Υπάρχει έδαφος για τη σύνθεση των πολλαπλών ευρωπαϊκών ιστοριών σε μια κοινή ευρωπαϊκή αφήγηση; αναρωτιέται η συντακτική ομάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού «Εurozine». Ενδέχεται μια τέτοια αφήγηση να είναι ανώφελη ή και επικίνδυνη, πιστεύουν όμως ότι είναι κρίσιμο πλέον να δούμε ποια σημαντικά τοπία μνήμης, ποιοι ευρωπαϊκοί μύθοι, ποιες υποτιμημένες ιστορίες, ποιες γεωγραφικές και ιστορικές παραδοχές μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τις τρέχουσες κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές τριβές. Το θέμα δεν είναι να ξαναγράψουμε την Ιστορία, αλλά να δούμε πώς οι αντικρουόμενες ερμηνείες ιστορικών αλλά και πρόσφατων γεγονότων ενεργοποιούνται στο παρόν και επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες μας αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Με δεδομένο ότι το 90% των ευρωπαϊκών ιστοριών καταλαμβάνουν οι πόλεμοι, τους πολέμους πρέπει να μελετήσουμε αν μας ενδιαφέρουν η κοινή Ιστορία και η κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα, γράφει ευρωπαίος παρατηρητής. Το να κατανοήσουμε οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι είμαστε τώρα φίλοι μεταξύ μας, για ποιους λόγους πολεμούσαμε κάποτε ο ένας τον άλλον θα συντελέσει πολύ στην οικοδόμηση περισσότερης κατανόησης και αποδοχής. Θα διδάξει επίσης τους ευρωσκεπτικιστές την αξία των 50 τόσων χρόνων ειρήνης στο εσωτερικό της Ενωμένης Ευρώπης.
Και βέβαια η υπενθύμιση του πολέμου είναι πάντοτε χρήσιμη διότι αποτρέπει την επανάληψή του, ιδιαίτερα όταν έχει κανείς πικρή πείρα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
