Άρθρο γνώμης του Peter Ehrlich δημοσιεύεται στους Financial Times Deutschland με τίτλο «Ελλάδα, το 17ο ομοσπονδιακό κρατίδιο» και υπότιτλο «Ο μηχανισμός διάσωσης δεν ήταν αρκετός. Η Άνγκελα Μέρκελ πρέπει να ομολογήσει στους πολίτες ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όμως θα μπορούσε όμως να έχει και πλεονεκτήματα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «στα τέλη Ιουνίου η Καγκελάριος Μέρκελ θα ζήσει μία από τις πιο δυσάρεστες στιγμές της κυβερνητικής της θητείας, καθώς θα πρέπει να εξηγήσει γιατί το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα δεν αποδείχθηκε αρκετό. Επίσης, θα πρέπει να εξηγήσει γιατί θα χρειαστούν παραπάνω κεφάλαια και γιατί η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στο κόστος της εξυγίανσης δεν είναι αρκετή».
Ο Ehrlich θεωρεί δεδομένη την ανάγκη παροχής περισσότερων κεφαλαίων προς την Ελλάδα, τονίζοντας ότι το μόνο που απομένει είναι η επίσημη παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιστρέψει το 2012 στις αγορές, όπως επίσης και να ξεκαθαριστεί το αν η βοήθεια θα συνεχίσει να δίδεται σε διμερές επίπεδο ή μέσω της αγοράς ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας EFSF.
Η Μέρκελ ίσως χρειαστεί την υποστήριξη του SPD και των Πρασίνων για να λάβει την απαιτούμενη πλειοψηφία στο Γερμανικό Κοινοβούλιο για την επέκταση της βοήθειας προς την Ελλάδα. Σκωπτικά επισημαίνει ο αρθρογράφος ότι το SPD και οι Πράσινοι θα επιδείξουν έτσι μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απ’ ό,τι ο πολιτικός φίλος της Μέρκελ Αντώνης Σαμαράς.
Ο Ehrlich προβαίνει στην εκτίμηση ότι συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών δεν θα υπάρξει ούτε μετά το 2013, καθώς μέχρι τότε κράτη, κρατικά fonds και κρατικές τράπεζες θα είναι οι κυριότεροι δανειστές της Ελλάδας. Για τον ίδιο λόγο αποκλείει και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, σημειώνει ο αρθρογράφος, απομένει στα δημοσιονομικά ισχυρά κράτη της Ευρωζώνης μόνο ένα πράγμα: η «φυγή προς τα εμπρός».
«Θα ήταν πολύ καλύτερο, αν η Μέρκελ από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει απερίφραστα ότι θα στηρίξει το Ευρώ με κάθε τίμημα, πράγμα που σημαίνει εν προκειμένω ότι η ΕΕ θα αναλάβει όλα τα χρέη της Ελλάδας μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση στις διεθνείς αγορές. Αναπόφευκτη θα ήταν σε αυτό το πλαίσιο η έκδοση ενός Ευρω-ομολόγου. Μολονότι η ΕΕ θα τρεπόταν ουσιαστικά σε αναδιανεμητική ένωση, αυτή η λύση θα εξασφάλιζε την αποτροπή της ελληνικής χρεοκοπίας.
Επιπλέον, τα στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για την ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τις προαναγγελθείσες ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δις Ευρώ, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη μείωση του χρέους το 2025 σε ποσοστό κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Η αύξηση των εξαγωγών και η ταυτόχρονη μείωση των εισαγωγών, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση της διαρκούς χρηματοδότησης της Ελλάδας μέσω της ΕΕ, θα επιτρέψουν την εισροή κεφαλαίων στη χώρα.
Όσον αφορά το επιχείρημα ότι με αυτόν τον τρόπο θα δινόταν το «κακό παράδειγμα» ως προς τη δημοσιονομική διαχείριση, ο Ehrlich αντιτείνει ότι οι χώρες-δανειστές της Ελλάδας θα είχαν διαρκή πρόσβαση στις αποφάσεις της ελληνικής πολιτικής και θα μπορούσαν να επιβάλουν και κυρώσεις σε περίπτωση παραπτώματος. Όλα αυτά σαφώς συνεπάγονται κόστος για τη Γερμανία, πολύ μικρότερο όμως από το κόστος της χρεοκοπίας της χώρας. «
Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσαμε να ελέγξουμε την Ελλάδα καλύτερα από το μικρότερο και πιο υπερχρεωμένο κρατίδιο της Γερμανίας, τη Βρέμη», καταλήγει ο Ehrlich.
