Ακούω διαρκώς για κρίση, διαβάζω διαρκώς για κρίση, για χρέη, για μνημόνια, για τους κακούς Γερμανούς που καραδοκούν να μας φάνε λάχανο, για τον κίνδυνο της χρεωκοπίας που απειλεί την χώρα μας, για τις συντάξεις που κόβονται, για τον τρόμο της μείωσης μισθών, για τις απολύσεις σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Βλέπω επιχειρήσεις να κλείνουν, έχω κουραστεί να μετρώ τις αμέτρητες ταμπέλες «προς ενοικίαση», ή «κλείσαμε», σε κάθε περιοχή της Αθήνας. Παρατηρώ τα αγέλαστα πρόσωπα των συμπολιτών μου (στο μετρό, στον φούρνο, στις ουρές του δημοσίου) και ακούω συνέχεια ότι βρίσκομαι σε μια χώρα δίχως μέλλον.
Αλλά μάλλον τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Μάλλον έχουμε καταλάβει λάθος. Γιατί σε μερικές μέρες ο Λούκας Γιώρκας και ο Stereo Mike θα μας εκπροσωπήσουν στην Eurovision. Ω ναι!! Στην Eurovision που θα πραγματοποιηθεί στο Ντίσελντορφ παρακαλώ. Της Γερμανίας. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν το πάρει το τρόπαιο ο Λούκας και ο Stereo; Επιτέλους! Θα βρούμε ξανά το Μέλλον! Τα πρόσωπα θα ξαναβρούν το χαμόγελό τους και τα άνω των 220.000 ευρώ που όπως έμαθα θα κοστίσει η συμμετοχή μας στην Eurovision, θα έχουν πιάσει τόπο! Λεφτά από τον κουμπαρά του δημοσίου αυτά, να εξηγούμεθα.
Από την άλλη μεριά, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι εφόσον έχουμε τα 220.000 και βάλε ευρώ για να στηρίξουμε έναν Λούκα Γιώρκα και έναν Stereo Mike στην Eurovision για ποιόν λόγο παραπονιόμαστε για τα χρήματα που μας λείπουν, για το μέλλον που είναι σκιώδες και για την μοίρα μας που είναι μαύρη;
