«Από τους 300 του Λεωνίδα που φύλαγαν τις Θερμοπύλες, φτάσαμε στους 300 αστυνομικούς που φυλάνε τον χώρο του ΧΥΤΑ στην Κερατέα». Ο αστυνομικός που έχει βάρδια στην περιοχή προσπαθεί να κάνει χιούμορ σχετικά με την καθημερινή αντιμετώπιση της οργής των κατοίκων που αντιδρούν στην κατασκευή χωματερής στην Κερατέα. Καμία ημέρα στην Κερατέα δεν είναι σαν τις άλλες. Εκεί στην «αυτόνομη» – όπως τη χαρακτηρίζουν αστυνομικοί λόγω της κατάστασης- γωνιά της Αττικής τίποτε δεν μοιάζει με μια βάρδια στο κέντρο της Αθήνας. Ο κλεφτοπόλεμος στο Οβριόκαστρο λαμβάνει χώρα στη λεωφόρο Λαυρίου και στα γύρω χωράφια. Τις νύχτες οι αστυνομικοί ακούν τους ήχους από τις καραμπίνες στους γύρω λόφους. «Θέλουν να μας εκφοβίσουν» μας λέει αστυνομικός των ΜΑΤ που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά εκεί.
Το πρωί πηγαίνει με «βαριά καρδιά» . Προτού ενημερωθεί για το πού θα πάει η διμοιρία του, εύχεται να μην είναι στην Κερατέα. Μέσα του, όπως λέει, πιστεύει ότι οι κάτοικοι έχουν δίκιο «γιατί κανείς δεν θέλει μια χωματερή δίπλα στο σπίτι του» αλλά, συμπληρώνει, «το κάνουν με λάθος τρόπο». «Ξεκινάμε από του Γουδή και ύστερα από 2,5 ώρες διαδρομής φτάνουμε στην Κερατέα. Η απογευματινή βάρδια ξεκινά περίπου στις 13.30. Καθόμαστε ως τα μεσάνυχτα και έπειτα από 2,5 ώρες επιστρέφουμε στου Γουδή» λέει για τη βάρδια στην Κερατέα.
Την επόμενη ημέρα έχει ρεπό αλλά, παραπονιέται, «τι να σου κάνει όταν την προηγούμενη έχοντας πάνω σου εξοπλισμό 30 κιλών δεν έχεις κάτσει ούτε λεπτό; Επίσης, την επομένημπορεί να είμαστε υπηρεσία σε γήπεδο ή σε μια πορεία και ξαφνικά να κληθούμε να πάμε στην Κερατέα λόγω επεισοδίων». Στο Οβριόκαστρο οι διμοιρίες ακροβολίζονται σε τέσσερα σημεία. Κάποιοι είναι σε επιφυλακή για «ύποπτες κινήσεις». Μια ξαφνική συγκέντρωση σημαίνει συναγερμό. Κράνη, ασπίδες, κλομπ ανά χείρας και σε ετοιμότητα οι χρήστες των δακρυγόνων. Είναι η ώρα της μάχης. «Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων μάς βρίζουν και μας προσβάλλουν με λόγια και χειρονομίες, αλλά έχουμε συνηθίσει πια» λέει ο αστυνομικός. «Το κλίμα για την Αστυνομία είναι εχθρικό» προσθέτει. Εχει ακούσει ότι συνάδελφοί του που υπηρετούν σε τμήματα της ευρύτερης περιοχής σκέφτονται σοβαρά να ζητήσουν μετάθεση γιατί φοβούνται.
Στους «πρωταγωνιστές» των επεισοδίων αναγνωρίζει «και γνωστές φυσιογνωμίες από πορείες, κάτι που σημαίνει ότι εκτός από τους κατοίκους παίρνουν μέρος και “μεταφερόμενες ομάδες” από τα Εξάρχεια». Εμπειρος πια, ύστερα από τέσσερις μήνες ταραχών, αναφέρει ότι «έχουμε διαπιστώσει πως έχουν σπείρει τα γύρω χωράφια με σακούλες με εμπρηστικούς μηχανισμούς, έτοιμους για χρήση». Τα «πολεμοφόδια» δεν έχουν σχέση με τις μολότοφ στο κέντρο της Αθήνας. «Υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη ζωή μας.Την περασμένη εβδομάδα τρεις συνάδελφοι κάηκαν στα χέρια. Ενας εξ αυτών είχε και πρόβλημα στο αφτί γιατί έσκασε δίπλα του» σημειώνει χαρακτηριστικά. «Ευτυχώς δεν είμαι παντρεμένος» λέει με ανακούφιση. «Γνωρίζω συναδέλφους που δέχονται πιέσεις από τις συζύγους τους να αλλάξουν ακόμη και υπηρεσία» συμπληρώνει. Νεαρός συνάδελφός του, της ίδιας διμοιρίας, δηλώνει απογοητευμένος. «Μας έχουν εγκλωβίσει σε μια κατάσταση όπου έχουμε μετατραπεί όχι σε σάκους του μποξ αλλά σε κυματοθραύστες της οργής του κόσμου. Ας κάτσουν να τα βρουν με διάλογο. Δεν θέλω να “φάω” άλλη ημέρα πάνω στο βουνό».
Ενας από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ που υπηρετεί στην περιοχή τους τελευταίους μήνες είναι το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής κ. Δημοσθένης Πάκος . Οπως λέει, «δεν εξυπηρετεί σε τίποτε η παρουσία τόσων αστυνομικών δυνάμεων γιατί φυλάμε πάνω στο βουνό τέσσερα μηχανήματα ενός ιδιώτη, εκ των οποίων τα δύο καμένα».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
