Η περιστολή των ανθρωπιστικών σπουδών θα μας φέρει γρήγορα αντιμέτωπους με μια επικίνδυνη κρίση, γράφει η αμερικανίδα φιλόσοφος Μάρθα Νούσμπαουμ στο βιβλίο τηςΝot for Ρrofit:Why Democracy Νeeds the Ηumanities, 2010 (Μη κερδοσκοπικό.
Γιατί η δημοκρατία χρειάζεται τις ανθρωπιστικές σπουδές):«Διψασμένα για κέρδος, τα έθνη και τα εκπαιδευτικά τους συστήματα απορρίπτουν αβασάνιστα δεξιότητες απαραίτητες για να κρατηθούν οι δημοκρατίες ζωντανές.
Αν αυτή η τάση συνεχιστεί, τα έθνη σε όλον τον κόσμο σύντομα θα παράγουν γενιές χρήσιμων μηχανών παρά ολοκληρωμένους πολίτες, ικανούς να σκεφτούν για τον εαυτό τους, να ασκήσουν κριτική στην παράδοση και να κατανοήσουν τη σημασία των δεινών και των επιτευγμάτων των άλλων ανθρώπων».
Ο πρακτικός φιλόσοφος Αλέν ντε Μποτόν συμφωνεί μαζί της, έχει αντιρρήσεις όμως για τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται οι ανθρωπιστικές σπουδές, οι οποίες, λέει, μιμούμενες τις θετικές, προσπαθούν να μεταμφιεστούν σε ερευνητές που ανακαλύπτουν νέα πράγματα για να προσελκύσουν κονδύλια και κύρος σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με τα επιτεύγματα της επιστήμης. Γι΄ αυτό ίδρυσε το δικό του «εναλλακτικό πανεπιστήμιο», το Σχολείο της Ζωής, όπου οι φοιτητές σπουδάζοντας τον Μοντέν, τον Νίτσε, τον Γκαίτε ή τον Κίργκεγκορ αποκτούν εργαλεία για να κατανοήσουν τη ζωή τους και να ζήσουν καλύτερα και όχι για να περάσουν ένα διαγώνισμα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
