«Μα γιατί να ονομάζεται Απόλλων 13;». «Γιατί έρχεται μετά το δώδεκα» απάντησε ατάραχος ο Τζέιμς Λόβελ κυβερνήτης της ομώνυμης αποστολής στη σύζυγό του.
Οσο και αν δεν πιστεύεις στις δεισιδαιμονίες όμως, όταν η αποστολή σου περιλαμβάνει το νούμερο 13 και η εκτόξευση γίνεται στις 13:13 τοπική ώρα, δεν μπορεί να περιμένεις και την μεγαλύτερη τύχη του κόσμου.
Τα χειρότερα ήρθαν δύο μέρες μετά την εκτόξευση (11/04/70) και η φράση «Houston, we’ve had a problem» πέρασε στην ιστορία. Μία έκρηξη προκάλεσε ζημιά στις δεξαμενές οξυγόνου, με αποτέλεσμα την διακοπή παροχής της κυψέλης καυσίμου και την ακαριαία μείωση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Η σελήνη όχι μόνο φάνταζε απλησίαστο όνειρο πλέον αλλά υπήρχε κίνδυνος να χαθεί το σκάφος για πάντα στο διάστημα.
Σαν ύστατη λύση και ενώ από το Βατικανό μέχρι το Τείχος των Δακρύων όλος ο κόσμος προσεύχονταν για την ζωή τους, οι τρεις αστροναύτες εγκατέλειψαν το σκάφος και μπήκαν στην σεληνάκατο, παρόλο που ήταν κατασκευασμένη για να φιλοξενήσει μόνο δύο άτομα. Και ενώ η παροχή οξυγόνου ήταν ικανοποιητική, δεν επαρκούσε η αποχέτευση του διοξειδίου του άνθρακα που εκκρίνονταν από την αναπνοή των τριών ανδρών.
Τελικά με τις οδηγίες του κέντρου ελέγχου και με πρόχειρα υλικά όπως πλαστικές σακούλες για τα άπλυτα αλλά και μία κάλτσα (!) μπόρεσαν να επισκευάσουν αλά Μαγκάιβερ το σύστημα και να επιστρέψουν στην Γη, ολοκληρώνοντας την πιο επιτυχημένη αποτυχία της NASA, όπως χαρακτηριστικά είναι πλέον γνωστή. Κανείς από τους τρεις άνδρες δεν επιχείρησε ξανά μια βόλτα στο φεγγάρι. Δεν μας εκπλήσσει…
