Το πρώην στέλεχος της Ferrostaal, Γιόχαν Φρίντριχ Χάουν αναφέρει στην κατάθεσή του:
«Η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία η φιλία και οι διασυνδέσεις παίζουν μεγάλο ρόλο. Ο μεγαλύτερός μας αντίπαλος σχετικά με το έργο των υποβρυχίων ήταν τότε η γαλλική DCΝ, η οποία ανήκε κατά 60% στο γαλλικό κράτος.Γι΄ αυτό έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε έναν μεγάλο αριθμό συμβούλων.Αυτό το κάναμε επειδή ήμασταν της άποψης ότι το έργο των υποβρυχίων ήταν ζωτικής σημασίας για το ναυπηγείο (ΗDW),αλλά και για τη Ferrostaal…Στη ΗDW ήμουν ως την αποχώρησή μου το 2003 αντιπρόεδρος του ΔΣ με πρόεδρο τον καθηγητή Λέντερερ.Ανάμεσα στους συμβούλους που χρησιμοποιήσαμε ήταν και δύο ακριβοί,ο ακριβότερος ήταν η γνωστή μας Dolmarton, που είχε ιδιαίτερες διασυνδέσεις ως τους υψηλότερους κύκλους στην Ελλάδα.Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κλείσεις δουλειές αν δεν είσαι κοινωνικά και πολιτικά δικτυωμένος.
Είχα επισκεφθεί πολλές φορές τον τότε υπουργό Αμυνας Τσοχατζόπουλο.Ηταν από τότε ένας εύπορος άνθρωπος.Στις συνομιλίες μου με τον κ.Τσοχατζόπουλο ήταν πάντα παρών ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός.Τότε είχαμε γύρω μας μια ομάδα από άτομα,απ΄ όλα τα πρόσωπα που δραστηριοποιούνταν σε σχέση με τις κρίσιμες συμβάσεις για τα υποβρύχια και ονομάζονταν Ομάδα Α.Η ονομασία αντιστοιχεί στην κοινωνική θέση αυτών των προσώπων. Για την ονομασία “κύκλος προσευχής” έχω να πω ότι την άκουσα τότε,αλλά δεν τη θεωρώ ταιριαστή. Στην Ομάδα Α ανήκε ο κ. Αgo Dimerjan, ένας μεγάλος Σαουδάραβας με πολλά χρήματα, ο οποίος δραστηριοποιείτο στην Ελλάδα,κυρίως στον κλάδο του πετρελαίου. Τον γνώρισα μέσω του Γκραφ φον Πύκλερ, ο οποίος ήταν φίλος του.Ενας στενός φίλος του Σαουδάραβα ήταν ο κ. Φιλιππίδης. O Σαουδάραβας ήταν το αφεντικό του Φιλιππίδη.
Η εταιρεία Dolmarton, απ΄ ό,τι θυμάμαι,ενεπλάκη στα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Πληροφορήθηκα γι΄ αυτήν από τον Σαουδάραβα, ο οποίος είπε ότι μπορεί να μας βοηθήσει για να παρέμβουν οι κατάλληλοι άνθρωποι εναντίον των Γάλλων. Συναντήθηκα με τον κ. Αβατάγγελο και με κάποιο άλλο πρόσωπο, τον κ. Ματαντό. Εγιναν δύο συναντήσεις,πριν από την υπογραφή των προγραμμάτων “Αρχιμήδης” και “Νeptun ΙΙ”.
Θα ήθελα να τονίσω ότι η Dolmarton δεν ήταν επιχείρηση δωροδοκίας.Κανείς από εμάς δεν δω ροδόκησε αξιωματούχο. Με τέτοια άτομα “δεν πέφτουμε ποτέ στο κρεβάτι”.
«Φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον κ. Ματαντό. Με τη ναυτιλιακή εταιρεία ΜΙΕ ήταν εδώ και 26 χρόνια αντιπρόσωπος της Ferrostaal στην Ελλάδα. Την εταιρεία του την πούλησε πριν από δύο χρόνια σε έναν συνεργάτη του. Αυτός με την εταιρεία του διαχειριζόταν όχι μόνο το Τμήμα Ναυπηγικής αλλά και τον πολιτικό κλάδο. Ο κ. Ματαντός ήταν ένα “τέλειο Νο 1”. Οχι, ο κ. Ματαντός δεν αρκούσε γι΄ αυτή την παραγγελία. Η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία για μια τέτοια δουλειά, όπως οι πωλήσεις υποβρυχίων, χρειάζονται τουλάχιστον 100 άτομα, τα οποία συναντώνται σε πάρτι καιπραγματοποιούν εργασία λόμπι.Δεν ξέρω αν δόθηκαν μίζες.Δεν μπορώ να το αποδείξω. Εδώ δεν υπήρχε καμία περίπτωση στην οποία παραδίδονται χρήματα σε φακέλους.
Το 12% που είχε συμφωνηθεί αρχικά μειώθηκε από τον Μίτσερλιχ σε 4%.Δεν γνωρίζω σε ποιον δόθηκαν ενδεχομένως χρήματα. Δεν ξέραμε αν ο υπουργός Αμυνας ή ο υπουργός Οικονομίας πήραν κάτι. Αυτό ειλικρινώς δεν με ενδιέφερε. Δεν θέλαμε ποτέ να το ξέρουμε. Υπάρχουν και άτομα τα οποία μετά θυμώνουν πολύ,όπως ο περίεργος τύπος, ο Αβατάγγελος».
«Παράλληλα με την Dolmarton είχαμε ενεργοποιήσει και το αρχιτεκτονικό γραφείο Μπέλτσιου. Ο κ. Μπέλτσιος “θα πετούσε την πέτρα στο νερό δημιουργώντας κύκλους”. Μας ενδιέφεραν οι διασυνδέσεις του, εξάλλου παλαιότερα ήταν αντιπρόεδρος του μετρό της Αθήνας. Ο έλληνας υπουργός Αμυνας Τσοχατζόπουλος μας συνέστησε τον κ. Μπέλτσιο ως κάποιον που ξέρει πολύ κόσμο και ίσως μας φανεί χρήσιμος. Οι δυο τους, Τσοχατζόπουλος και Μπέλτσιος, γνωρίζονταν από το ΠαΣοΚ, ήταν ιδρυτικά μέλη και ήταν παλιοί φίλοι».
Αυτά αναφέρει στην κατάθεσή του το πρώην στέλεχος της Ferrostaal Γιόχαν Φρίντριχ Χάουν.
«Η ομάδα Α αποτελείτο από τις εταιρείες Dolmarton,Dulmen και Τricate.Αργότερα διεπίστωσα ότι η Dolmarton επικεντρωνόταν στον κ. Αβατάγγελο. Η συνάντηση στη Ζυρίχη με τον Σαουδάραβα και τον Ελληνα Φιλιππίδη μάς δημιούργησε την εντύπωση ότι οι κύριοι αυτοί θα μπορούσαν να διαβιβάσουν τις επιθυμίες μας σε καθοριστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα.Είχαμε την αίσθηση ότι βρήκαμε συνεργάτες οι οποίοι ήταν σε θέση να προωθήσουν τα συμφέροντά μας σε ανθρώπους υψηλά ιστάμενους στην Ελλάδα, οι οποίοι όφειλαν να λάβουν αποφάσεις.Πέραν αυτών είχαμε και τους κλασικούς μας αντιπροσώπους με τη ΜΙΕ και τον κ.Ματαντό.Καταθέσαμε τη σύμβαση σε θυρίδα τράπεζας της Ζυρίχης.Υπογράψαμε τρεις συμβάσεις με τις εταιρείες και τις καταστρέψαμε το 1998-1999.Σήμερα βέβαια πιστεύω ότι οι συμβάσεις καταστράφηκαν το 2002. Θέλω να σημειώσω ακόμη ότι το κύριο όργανο πληρωμών εξαρχής ήταν η σύμβαση με τη ΜΙΕ. Αυτό είχαμε σκεφτεί από την αρχή όσον αφορά τις πληρωμές. Ωστόσο οι βασικές συμβάσεις με τις εταιρείες είχαν συναφθεί πριν από τη σύμβαση με τη ΜΙΕ.Οι πληρωμές έπρεπε να καταβάλλονται με την επιτυχή σύναψη της πρώτης σύμβασης με την Ελλάδα,και αυτή συνήφθη το 2000. Είχε συμφωνηθεί ότι το 7% περιελάμβανε και την αμοιβή της Dolmarton. Ο κ. Ματαντός δεν είχε πρόβλημα να παίρνει τα χρήματα στην Ελβετία. Τo 2,5% πήγαινε στη ΜΙΕ και το 4,5% στην Ομάδα Α.Οι πληρωμές συνδέονταν κάθε φορά με τις συμβάσεις. Η Ομάδα Α είχε πρόσβαση σε υψηλά ιστάμενους φορείς λήψης αποφάσεων.Ο κ.Ματαντός μού επιβεβαίωνε τη διαβίβαση και έλεγε για παράδειγμα ότι τα άτομα ήταν εκεί και ότι όλα τακτοποιήθηκαν». Οταν του επιδεικνύεται η λίστα με πληρωμές δηλώνει ότι «πρόκειται για μια λίστα του κ. Ματαντού. Με το “ΥΒ” υποθέτω ότι εννοείται ο κ. Μπέλτσιος.Δεν γνωρίζω γιατί ο κ.Γιάννης Μπέλτσιος έλαβε 1 εκατ. ευρώ. Ενδεχομένως πρόκειται για μια προκαταβολή που έλαβε από τον κ. Ματαντό. Σύμφωνα με την κατάσταση αυτή, τον Ιούλιο του 2001 έγινε πληρωμή στην εταιρεία Wilbeforce (7,5 εκατ. ευρώ), όπως σημειώνεται και στη χειρόγραφη λίστα από το ξενοδοχείο Ιmperial το 2000. Η Ομάδα Β διέθετε πρόσθετες δυνατότητες στο ναυπηγείο και στους εργαζομένους.Τότε εμείς,εννοώ οι Χάουν,Ματαντός και Εμμανουήλ (σ.σ.: μέλος του ΔΣ των ναυπηγείων), θεωρούσαμε σημαντικό να συμπεριλάβουμε και την Ομάδα Β. Τα σωματεία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά ήταν μια σοβαρή υπόθεση. Αυτοί απεργούσαν συχνά. Αν θέλαμε να επικρατεί ησυχία εκεί για να κάνουμε τη δουλειά μας,τότε χρειαζόμασταν κάποιον που να συγκρατεί τη διοίκηση και να βρίσκεται πίσω από αυτήν.Ο κ.Λιβανός είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη επιρροή στον χώρο των εργαζομένων και εργαζόταν στο Τμήμα Προμηθειών.Φρόντιζε να επικρατεί ησυχία στους εργαζομένους».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
