Πριν από επτά χρόνια έσβησε την ολυμπιακή φλόγα «φυσώντας» τη μέσα στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο, μπροστά σε εκατομμύρια ζευγάρια μάτια. Σήμερα η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου δίνει πνοή στα όνειρά της δουλεύοντας σκληρά για να τα κάνει πραγματικότητα. Το κορίτσι που μεγάλωσε στο Παιδικό Χωριό SΟS και συμμετείχε στην τελετή λήξεως των Ολυμπιακών Αγώνων έχει εξελιχθεί σε μια χαμογελαστή δεκαεπτάχρονη κοπέλα γεμάτη πρωτότυπες ιδέες, διαρκώς απασχολημένη και απόλυτα αποφασισμένη να πετύχει έναν διόλου απλό στόχο: να σπουδάσει Ιατρική στην… Αμερική. Αν το 2004 το τρυφερό της πρόσωπο με τα σοβαρά μάτια συμβόλιζε την αθωότητα όλων των παιδιών της Ελλάδας, το σημερινό της χαμόγελο, γεμάτο αποφασιστικότητα, αντιπροσωπεύει χωρίς αμφιβολία την ελληνική νεολαία: σκληρά εργαζόμενη, αισιόδοξη παρά τις δυσκολίες και έτοιμη να αναζητήσει το μέλλον της μακριά από μια πατρίδα που αρνείται να αξιοποιήσει τη νέα γενιά.
«Οταν θέλεις κάτι πολύ,όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις». Η διάσημη φράση του Αλχημιστή ηχεί τετριμμένη, ωστόσο κάποιες φορές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι πώς αλλιώς να εξηγηθεί η παράξενη σύμπτωση του περυσινού Αυγούστου; Συμμετέχοντας σε ένα άρθρο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου μίλησε στο περιοδικό «ΒΗΜagazino» για το όνειρό της να σπουδάσει Ιατρική στις ΗΠΑ. Σε μια άλλη γωνιά της Αθήνας η διευθύντρια σπουδών ενός κέντρου προετοιμασίας μαθητών για τις ειδικές εξετάσεις εισαγωγής στα αμερικανικά πανεπιστήμια (το λεγόμενο «SΑΤ reasoning test») διάβασε τη συνέντευξη και αποφάσισε να αναζητήσει τη 17χρονη και να τη βοηθήσει να πραγματοποιήσει το όνειρό της. «Από καθαρή σύμπτωση, λίγες ημέρες μετά χτύπησα την πόρτα του συγκεκριμένου κέντρου. Η καθηγήτρια δάκρυσε μόλις με είδε.Μου είπε ότι είχε διαβάσει το άρθρο και ότι ήθελε να με βοηθήσει. Μου προσέφερε μάλιστα τα δίδακτρα της προετοιμασίας ως υποτροφία!» λέει στο «Βήμα της Κυριακής» η Φωτεινή.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η 17χρονη ρίχτηκε με ζήλο στη μελέτη. «Τον τελευταίο χρόνο νιώθω ότι το μόνο που κάνω είναι να… διαβάζω. Σκεφτείτε ότι πρέπει να μελετώ ταυτόχρονα για τα μαθήματα του ελληνικού Λυκείου και για τις αμερικανικές εξετάσεις.Κυκλοφορώ διαρκώς με ένα λεξικό στο χέρι και μέσα στο 2011 θα δώσω πέντε διαφορετικές εξετάσεις στα αγγλικά!» λέει χαρακτηριστικά. Ωστόσο, παρ΄ ότι άριστη μαθήτρια, η Φωτεινή παραμένει πολυάσχολο παιδί: μπασκετμπολίστρια του Πανιωνίου, μαθήτρια σε σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού, εθελόντρια των Special Οlympics και των Γιατρών του Κόσμου είναι μόνο μερικές από τις ασχολίες της.
Η επιθυμία της να γίνει γιατρός πηγάζει, όπως εξηγεί, από την ανάγκη της να βοηθά τους ανθρώπους. Γιατί όμως στην Αμερική; Η απάντησή της μας ξαφνιάζει. Δεν επικαλείται ούτε την οικονομική κρίση ούτε τους χαμηλούς μισθούς των νέων πτυχιούχων στη χώρα μας, ούτε σε τελική ανάλυση το «αμερικανικό όνειρο» και τα οικονομικά οφέλη που υπόσχεται. «Αυτό που επιθυμώ είναι ως φοιτήτρια να έχω την ευκαιρία να γνωρίσω διαφορετικούς τομείς και να αναμειχθώ σε πολλές δραστηριότητες. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια προσφέρουν καλλιτεχνικές λέσχες, αθλητικές ομάδες και δεκάδες εξωσχολικούς ομίλους.Εξασκούν τους φοιτητές στην έρευνα και στην εργαστηριακή πρακτική,τους επιτρέπουν να επιλέξουν μαθήματα και από άλλες σχολές,ώστε να έχουν πολύπλευρη μόρφωση» σχολιάζει η Φωτεινή.
Για τη μαθήτρια της Β΄ Λυκείου οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν μια διαφορετική προσέγγιση στην εκπαίδευση. «Επιβραβεύεται όχι μόνο η απομνημόνευσηαλλά και η φαντασία, η δημιουργικότητα, η εφευρετικότητα.Οχι μόνο η εξειδικευμένη γνώση αλλά και η γενικότερη παιδεία που πηγάζει από τη λογοτεχνία,την Ιστορία,τη γνώση της διεθνούς επικαιρότητας.Αντίθετα,στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τόσο στο σχολείο όσο και στο Πανεπιστήμιο, η επιτυχία σου κρίνεται από έναν “αριθμό”:τον βαθμό που έλαβες στην εκάστοτε εξέταση» λέει χαρακτηριστικά Οσον αφορά το οικονομικό σκέλος των σπουδών στις ΗΠΑ, η Φωτεινή δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι θα βρεθεί αντιμέτωπη με υψηλότατα δίδακτρα που μπορούν να ξεπεράσουν τις… 40.000 δολάρια τον χρόνο. «Θα βάλω τα δυνατά μου για να λάβω υποτροφία,διότι γνωρίζω ότι τα αμερικανικά πανεπιστήμια πολύ συχνά προσφέρουν οικονομική ενίσχυση στους ξένους φοιτητές. Επίσης υπάρχουν φοιτητικά δάνεια ή άλλοι τρόποι να εξαγοραστεί τμήμα των διδάκτρων, όπως για παράδειγμα μέσω εργασίας στο Πανεπιστήμιο. Ξέρω ότι ο δρόμος μπροστά μου είναι δύσκολος.Προτιμώ όμως να δυσκολευτώ για κάτι που με γοητεύει, παρά να συμβιβαστώ» καταλήγει.
Στην ερώτηση αν η ζωή της άλλαξε μετά τη συμμετοχή της στην τελετή λήξεως των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004,η Φωτεινή ξεσπά σε γέλια. «Μα ήμουν μόλις δέκα ετών,δεν είχα αντιληφθεί καν τη σπουδαιότητα του θεσμού.Θυμάμαι ότι δεν είχα πει στους συμμαθητές μου ότι θα συμμετείχα.Ακόμη και η θεία μου έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν με είδε στην τηλεόραση,δεν είχε ιδέα ότι θα “φυσούσα” τη Φλόγα» λέει γελώντας.Αντίθετα,η συμμετοχή της ως εθελόντριας στους αγώνες Special Οlympics είχε αναμφισβήτητη επιρροή πάνω της.
«Τότε κατάλαβα ότι ήθελα να γίνω γιατρός.Διότι μέσα από τον εθελοντισμό γνώρισα τη χαρά τού να δίνεις και να βοηθάς τους άλλους» λέει χαρακτηριστικά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
