Έκκληση να συζητηθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο το ζήτημα της πυρηνικής απειλής απευθύνει ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής, κ. Φ. Πετσάλνικο. Ο κ. Τσίπρας τονίζει ότι επανέρχεται στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο το ζήτημα της ασφάλειας των πυρηνικών εργοστασίων ενώ επικρίνονται έντονα οι επιλογές πολλαπλασιασμού τους, που έγιναν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας από πολλές κυβερνήσεις, στο όνομα της ενεργειακής κρίσης.
Με αφορμή τη σημερινή 25η μαύρη επέτειο της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ, η οποία συμπίπτει με την τραγωδία της Φουκουσίμα, ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καλεί το ελληνικό κοινοβούλιο να τοποθετηθεί επί του ζητήματος, πολύ πέρα από τη δέσμευση ότι η Ελλάδα δεν συζητεί την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο έδαφός της, την οποία, πάντως, χαρακτηρίζει επιβεβλημένη.
Όπως επισημαίνει στην επιστολή του προς τον κ. Πετσάλνικο ο κ. Τσίπρας «απαιτείται η συμβολή της χώρας μας και του ελληνικού λαού σε πρωτοβουλίες για την εξάλειψη της πυρηνικής απειλής, η υποστήριξη των προτάσεων για τη δημιουργία αποπυρηνικοποιημένων ζωνών στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή, στη Μεσόγειο». Δίνοντας έμφαση στη μεγάλη ανησυχία και μέσα στον ελληνικό λαό από το γεγονός ότι πυρηνικά εργοστάσια λειτουργούν ήδη ή σχεδιάζονται στην ευρύτερη περιοχή μας, αναφέρει παράλληλα ότι σε διεθνή κλίμακα αμφισβητούνται εξίσου η πολεμική και η λεγόμενη «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Άλλωστε, μόλις πριν από λίγες ημέρες, στη Βουδαπέστη, η Εκτελεστική Επιτροπή του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο οποίο μετέχει ο ΣΥΝ, απηύθυνε έκκληση για την κατάργηση των πυρηνικών, με επίκεντρο τις δραματικές εξελίξεις στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Το ΚΕΑ επεσήμανε ότι οι υπεύθυνοι άνθρωποι στις πέντε ηπείρους πρέπει να απαιτήσουν να καταργηθεί η πυρηνική ενέργεια, να είναι υπό δημόσιο έλεγχο ο τομέας ενέργειας και να απαγορευθούν όλα τα πυρηνικά όπλα.
Στην επιστολή του προς τον κ. Πετσάλνικο , ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος του ΣΥΝ σημειώνει ότι ενισχύεται η θέση των αντιπυρηνικών κινημάτων που διακηρύσσουν ότι από τα πυρηνικά όπλα και εργοστάσια «δεν υπάρχει θεραπεία παρά μόνο πρόληψη, που συνεπάγεται την ένταση των αγώνων για την κατάργηση και των δύο αυτών πηγών μεγάλης ανασφάλειας για όλη την ανθρωπότητα». Επιπλέον, παρατηρεί ότι δυναμώνει η κριτική στο ίδιο το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης, «που γεννάει κινδύνους για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας». Όλα αυτά τα ζητήματα, καταλήγει στην επιστολή του, πρέπει να απασχολήσουν τη Βουλή των Ελλήνων και προτείνει μια ειδική συζήτηση, «το συντομότερο δυνατό».
