Ποιος πέταξε το αβγό; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος γιαουρτώνει; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος βρίζει, ποιος χτυπάει τους πολιτικούς; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος κλείνει τα διόδια, ποιος καταλαμβάνει τα λύκεια, ποιος καίει αυτοκίνητα στις διαδηλώσεις; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια τέτοια απόρριψη λειτουργεί λυτρωτικά, αν το εξετάσουμε με βάση όσα λένε οι ανθρωπολόγοι. Ο αποδιοπομπαίος τράγος φορτώνεται τις κατάρες και χρεώνεται περισσότερα από όσα του αναλογούν. Ο πολιτικός κόσμος έχει περιέλθει σε μια αμηχανία από τα έκτροπα που σημειώνονται σχεδόν καθημερινά οπότε είναι βολική η απόδοση ευθυνών σε έναν συγκεκριμένο χώρο που είναι πολυσυλλεκτικός. Είναι όμως ορθές οι εκτιμήσεις για την ταυτότητα των ταραχοποιών; Πέρα από αυτό, οφείλει να δηλώνει καθημερινά ένας αρχηγός κόμματος ότι δεν έχει καμία οργανωτική και ιδεολογική σχέση με τους προπηλακισμούς; Ο κ. Αλέξης Τσίπρας καλείται μετά από κάθε επίθεση να κάνει δήλωση μετάνοιας. Τις κάνει με μάλλον μεσοβέζικο τρόπο.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας, σε δυο από τις πιο προβεβλημένες επιθέσεις αποκαλύφθηκαν τα αληθινά πρόσωπα των επιτιθέμενων. Στον υπουργό του Πασόκ, στη χασαποταβέρνα, απεδείχθη, κατά δήλωση του δράστη, ότι ψήφισε Καρατζαφέρη. Στην άλλη, στην αιματηρή επίθεση κατά νεοδημοκράτη στο Σύνταγμα αναγνωρίστηκε στα βίντεο ένας πασόκος. Είναι προφανές ότι τα κόμματα αδυνατούν να ελέγξουν τους ψηφοφόρους τους, τα πρώην ή τα νυν μέλη τους. Εκείνοι που επιτίθενται φέρουν πρωτίστως την ιδιότητα του απολυμένου, του στερημένου, του ταπεινωμένου, του εξοργισμένου. Η κομματική ταμπέλα, αν την οικειοποιούνται, έρχεται μετά. Να ανοίξουμε μια παρένθεση για να μην γίνουν παρανοήσεις: τα γιαουρτώματα εκτός από χαμερπή είναι και στείρα: καταφεύγουν σε αυτά όσοι δεν έχουν συγκροτημένο πολιτικό λόγο, όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν τη δύναμη της ψύχραιμης λεκτικής αντιπαράθεσης.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχει έναν λόγο παραπάνω να ανησυχεί από τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τους προπηλακισμούς. Οι δυνάμεις του μπορούν να αυξηθούν πολύ πιο θεαματικά αν καταχωρηθεί στην παρούσα φάση ως μια αστική αριστερή δύναμη, απορροφώντας το κεντροαριστερό κομμάτι του Πασόκ. Σε αυτόν τον ιδεολογικό χώρο μπορεί να βρει συνομιλητές και υποστηρικτές που θα του φέρουν διψήφια ποσοστά (για να μην ξεχνάμε την δημοσκοπική κορύφωση του 17%). Αν υιοθετήσει τους οπαδούς του κραξίματος οδηγείται στο περιθώριο. Δεν κάνει καθημερινές δηλώσεις μετάνοιας επειδή αρνείται να κάνει το χατίρι σε εκείνους που του αποδίδουν κάθε ανοργάνωτη επίθεση σε δημόσια πρόσωπα. Θα ήταν σαν να δηλώνει το κλασικό «δεν είμαι ελέφαντας». Ακόμη κι αν στις επιθέσεις πρωταγωνιστούν διαπιστωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο υποψήφιος δήμαρχος, θεωρεί ότι το βάρος πρέπει να δοθεί στην ουσία και όχι στις δευτερεύουσες παραμέτρους μιας πολιτικής κρίσης. Ας το παραδεχτούμε: το μείζον δεν είναι τούτη την ώρα οι ακρότητες που καταγράφονται έξω από ταβέρνες και εκδηλώσεις. Αυτά ανήκουν στην ενημέρωση του θεάματος. Οσο λιγότερο ασχολούμαστε, τόσο μικρότερη σημασία θα έχουν.
Στο δια ταύτα: η παραπολιτική έχει αντικαταστήσει την πολιτική. Η κυβέρνηση θα είχε πολλά να καταλογίσει στον κ.Τσίπρα. Θα μπορούσε να του πει ότι δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας, ότι διαβάζει ανάποδα τα νούμερα, ότι δεν έχει κάτι ουσιώδες να προσφέρει στην έξοδο από την κρίση. Τελικά δεν ξέρουμε ποια είναι η θέση της κυβέρνησης επί των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Πληροφορούμαστε όμως όλα τα μικροεπεισόδια, διαβάζουμε ανακοινώσεις και γινόμαστε ακροατές στο κατηγορητήριο που αφορά αβγά, γιαούρια και καδρόνια.
