Η πρόθεση της κυβέρνησης- στο όνομα της αύξησης των κρατικών εσόδων- να ψηφίσει νομοσχέδιο που να ρυθμίζει τη λειτουργία της αγοράς των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών, της οποίας ο τζίρος υπολογίζεται σε 10 δισ. ευρώ ετησίως, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις.

Τόσο από τους βουλευτές της πλειοψηφίας που επέβαλαν την απόσυρση του νομοσχεδίου όσο και από τους ιδιοκτήτες Ιnternet καφέ που διαμαρτύρονται για την παράλογη, όπως ισχυρίζονται, απόφαση να απαγορευτούν αυτά τα παιχνίδια στα καταστήματά τους.

Το επιχείρημα του υπουργού Οικονομικών βασιζόταν σε μια χρησιμοθηρική λογική: «Ο τζόγος υπάρχει. Γιατί να μην εισπράττει το κράτος 700 εκατ. ευρώ ετησίως;». Ο αντίλογος δεν αφορά μόνο τον εθισμό που μπορεί να προκαλέσει ο τζόγος, αλλά και την ηθική βάση μιας τέτοιας ρύθμισης: «Δεν μπορούμε να νομιμοποιούμε τον τζόγο για να έχει έσοδα το κράτος, αν είναι έτσι να νομιμοποιήσουμε και την πορνεία και τα ναρκωτικά» είπαν κάποιοι βουλευτές. Το ζήτημα πέρα από τις οικονομικές έχει και πολύ σημαντικές ηθικές και φιλοσοφικές πτυχές: Ποια είναι τα όρια της παρέμβασης του κράτους στην ελευθερία επιλογής των ατόμων; Με άλλα λόγια, πόσο τζόγο αντέχουμε;


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ