Μουσείο ή Νοσοκομείο; «Για να κρατήσω ανοιχτό ένα μουσείο πρέπει να κλείσω ένα νοσοκομείο…», ήταν η απάντηση – δίλημμα από την πλευρά του υπουργείου Πολιτισμού προς τον πρόεδρο του Θεατρικού Μουσείου Κώστα Γεωργουσόπουλο, σχετικά με το ζήτημα του μουσείου. Ολοι κρούουν πια τον (τελευταίο;) κώδωνα κινδύνου, καθώς ο κίνδυνος του λουκέτου είναι περισσότερο ορατός από ποτέ. Με χρέη προς το ΙΚΑ της τάξεως των 160.000 ευρώ, με 12 ενοίκια απλήρωτα και εδώ και τέσσερις μήνες απλήρωτους τους 15 εργαζόμενους το Μουσείο βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση του. Από την άλλη, περισσότεροι από 900 είναι εκείνοι που έχουν υπογράψει για να συμβάλουν στην αναζήτηση λύσης… Αν κλείσει, επιστρέφει στην Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων, στην οποία ανήκει, αλλά το πρόβλημα παραμένει άλυτο.
Το Θεατρικό Μουσείο που στεγάζεται στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων, σε έναν χώρο 800 τ.μ. φιλοξενεί τα «Καμαρίνια» των ηθοποιών, αλλά, κυρίως, πλούσιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό από τα μέσα του 19ου αιώνα ως τις μέρες μας: Θεατρικά προγράμματα και φωτογραφίες, δημοσιεύματα στον Τύπο, ηχογραφημένες ραδιοφωνικές θεατρικές εκπομπές, ηχητικό υλικό από τη μουσική επένδυση παραστάσεων, μαγνητοσκοπημένες θεατρικές εκπομπές, κινηματογραφικό αρχείο του Αριστείδη Καρύδη – Fuchs καθώς και μαγνητοσκοπημένες θεατρικές παραστάσεις από το 1984. Το Μουσείο και η Θεατρική Βιβλιοθήκη (επί της οδού Καραμανλάκη 7, στα Πατήσια) αποτελούν πηγή για την πανεπιστημιακή έρευνα ενώ, μέχρι πρόσφατα, περισσότεροι από εκατό χιλιάδες μαθητές το επισκέπτονταν καθημερινά.
Πριν από τις Δημοτικές Εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης παραχώρησε ένα ανακαινισμένο κτίριο στην οδό Μητροπόλεως, ώστε να μεταστεγασθεί το Μουσείο, πράγμα όμως αδύνατον, αφού μια μετακόμιση είναι οικονομικώς απαγορευτική. Για την ιστορία αξίζει να πούμε ότι η ιδέα για την ίδρυσή του, το 1938, ανήκει στον Γιάννη Σιδέρη,
