωσης» και ανανέωση του μνημονίου για δύο επιπλέον έτη, ως το 2015, χρονολογία που ταυτίζεται με τη λήξη του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου είναι οι κεντρικοί στόχοι που υποστηρίζουν στις διεθνείς επαφές τους ο κ.Γ. Παπανδρέου και οι κκ. Γ. Παπακωνσταντίνου και Δ. Δρούτσας, όπως και ένας μικρός αριθμός ελλήνων εμπειρογνωμόνων με «διαπραγματευτικό χαρτί» τους όρους του προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ.ευρώ. Με λίγα λόγια, για να συναινέσει ο κ. Παπανδρέου στη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας ζητεί «οριστική λύση» στο χρέος. Ολα τα παραπάνω συζητούνται ταυτόχρονα στις απόρρητες τηλεδιασκέψεις που λαμβάνουν χώρα σε καθημερινή βάση ανάμεσα σε στελέχη του Διεθνούς Νομισατικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Οι παραπάνω αποφάσεις, εφόσον ληφθούν, θα άρουν το «τυπικό αδιέξοδο» που έχει εμφανιστεί επειδή το ΔΝΤ, εκ του καταστατικού του, αδυνατεί να δανείσει κράτος το οποίο δεν προβλέπεται να είναι φερέγγυο ένα έτος (στη δική μας περίπτωση το 2012) πριν από τη λήξη (το 2013) του προγράμματος σταθεροποίησης. Η εμπλοκή αυτή, η οποία αποδίδεται στην τυπολατρία και στην πολιτική μυωπία του εκτελούντος χρέη διευθυντή κ.Τζον Λίπσκι, αναμένεται έτσι να αντιμετωπιστεί.
Οι τελικές αποφάσεις θα οριστικοποιηθούν στη Σύνοδο Κορυφής της 23ης και 24ης Ιουνίου. Σημειώνεται ότι, όπως υποστηρίζουν πηγές της κυβέρνησης και των αγορών, η σημερινή αβεβαιότητα οφείλεται εν πολλοίς στην αιφνίδια εξαφάνιση από την κεφαλή του ΔΝΤ του ευέλικτου, οξυδερκούς και αποφασιστικού κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, παρακινώντας ορισμένα στελέχη του οικονομικού επιτελείου να εκτιμούν στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους ότι η μοιραία μαύρη καμαριέρα του «Sofitel» στη Νέα Υόρκη είναι ο «Μαύρος κύκνος», το κατάΤαλέμπ απρόβλεπτο γεγονός που απειλεί την Ελλάδα και την ευρωζώνη, αλλά που όμως θα αντιμετωπιστεί στο τέλος…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
