«Δεσποινίς, πώς… ανάβει ο βραστήρας;»

Ο ρόλος της καμαριέρας κινείται στην κόψη της ιδιωτικότητας. Και οι υπηρεσίες τηςπροϋποθέτουν διακριτική παρουσία και υπακοήή καλύτερα αναγκαστική συναίνεση.Η Οφηλία Φαμοτιντίνα έδωσε αναπάντεχη δημοσιότητα σε ένα επάγγελμα-φαντασίωση, πηγή έμπνευσης για περισσότερα του ενός κινηματογραφικά σενάρια. Από το νεοϋορκέζικο «Sofitel» στο αθηναϊκό «Ηilton», το κάδρο αλλάζει δραματικά, αφού λείπει ο βασικός αντι-ήρωας της ιστορίας,παραμένει όμως σε αυτό η δυσκολία ενός επαγγέλματος που απαιτεί τελειότητα στην επίδοσηαλλά και αστείρευτη υπομονή με πελάτεςπου ενίοτε εξαντλούν επιθυμίες,απαιτήσεις, ιδεοληψίες στην πλάτη εκείνων που το υπηρετούν.

H κυρία Αντριάνα Τριανταφυλλάκη εργάζεται στο ίδιο πόστο, στο ίδιο ξενοδοχείο, 28 ολόκληρα χρόνια. Τα χέρια της πετάνε όταν πιάνουν σεντόνια, πετσέτες, μαξιλάρια, το χαμόγελο είναι σχεδόν καρφιτσωμένο στο πρόσωπό της. Πολλοί πελάτες είναι φανατικοί θαυμαστές της: απόδειξη, ότι ζητούν να τους παρέχει τις υπηρεσίες της στον όροφο όπου κάθε φορά διαμένουν. Η κυρία Τριανταφυλλάκη, αν δεν ήταν καμαριέρα, θα μπορούσε να είναι γκέισα. Φυσική ευγένεια στο φιζίκ, εχεμύθεια, γλυκύτητα στους τρόπους, δεν τη φαντάζεσαι να προφέρει τη λέξη «όχι». Η ίδια αποδίδει, με σεμνότητα, τα επαγγελματικά προσόντα της στην εκπαίδευση του ξενοδοχείου.

«Είναι γεγονός ότι έχω δεχθεί επίμονο φλερτ…Για να πω την αλήθεια, τη βρίσκω τραβηγμένη την όλη ιστορία με τον πρόεδρο του ΔΝΤ,δεν είναι εύκολο να συμβούν αυτά τα πράγματα. Τι κάνω εγώ όταν διαπιστώνω ερωτικό ενδιαφέρον; Χαμογελώ και αποχωρώ διακριτικά, χωρίς να αφήσω τον πελάτη να αντιληφθεί ενόχληση.



Πολλοί εφευρίσκουν συνεχώς αφορμές για να σε κρατούν στο δωμάτιο και να σου πιάνουν την κουβέντα: “Πώς ανάβει ο βραστήρας;”, “Μήπως ξέρετε πώς λειτουργούν τα φώτα;”, “Ξέρετε κανένα καλό εστιατόριο εδώ κοντά για να τσιμπήσω κάτι;”, δεκάδες απορίες. Χρειάζεται ευελιξία.Την επαφή με τον κόσμο δεν την αλλάζω πάντως, μπορώ να πω ότι την απολαμβάνω κιόλας.



Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Πελάτισσα ούρλιαζε από θυμό, με έβριζε κανονικά, όταν αρνήθηκα για λόγους ασφαλείας να της ξεκλειδώσω με την κάρτα μου το δωμάτιό της – γύρισε να πάρει κάτι, αλλά διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει το δικό της “κλειδί” και, ως όφειλα, την παρέπεμψα στη ρεσεψιόν».



Τα μάτια της έχουν δει πολλά. Δωμάτια που μπαίνεις «και θες να βγεις όπως μπήκες» γιατί όλα, μα όλα- αντικείμενα, σκεύη, συσκευές, ρούχα, λευκά είδη – είναι στο πάτωμα. Δωμάτια βρώμικα, πολύ βρώμικα, αλλά και κάποια – σπανιότερα – στην εντέλεια, «να μην κουνιέται φύλλο». Δωμάτια που φιλοξενούν ασυνήθιστα εσώρουχα και αξεσουάρ. Δεν είναι λίγες οι φορές που το ένα αίτημα ξεπροβάλλει μετά το άλλο. «Τέσσερις επισκέψεις σε ένα δωμάτιο σε διάστημα ενός τετάρτου δεν είναι αρκετές; Πρώτα οδοντόβουρτσα, μετά ξυριστικά, έπειτα ρόμπα και ύστερα παντούφλες. Κατά κανόνα, οι γυναίκες είναι πιο απαιτητικές». Και ιδιόρρυθμες. Οπως εκείνη που ισχυριζόταν ότι «κάθε απόγευμα η καμαριέρα ψαχούλευε τα πράγματά της» και ενώ η κυρία Τριανταφυλλάκη εργαζόταν αποκλειστικά πρωινά.

Την εποχή που ένας Σαουδάραβας μοίραζε πετροδόλαρα στο μπαρ του «Ηilton», στο «Galaxy», τα πουρμπουάρ δεν ήταν αμελητέα.

Κάποτε η κυρία Τριανταφυλλάκη παρέδωσε ποσό 500.000 δρχ.- εύρημα κάτω από το κρεβάτι πελάτη του ξενοδοχείου. Ο ίδιος ήθελε να της στήσει άγαλμα όταν ενημερώθηκε, τελικά περιορίστηκε σε χρηματικό δωράκι.

Πώς είναι άραγε «να βρίσκεσαι απ΄ έξω και να κοιτάζεις μέσα;». ΗΤ ζένιφερ Λόπεζ, πρωταγωνίστρια στην ταινία του σκηνοθέτη Γουέιν Γουάνγκ, από το Χονγκ Κονγκ, «Καμαριέρα» (Μaid in Μanhattan) δήλωσε στα γυρίσματα ότι «μόνον μια Πορτορικανή γεννημένη στο Μπρονξ, από εργατική οικογένεια όπως η ίδια, μπορεί να ξέρει». Εδωσε πανομοιότυπα κοινωνικά χαρακτηριστικά στην ηρωίδα Μαρίζα Βεντούρα και υποδύθηκε το σκληρά εργαζόμενο κορίτσι που… αποκτά όψη Σταχτοπούτας άμα τη γνωριμία της με τον γοητευτικό Ρέιφ Φάινς, ανερχόμενο πολιτικό,ονόματι Κρίστοφερ Μάρσαλ στην κινηματογραφική μυθοπλασία.

Η Λόπεζ λιμπίζεται κοστούμι από την γκαρνταρόμπα πελάτισσας του ξενοδοχείου – μέλους της υψηλής κοινωνίας – και με την προτροπή συναδέλφου της το φοράει για να συναντήσει λίγα λεπτά αργότερα κατά τύχη τον άνδρα της ζωής της. Η μικρή αυτή απάτη θα γίνει ο συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους,αλλά και πηγή προβλημάτων. Οι δοκιμασίες πολλαπλασιάζονται όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια,αλλά το «αίσθημα» θα θριαμβεύσει. Ετσι είναι οι έρωτες στο αμερικανικό πανί…