«Κανείς, ποτέ, δεν είναι έτοιμος για μια τέτοιου είδους στιγμή. Ονειρεύεσαι να σου συμβεί, το εύχεσαι αλλά δεν το περιμένεις»: Η Υρώ Μανέ, ολοκληρώνει την Κυριακή των Βαΐων τις παραστάσεις του «Συμβολαιογράφου», έχοντας διανύσει μια εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά. Στον μονόλογο του Νίκου Βασιλειάδη, που ανέβασε ο Γιώργος Καραμίχος, η μία παράταση διαδέχεται την άλλη, και το να βρεις θέση στο Νέο Ελληνικό Θέατρο, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η ερμηνεία της Υρώς Μανέ συζητήθηκε πολύ, όπως και το ίδιο το έργο και η επιλογή του από τον ηθοποιό που μαζί με τον «Συμβολαιογράφο» έκανε και το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης. Ο ίδιος μαζί με την Εμμανουέλα Αλεξίου έκαναν και τη θεατρική διασκευή.
«Το μόνο που νοιώθεις είναι μια απίστευτη και εκ βαθέων ικανοποίηση, μια πληρότητα», λέει η ηθοποιός. «Είμαι είκοσι χρόνια στη δουλειά και πάντα ένοιωθα ευτυχής και τυχερή για όλα όσα είχα κάνει. Δεν ένοιωθα στέρηση – αντιθέτως, ένοιωθα ότι είχα πετύχει τους στόχους σε κάποια πράγματα. Αυτό όμως είναι κάτι άλλο…..». Γιατί έχει τη δική της σφραγίδα, γιατί είναι ένα προσωπικό στοίχημα, γιατί είναι μόνη επί σκηνής, σ΄έναν δύσκολο μονόλογο, χωρίς δίχτυ προστασίας. «Είναι αλήθεια ότι δεν είχε κανένα βαθμό ευκολίας. Από την άλλη νοιώθω ευλογημένη γιατί μου δόθηκε ένα πολύ ωραίο δώρο και δεν μπορώ παρά να μην του ευχαριστήσω όλους». Εξηγεί ότι δεν γνωρίζονταν με τον Γιώργο Καραμίχο, όταν εκείνος ήρθε να της προτείνει την Ερασμία, την ηρωίδα του «Συμβολαιογράφου». «»Οταν σε βλέπω να παίζεις», μου είπε, «βλέπω μέσα σου μια ρωγμή»… Εκεί βρήκε τη θέση της η Ερασμία», λέει η Υρώ Μανέ και περιγράφει την ηρωίδα της, αυτή τη γυναίκα από την επαρχία, που είναι «σκληρή και χυμώδης, που έχει μια ζωντάνια και ανομολόγητα πάθη….. Μια γυναίκα που κρύβει ενοχές, αν και δεν ξέρει τι σημαίνει ενοχή, μια γυναίkα που πάσχει γιατί έχει αμαρτήσει με τη σκέψη της. Είναι πού αληθινή η Ερασμία, γι΄αυτό και οι θεατές ταυτίζονται μαζί της, άνδρες και γυναίκες. Ολοι δεν κουβαλούμε διάφορα πράγματα στην ψυχούλα μας…».
Με είκοσι, περίπου, χρόνια στο θέατρο, η Υρώ Μανέ, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, ξεχώρισε για την κωμική της διάσταση ενώ η μικρή οθόνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της. Το θέατρο, όμως, ξέρει ότι είναι κάτι άλλο, κι ότι ακόμα και στον μονόλογο, είναι μια ομαδική δουλειά: «Δεν είχα ούτε αχορταγιά, ούτε μοναχοφαγιά… Στο θέατρο τίποτα δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου. Χαίρομαι όμως τόσο πολύ, γιατί είναι τόσο πολύ διαφορετικό αυτό που κάνω κι έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να δείξω κι άλλες πτυχές τους ψυχισμού μου. Ξέρω ότι υπάρχει ένας κόσμος που με γνωρίζει μόνον από την τηλεόραση. Γι΄αυτό και τώρα απολαμβάνω την ευκαιρία για να πω στου κόσμο ότι έχω κι άλλα να τους πω….», καταλήγει κι ετοιμάζεται για τις τελευταίες αθηναϊκές παραστάσεις, ενώ προγραμματίζει μια ακόμα μικρή περιοδεία εκτός των τειχών. Του χρόνου, άλλωστε, θα ξανάρθει με την Ερασμία, ενώ την απασχολεί και το μετά: «Αυτός ο ρόλος με πήγε κάπου αλλού, κι αυτό εγώ πρέπει να το χειρισθώ, να το διαχειρισθώ, για να το επικοινωνήσω…», καταλήγει.
* Τρεις τελευταίες παραστάσεις στην Αθήνα, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή (15-17 Απριλίου) στις 21.00, στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη, στα Εξάρχεια (Σπ. Τρικούπη 34 & Κουντουριώτου, τηλ. 210-8253489). Μετά το Πάσχα ο «Συμβολαιογράφος» θα περιοδεύσει, με πρώτο σταθμό τη Βέροια, στις 2 και 3 Μαΐου.
